Το νεό έργο μας!

​Το PirateWiki είναι ένα WIKI όπου ο καθένας μας μπορεί να ενταχθεί.

O άνθρωπος ως συνήθως τείνει να ξεχνάει το κάθε κακό.  Aυτός είναι ένας απ' τους λόγους για τους οποίους το πολιτικό σύστημα προχωράει ανενόχλητα και αυξάνει την εξουσία του.

Το PirateWiki τεκμηριώνει τα ψέματα τα εγκλήματατά, κακουργήματα και της παραπλάνησης των πολιτικών ενεργών ατόμων παγκοσμίως .

Mόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει μελλοντικά οποιαδήποτε δημοκρατία να προστατευθεί από κάθε  κατάχρηση εξουσίας.

Μόνο εάν δεν ξεχνάμε τι μας έχουνε κάνει στην πάροδο των χρόνων μπορούμε να παίρνουμε τις ανάλογες και καταλληλες αποφάσεις.

Ενώστε και διαμορφώστε την λίστα ντροπής για να προστατέψουμε όλοι μαζί την δημοκρατία μας.

Το project αυτό κατασκευάστηκε και υποστηρίζεται από την ομάδα της συμμαχίας αμεσοδημοκρατών Ελλάδας  

​www.piratewiki.org

Μέσα από τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ετών, ο απλός παρατηρητής θα εντόπιζε μια ανοδική τάση σε μια συγκεκριμένη κατηγορία απαντήσεων. Η τάση αυτή εστιάζεται στην κατηγορία πολιτών την οποία ο δημοσκόπος την περιγράφει ως ‘Δεν Ξέρω/Δεν Απαντώ’, 'Κανένα Κόμμα’, ’Κανένας’, ‘Λευκό’.
 
Οι πολίτες που απαντούν με τον παραπάνω τρόπο είναι οι πολίτες τους οποίους αποκαλώ ‘Πολιτικά Άστεγους’. Δηλαδή είναι πολίτες οι οποίοι αποφάσισαν, είτε μέσω πείρας είτε μέσω συλλογισμού, ότι δεν υπάρχει γι’ αυτούς κάποιος πολιτικός χώρος μέσα στον οποίον μπορούν να γίνουν μέρος της παραγωγής του πολιτικού προιόντος το οποίο επηρεάζει την κοινωνία και την Χώρα γενικότερα.
 
Ποίοι είναι όμως οι λόγοι που χρόνο με το χρόνο αυξάνουν τον αριθμό των ‘Πολιτικά Άστεγων’ πολιτών.
 
Μια γρήγορη ματιά στην ιστορία των προηγούμενων 35 ετών είναι αρκετή να κάνει τον μέσο πολίτη να αισθανθεί υπέρμετρο εκνευρισμό, θυμό, απογοήτευση, αρνητική κατάπληξη και τελικά παραίτηση.
 
Από το ‘Τσοβόλα δώστα όλα’, την ιδιοποίηση του κράτους από τον Α. Παπανδρέου, την κατασπατάληση των Μεσογειακών προγραμμάτων, την αδιαφάνεια, την διαπλοκή στο Δημόσιο και στα προγράμματα ΕΣΠΑ, τα θαλασσοδάνεια, την αναβλητική διαχείριση του Σκοπιανού σε βάρος της χώρας για λόγους πολιτικού κόστους, στην ήττα των Ιμίων, στο ‘Λεφτά υπάρχουν’, στην είσοδο στα μνημόνια, στο ‘ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος παράλογος δεν διορθώνεται, καταργείται’ και τελικά στο εξευτελιστικό ξεπούλημα της Μακεδονίας.
 
Αναλογιζόμενος ο μέσος πολίτης(ο μη διαπλεκόμενος/μη πολιτικός πελάτης), θα απορεί πως έγιναν όλα αυτά και δεν μπόρεσε να κάνει κάτι έκτος από το να εναλλάσσει άτομα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στην εξουσία του κράτους?
 
Η απάντηση είναι απλή. Ο πολίτης δεν έχει κανέναν έλεγχο σε κανένα επίπεδο της γραμμής παραγωγής του πολιτικού προιόντος. Ότι γίνεται, γίνεται για αυτόν, χωρίς αυτόν.
Ως αποτέλεσμα o πολίτης  αισθάνεται αποκομμένος, αποφραγμένος και αποξενωμένος από την πολιτική σκηνή και η μόνη επιλογή που του απομένει είναι η ‘μη συμμετοχή’, με ότι αυτό συνεπάγεται για την δημοκρατία και το μέλλον της Χώρα μας.
 
Τι θα μπορούσε να γίνει έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί ο ‘Πολιτικά Άστεγος’, και ο μέσος πολίτης γενικότερα, με την πολιτική σκηνή.
 
Σε τακτικό επίπεδο και μέσα στο παρών πολιτικό σύστημα, θα χρειαζόταν μια καμπάνια ενημέρωσης σχετικά με την δυνατότητα του κάθε πολιτή να μπορεί να είναι άμεσα ενεργός στην παραγωγή του πολιτικού προιόντος. Ταυτόχρονα, θα χρειάζονταν να αναπτυχθούν και να τεθούν σε διαβούλευση, με τα κατάλληλα πρόσωπα, μια σειρά διεργασιών και πρακτικών οι οποίες θα ήταν εύκολα και γρήγορα υλοποιήσημες έτσι ώστε ο πολίτης να δεί γρήγορα την πρακτικότητα της άμεσης συμμετοχής του.
 
Κάποιες από τις διεργασίες και πρακτικές θα είναι υπό την διαχείριση και έλεγχο του ίδιου του πολίτη αλλά κάποιες θα είναι υπό την διαχείριση και έλεγχο του κράτους(πχ αδειοδοτήσεις, δημιουργία υποδομών, κρατικές επιχορηγήσεις, ΕΣΠΑ, παροχή υπηρεσιών κτλ).  Εάν ο πολίτης δεν έχει τον έλεγχο της διαχείρισης που εκτελείται από το κράτος τότε η πιθανότητες της άμεσης συμμετοχής του πολίτη ελαττώνονται δραματικά.
 
Για να αποκτήσει τον έλεγχο ο πολίτης και να μπορέσει να είναι συμμέτοχος στην παραγωγή πολιτικής μέσα στο πλαίσιο του σημερινού πολιτικού συστήματος, ένα γενικό περίγραμμα/πλαίσιο θα μπορούσε να ήταν το ακόλουθο.

• Σε τακτικά χρονικά διαστήματα και σε τοπικό επίπεδο να διενεργείται δημοσκόπηση(φυσική η ηλεκτρονική) με σκοπό την αναγνώριση και ομαδοποίηση των προβλημάτων και αναγκών, ανά περιοχή, που επηρεάζουν η κωλύουν την ζωή και την καθημερινότητα του πολίτη.

 

• Η διατύπωση της πολιτικής ατζέντας να γίνεται σύμφωνα με τα προβλήματα και τις ανάγκες όπως αυτές διαμορφώνονται από τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις.

 

• Η ιδιότητα του Βουλευτή να γίνει(συνταγματικά) αυστηρά αντιπροσωπευτική της κοινωνίας που υπηρετεί.

 

• Υπεύθυνος για την λίστα, το σχέδιο, και την επίλυση των προβλημάτων να είναι ο/η βουλευτής/ές του Νομού υπο την διεύθυνση κατάλληλα καταρτησμένων πολιτών του Νομού  οι οποίοι θα εκλεγόνται μέσω λαχνού.

 

• Η λίστα των προβλημάτων(ηλεκτρονική μορφή) θα περιέχει δείκτες οι οποίοι θα ενημερώνουν τον πολίτη για την πρόοδο που έχει γίνει αναφορικά με την επίλυση των προβλημάτων, τι κωλύματα υπάρχουν που εμποδίζουν την επίλυση τους, και τι ενέργειες έχουν γίνει για την άρση των κωλυμάτων έτσι ώστε να γίνει δυνατή η επίλυση τους. Η επίλυση των προβλημάτων θα διέπεται από χρονικά όρια διεκπεραίωσης ανάλογα με το μέγεθος των.

 

• Σχέδιο διαμεσολάβησης, μέσω της ομαδάς πολιτών του Νομού, σε κυβερνητικό επίπεδο, σε περίπτωση που ο βουλευτής αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο παραπάνω έργο.

 

• Νομική και συνταγματική θέσπιση ενός τέτοιου πλαισίου.

 
Η  υλοποίηση ενός τέτοιου πλαισίου είναι ένα περίπλοκο εγχείρημα καθώς απαιτεί την αναδιάρθρωση δομών του υπάρχοντος πολιτικοκοινωνικού συστήματος, καθώς επίσης και αλλαγές νοοτροπιών και προδιαθέσεων. Αλλά με την κατάλληλη πληροφόρηση και την τμηματική εισαγωγή καινοτόμων διαδικασιών ένα τέτοιο κίνημα θα μπορούσε να αποκτήσει ορμή και να έχει καθολική υποστήριξη.
 
Σε στρατηγικό επίπεδο, το παρόν πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να αντικατασταθεί από μια πανελλήνια κοινωνία των πολιτών η οποία θα εργαζόταν αποκλειστικα για το κοινό καλό των πολιτών και τα συμφέροντα της Χώρας.

Πρόλογος

Το «ξήλωμα» του κομματικού κράτους και η άμεση αντικατάστασή του με το πνεύμα του Καποδίστρια, είναι τελικά η μοναδική διέξοδος που διακρίνεται με σαφείς όρους, στο πολλαπλό αδιέξοδο που βιώνει η χώρα και ο Λαός μας. Και αυτό γιατί, παρ’ ότι η χώρα διαπνέεται από κύμα του πατριωτισμού, (που οδηγεί τους πολίτες στη δημιουργία δεκάδων και ίσως εκατοντάδων πατριωτικών οργανώσεων), η πρόταση του Συντάγματος Καποδίστρια, δεν σκοντάφτει στο «δια ταύτα». Σε ένα «δια ταύτα» που οδηγεί πολλές από αυτές τις πατριωτικές οργανώσεις στη λογική του «μεσσία» ή «σωτήρα», δηλαδή του τύπου «εγώ θα σώσω την Ελλάδα ως Πρωθυπουργός της».
Μια εγγενής παθογένεια θα λέγαμε του Έλληνα, η οποία οδήγησε ιστορικά σε αποτυχίες, πολλές φάσεις των αγώνων του Ελληνισμού, τόσο στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, όσο και στους αγώνες για Δημοκρατία, Ισονομία και Ισοπολιτεία.
Σε αυτήν την φάση της πολλαπλούς κρίσης που βιώνουμε, η ενεργοποίηση του Άρθρου 120 του παρόντος Συντάγματος, και η ψήφιση του Συντάγματος Άμεσης Δημοκρατίας, (του βασισμένου στην πολιτική σκέψη του Ιωάννη Καποδίστρια), με την παράδοση των εξουσιών στα χέρια του Έλληνα Πολίτη (βασισμένη στο τρίπτυχο ο Πολίτης Νομοθέτης, Δικαστής, Οπλίτης), είναι το «ξίφος» που κόβει τον «γόρδιο δεσμό». Και να γιατί:

• Αποκλείει τη δημιουργία ενός ακόμη πολιτικού φορέα, ο οποίος θα πρέπει να πείσει τον καχύποπτο πλέον Λαό, ότι έχει την θεραπεία, «δια πάσαν νόσον και δια πάσαν μαλακίαν».
• Απογυμνώνει από τα μάτια του Ελληνικού Λαού την πιθανολόγηση πως «από πίσω κρύβονται πάλι πολιτικοί απατεώνες», δεδομένου ότι η πρόταση αυτή, παραδίδει στα χέρια του Λαού μας την τύχη του, αλλά και την τύχη της Πατρίδας μας, με ξεκάθαρους μάλιστα όρους.
• Τέλος, είναι μια πλήρης και συμπαγής πρόταση ολοκληρωτικού ξηλώματος του σάπιου και διεφθαρμένου κομματικού κράτους, η οποία τελικά, είναι η ολοκλήρωση του οράματος του μέγιστου Έλληνα Πολιτικού, όπως αυτή εφαρμόστηκε στην Ελβετία, από το 1815. Για μια Ελλάδα δηλαδή πανίσχυρη, με το Λαό της πρωταγωνιστή, αλλά και έτοιμο πλέον να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκληση, απ’ όπου κι’ αν προέρχεται.

Ας μην ξεχνάμε πως όποτε αυτή η Πατρίδα σώθηκε, σώθηκε από τον ίδιο το Λαό της. Και αυτήν την φορά, κρατώντας αυτήν την σκέψη ακλόνητη στο μυαλό μας, ας γίνουμε ταπεινοί της υπηρέτες, ας γράψουμε την ιστορία του Έθνους μας με σύνεση και αποφασιστικότητα, και ας παραδώσουμε τη Δημοκρατία στα χέρια του Λαού μας. Εμπιστευόμενοι αυτόν τον Λαό που με τη δύναμη της Ελληνικής του ψυχής διέγραψε την πολυχιλιετή του πορεία. Κι’ ας μην ξεχνάμε: Αυτό έκανε στους τσομπαναραίους της Ελβετίας πριν 200 χρόνια ο Ιωάννης Καποδίστριας, αυτό έγινε πριν μόλις μερικά χρόνια από τους ψαράδες της Ισλανδίας.
Εμπιστευόμαστε λοιπόν τον Ελληνικό Λαό (που μόλις πριν λίγο είπε ΟΧΙ και προδόθηκε), προχωράμε σε Συντακτικές Εθνοσυνελεύσεις, ενεργοποιώντας το Άρθρο 120, ψηφίζοντας το Σύνταγμα του Καποδίστρια, και αλλάζοντας ριζικά την πορεία του τόπου.
Είναι η μόνη διέξοδος.
Διάγραμμα των αιρετών προσώπων στο Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμα, με πλήρη διάκριση εξουσιών, και σε κάθε περίπτωση ανακλητότητα και ακυρωτικότητα των αποφάσεών τους από τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό.

Σύνταγμα της ΕλλάδοςΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.
Προοίμιο.
Ο Λαός της Ελλάδος:

• Ασκώντας την πρωτογενή και αποκλειστική δημιουργική του Εξουσία.

• Επικαλούμενος την προστασία της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.

• Ενατενίζοντας, στο ιστορικό παράδειγμα και κληρονομιά του Απελευθερωτή μας και Γεννήτορα του Νέου Ελληνικού Κράτους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, για μια Ελλάδα Ελεύθερη, Δημοκρατική και Κυρίαρχη.

• Αποδεχόμενος ως θεμέλιο Πολιτικής Σκέψης την Δημοκρατική πρόταση του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, και

• Κρατώντας άσβεστη στη σκέψη τον ηρωισμό και τη θυσία των προγόνων μας και όσων σφυρηλάτησαν μία Πατρίδα ελεύθερη και κυρίαρχη.

Με τον ύψιστο σκοπό:

• Να επανιδρυθεί η Δημοκρατία για να θεμελιωθεί μία κοινωνία δημοκρατική, συμμετοχική και πρωταγωνιστική, σε ένα Κράτος Δικαίου, που να εδραιώνει τις αξίες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, του κοινού καλού, της εδαφικής ακεραιότητας, της συμβίωσης και της υπεροχής του Νόμου για την παρούσα και τις μελλοντικές γενεές.

• Να διασφαλίζει το δικαίωμα στη ζωή, στην εργασία, στον πολιτισμό, στην παιδεία, στην κοινωνική Δικαιοσύνη και στην ισότητα χωρίς καμία διάκριση ούτε υποτέλεια.

• Να προωθεί την ειρηνική συνεργασία μεταξύ των εθνών.

• Να προωθεί και να εδραιώνει την Εθνική του ολοκλήρωση, σύμφωνα με την αρχή της μη επέμβασης και της αυτοδιάθεσης των λαών, της καθολικής και αδιαίρετης εγγύησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του εκδημοκρατισμού της διεθνούς κοινωνίας, του πυρηνικού αφοπλισμού, της οικολογικής ισορροπίας και των περιβαλλοντικών έννομων αγαθών ως κοινή και μη επιδεχόμενη παραίτησης κληρονομιά της ανθρωπότητας,

• ασκώντας την πρωτογενή του Εξουσία μέσω της εκπροσώπησής του από τη Λαϊκή Συντακτική Συνέλευση με ελεύθερη ψήφο και δημοκρατικό Δημοψήφισμα, θεσπίζει το ακόλουθο ΣΥΝΤΑΓΜΑ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.
Θεμελιώδεις Αρχές
Άρθρο 1.
H Δημοκρατία της Ελλάδος είναι αμετάκλητα ελεύθερη και ανεξάρτητη, και θεμελιώνει την ηθική της κληρονομιά και τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της Δικαιοσύνης και της διεθνούς ειρήνης στις αρχές του Απελευθερω- τή μας και Γεννήτορα του Νέου Ελληνικού Κράτους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Άρθρο 2.
H ανεξαρτησία, η ελευθερία, η κυριαρχία, η εδαφική ακεραιότητα και η Εθνική αυτοδιάθεση είναι μη επιδεχόμενα παραίτησης δικαιώματα του Έθνους.
Άρθρο 3.
H Ελλάδα, συγκροτείται ως δημοκρατικό και κοινωνικό Κράτος Δικαίου και Δικαιοσύνης, που προασπίζει ως ύψιστες αξίες της έννομης τάξης και των διαδικασιών της τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την κοινωνική ευθύνη και, γενικά, την υπεροχή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την ηθική και ιδεο- λογικοπολιτική ελευθερία.
Άρθρο 4.

1. Το Κράτος έχει ως βασικούς σκοπούς του την υπεράσπιση και την ανάπτυξη του ατόμου και το σεβασμό της αξιοπρέπειάς του, τη δημοκρατική άσκηση της λαϊκής βούλησης, τη δημιουργία μιας κοινωνίας δίκαιης που να αγαπά την ειρήνη, την προώθηση της ευμάρειας και της ευημερίας του Λαού και την εγγύηση για την τήρηση των αρχών, των δικαιωμάτων και των καθηκόντων που αναγνωρίζει και καθιερώνει το παρόν Σύνταγμα.

1. H δωρεάν παροχή και προστασία της Παιδείας, της Υγείας, και της Άμυνας, είναι οι θεμελιώδεις διαδικα- σίες για την επίτευξη των προαναφερθέντων σκοπών.

Άρθρο 5.
H Δημοκρατία της Ελλάδος είναι ένα Κράτος ενιαίο και αποκεντρωμένο με τους όρους που καθιερώνει το παρόν Σύνταγμα, και διέπεται από τις αρχές της εδαφικής ακεραιότητας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, και της συνυπευθυνότητας.
Άρθρο 6.
H κυριαρχία ανήκει στο Λαό και δε μεταβιβάζεται. Την ασκεί άμεσα με τον προβλεπόμενο τρόπο από το παρόν Σύνταγμα, και έμμεσα, μέσω της ψήφου, από τα Όργανα που ασκούν τη Δημόσια Διοίκηση και το Νομοθετικό Έργο. Τα Όργανα του Κράτους πηγάζουν από τη λαϊκή κυριαρχία και υπόκεινται σε αυτήν.
Άρθρο 7.
Όλες οι αιρετές μορφές άσκησης Δημόσιας Διοίκησης, Δικαστικής Εξουσίας, Διωκτικής Αρχής, Λαϊκής Εξουσίας και παραγωγής Νομοθετικού Έργου, είναι και θα είναι πάντα δημοκρατικές, συμμετοχικές, εναλλασσόμενες, υπεύθυνες, και με ανακλητή εντολή.
Άρθρο 8.
Το Σύνταγμα είναι ο ύψιστος κανόνας και το θεμέλιο της έννομης τάξης. Όλα τα άτομα και τα Όργανα που ασκούν τη Δημόσια Διοίκηση το Νομοθετικό Έργο και απονέμουν Δικαιοσύνη, υπόκεινται στο παρόν Σύνταγμα.
Άρθρο 9.

1. H Εθνική σημαία της Ελλάδος περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός ισόκεντρος σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη «Ελευθερία». Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του «Ελευθερία ή Θάνατος».

1. Ο Σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, το Ορθόδοξο Χριστιανικό.

1. H Εθνική σημαία της Ελλάδος, ο Εθνικός ύμνος «Ύμνος στην Ελευθερία» και ο θυρεός της Δημοκρατίας είναι τα σύμβολα της πατρίδας.

Άρθρο 10.

1. Επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, είναι η Ελληνική.

1. H Δημοκρατία έχει χρέος να προσανατολίσει μέσω της εκπαίδευσης, την γραπτή ελληνική γλώσσα, στην πολυτονική της μορφή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3.
Περί του γεωγραφικού χώρου και της πολιτικής διαίρεσης.
Άρθρο 11.

1. H απόλυτη κυριαρχία της Δημοκρατίας ασκείται στην ηπειρωτική και τη νησιωτική περιοχή, όπως και στις περιοχές των λιμνών, των ποταμών, της θαλάσσιας επικράτειας και των εσωτερικών θαλάσσιων υδάτων, ιστορικών και ζωτικών και με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και στις περιοχές που περιλαμβάνο- νται μέσα στις γραμμές βάσης των χωρικών υδάτων που έχει υιοθετήσει ή πρόκειται να υιοθετήσει μέσω διεθνών συνθηκών η Δημοκρατία στο έδαφος και στο υπέδαφος αυτών, στον ηπειρωτικό, νησιωτικό, θαλάσσιο και εναέριο χώρο και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρίσκονται εκεί, συμπεριλαμβα- νομένων των γενετικών, των μεταναστευτικών ειδών, των προϊόντων τους και των άυλων πόρων που βρίσκονται εκεί από φυσικούς λόγους.

1. Στη Δημοκρατία αντιστοιχούν δικαιώματα στον υπερκείμενο της γης εναέριο χώρο και στις περιοχές που είναι ή δύνανται να αποτελέσουν πανανθρώπινη κληρονομιά σύμφωνα με τους όρους, την έκταση και τις προϋποθέσεις που καθορίζουν οι διεθνείς συμφωνίες και η Εθνική νομοθεσία.

Άρθρο 12.

1. Τα κοιτάσματα ορυκτών και υδρογονανθράκων, οποιασδήποτε μορφής, τα οποία βρίσκονται στην Εθνική επικράτεια, κάτω από τον πυθμένα του εθνικού θαλάσσιου χώρου, στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και στην υφαλοκρηπίδα, ανήκουν στη Δημοκρατία, αποτελούν αγαθά της δημόσιας περιουσίας, και γι’ αυτόν το λόγο, δεν απαλλοτριώνονται και δεν προσημειώνονται.

1. Οι παραθαλάσσιες ακτές και σε απόσταση πενήντα μέτρων από την γραμμή του χειμέριου θαλάσσιου κύματος είναι αγαθά της δημόσιας ιδιοκτησίας, δεν είναι υποκείμενα κανενός είδους εκμετάλλευσης, δεν παραχωρούνται και δεν μεταβιβάζονται και είναι ελεύθερα προσβάσιμες σε όλους τους Έλληνες Πολίτες.

Άρθρο 13.
H Εθνική επικράτεια δεν μπορεί ποτέ να παραχωρηθεί, να μεταβιβαστεί, να ενοικιαστεί, ή να εκποιηθεί με κα- νέναν τρόπο, είτε προσωρινό, είτε εν μέρει, σε ξένα Κράτη ή άλλα υποκείμενα και συλλογικότητες του διεθνούς δικαίου.
Άρθρο 14.

1. Ο γεωγραφικός χώρος της Ελλάδος, είναι μία ζώνη ειρήνης. Δεν μπορούν να εγκατασταθούν μέσα σε αυτόν ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, βάσεις ή εγκαταστάσεις που να έχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στρατιωτικούς σκοπούς, από πλευράς οιασδήποτε δύναμης ή συνασπισμού δυνάμεων.

1. Τα ξένα Κράτη ή άλλα υποκείμενα του διεθνούς δικαίου μπορούν μόνο να αποκτούν ακίνητα ως έδρες των διπλωματικών ή προξενικών τους αποστολών μέσα στην περιοχή που τους καθορίζεται, και κατόπιν εγγυήσεων αμοιβαιότητας, με τους περιορισμούς που θέτει ο Νόμος. Σε τέτοιες περιπτώσεις διαφυλάσσεται πάντα η Εθνική κυριαρχία.

1. Οι υπάρχουσες χέρσες γαίες στις περιοχές που ανήκουν στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις όλων των βαθμών, και στα λιμναία ή ποτάμια ή θαλάσσια νησιά δεν μπορούν να εκποιηθούν, και η εκμετάλλευση τους μπορεί μόνο να εκχωρηθεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη συνεπάγεται άμεσα ή έμμεσα, τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας της γης.

Άρθρο 15.
Το Κράτος υποχρεούται να θεσπίζει πλήρη πολιτική στις παραμεθόριες χερσαίες νησιωτικές και θαλάσσιες περιοχές, διατηρώντας την ακεραιότητα της επικράτειας, την κυριαρχία, την ασφάλεια, την άμυνα, την Εθνική ταυτότητα, τη διαφορετικότητα και το περιβάλλον, σύμφωνα με την πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και ολοκλήρωση.
Άρθρο 16.
Με σκοπό την πολιτική οργάνωση της Δημοκρατίας, η Εθνική επικράτεια διαιρείται σε Κοινότητες, Δήμους, και Νομούς. Η πολιτική και εδαφική διαίρεση ρυθμίζεται από οργανικό Νόμο που εγγυάται τη αυτονομία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την πολιτικοδιοικητική αποκέντρωση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4.
Ανθρώπινα δικαιώματα, εγγυήσεις και καθήκοντα.
Άρθρο 17.
Το Κράτος εγγυάται σε κάθε πρόσωπο, σύμφωνα με την αρχή της προόδου και χωρίς καμία διάκριση, την απόλαυση και την αναπαλλοτρίωτη, αδιαίρετη και αλληλεξαρτώμενη άσκηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο σεβασμός και η εγγύηση τους αποτελούν υποχρέωση για τα Όργανα της Εκτελεστικής, Δικαστικής, Ελεγκτικής και Νομοθετικής Εξουσίας, σύμφωνα με το παρόν Σύνταγμα, με τα σύμφωνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπογράφονται στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και επικυρώνονται από τη Δημοκρατία, καθώς και με τους Νόμους που τα αναπτύσσουν.
Άρθρο 18.
Καθένας έχει δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χωρίς άλλους περιορισμούς εκτός από εκείνους που απορρέουν από τα δικαιώματα των υπολοίπων και από την κοινωνική δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Άρθρο 19.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Συνεπώς:

1. Δεν επιτρέπονται οι διακρίσεις με βάση το φύλο, τη θρησκευτική πίστη, την κοινωνική θέση, ή εκείνες που γενικά έχουν ως σκοπό ή αποτέλεσμα την ακύρωση ή τη μείωση του κύρους της αναγνώρισης, της απόλαυσης ή της άσκησης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών κάθε προσώπου σε συνθήκες ισότητας.

1. Το παρόν Σύνταγμα εγγυάται, έτσι ώστε η ισότητα ενώπιον του Νόμου να είναι πραγματική και αποτελεσματική. Λαμβάνει θετικά μέτρα υπέρ των προσώπων ή των ομάδων που τυχόν υφίστανται διακρίσεις, περιθωριοποίηση ή είναι κοινωνικά ευάλωτα.

1. Προστατεύει ειδικότερα εκείνα τα πρόσωπα που λόγω κάποιας από τις προαναφερθείσες συνθήκες βρίσκονται έκδηλα σε δεινή θέση, και θεσπίζει κυρώσεις εναντίον της κατάχρησης και της δυσμενούς μεταχείρισης που διαπράττονται εις βάρος τους.

1. Η επίσημη μεταχείριση που αρμόζει σε πολίτη οποιουδήποτε φύλου, εφαρμόζεται μόνο στην περίπτωση εφαρμογής του διπλωματικού πρωτοκόλλου.

1. Δεν αναγνωρίζονται τίτλοι ευγενείας ούτε κληρονομικές διακρίσεις.

1. Δεν αναγνωρίζεται καμία μορφή ασύλου, σε κανέναν πολίτη, σε καμία συλλογικότητα, σε κανέναν αιρετό ή διορισμένο Δημόσιο Λειτουργό, ούτε στο Δημόσιο ούτε στον Ιδιωτικό τομέα, παρά μόνο στις περιπτώσεις οι οποίες διέπονται από το Διεθνές Δίκαιο, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και οι οποίες αφορούν στους Πολιτικούς Πρόσφυγες.

Άρθρο 20.
Η διατύπωση των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων που περιλαμβάνονται στο παρόν Σύνταγμα και στα Διεθνή Όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν επιτρέπεται να θεωρούνται ως άρνηση άλλων, που, όντας εγγενή στα άτομα, δεν εμφανίζονται ρητά σε αυτά. Η έλλειψη ρυθμιστικού Νόμου γι’ αυτά τα δικαιώματα δεν υπονομεύει την άσκηση τους.
Άρθρο 21.
Τα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα, οι συνθήκες και οι συμβάσεις που προσυπογράφονται και επικυρώνονται από την Δημοκρατία της Ελλάδος, έχουν συνταγματική ισχύ και υπερισχύουν της εσωτερικής έννομης τάξης, εφόσον περιλαμβάνουν ευνοϊκότερους όρους για την απόλαυση και την άσκηση δικαιωμάτων, από τους θεσπισμένους από το παρόν Σύνταγμα και από τους Νόμους της Δημοκρατίας, και έχουν ταχεία και άμεση εφαρμογή στα Δικαστήρια και στα λοιπά Όργανα της Δημόσιας Διοίκησης.
Άρθρο 22.
Καμία νομοθετική διάταξη δεν έχει αναδρομική ισχύ. Οι Νόμοι εφαρμόζονται από τη στιγμή που τίθενται σε ισχύ. Ακόμη, στις περιπτώσεις που διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νέος Νόμος. Η δικαστική διαδικασία συνεχίζεται και ολοκληρώνεται με τον παλαιό Νόμο με τον οποίο ενεργοποιήθηκαν.
Άρθρο 23.
Κάθε πράξη της Δημόσιας Διοίκησης που παραβιάζει ή μειώνει τα δικαιώματα τα οποία εγγυάται το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος, είναι άκυρη. Οι Δημόσιοι Λειτουργοί που την απαγγέλλουν ή την εκτελούν, φέρουν ποινική, αστική, πειθαρχική και διοικητική ευθύνη, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς τη δικαιολογία της εντολής ανωτέρου ή προϊσταμένου.
Άρθρο 24.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα πρόσβασης στην απονομή Δικαιοσύνης για να δικαιώσει τα συμφέροντα του, συμπεριλαμβανομένων των συλλογικών ή των ευρύτερων. Έχει επίσης δικαίωμα στην αποτελεσματική προστασία τους και στην έγκαιρη λήψη της αντίστοιχης απόφασης.

1. Καθένας έχει δικαίωμα για να εδραιώσει τα συμφέροντά του, να στρέφεται κατά παντός αιρετού ή διορισμένου Δημόσιου Λειτουργού, ακόμη και όταν αυτά τα συμφέροντα αφορούν εν μέρει σε αυτόν, ως μέλους της ελληνικής κοινωνίας.

Άρθρο 25.
Το Κράτος εγγυάται την παροχή της απόλυτα δωρεάν Δικαιοσύνης, με χαρακτήρα προσβάσιμο, αμερόληπτο, επαρκή, διαφανή, αυτόνομο, ανεξάρτητο, υπεύθυνο, δίκαιο και ταχύ, χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, τυπολατρία ή άσκοπες επανατοποθετήσεις.
Άρθρο 26.
Καθένας έχει δικαίωμα να προστατεύεται από τα Δικαστήρια, στα πλαίσια της απόλαυσης και άσκησης των συνταγματικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων, ακόμη και των εγγενών του ατόμου που δε δηλώνονται ρητώς στο παρόν Σύνταγμα ή στα Διεθνή Όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Άρθρο 27.

1. H διαδικασία προσφυγής για παροχή συνταγματικής προστασίας είναι προφορική, δημόσια, σύντομη, δωρεάν, και δε χρειάζεται τυπικές διατυπώσεις.

1. H αρμόδια δικαστική Αρχή έχει δικαιοδοσία να αποκαθιστά άμεσα την καταπατηθείσα νομική κατάσταση, ή την κατάσταση που περισσότερο της προσιδιάζει στην συνταγματική προστασία.

1. Οποιαδήποτε χρονική περίοδος θεωρείται κατάλληλη και το Δικαστήριο τη  διεκπεραιώνει  δίνοντάς της άμεση προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου θέματος.

Άρθρο 28.

1. Καθένας μπορεί να προσφύγει αιτούμενος προστασία για την ελευθερία ή την ασφάλειά του.

1. Ο κρατούμενος ή η κρατούμενη τίθεται υπό την κηδεμονία του Δικαστηρίου, κατά τρόπο άμεσο, χωρίς καμία καθυστέρηση. H άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν μπορεί να επηρεαστεί με κανέναν τρόπο με δήλωση συνθηκών εξαίρεσης ή με περιορισμό συνταγματικών εγγυήσεων.

Άρθρο 29.

1. Καθένας έχει δικαίωμα πρόσβασης στην πληροφόρηση για τα προσωπικά του δεδομένα, και τα περιουσιακά του στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα σε επίσημα ή ιδιωτικά αρχεία. Επίσης έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τη χρήση της οποίας τυγχάνουν τα προαναφερθέντα, και το σκοπό αυτής, και να ζητά ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου την ενημέρωση, τη διόρθωση ή την καταστροφή εκείνων των στοιχείων που εμφανίζονται λανθασμένα ή που θίγουν παράνομα τα δικαιώματά του. Ομοίως, μπορεί να έχει πρόσβαση σε έγγραφα οποιασδήποτε φύσης, που περιέχουν πληροφορίες των οποίων η γνώση ενδιαφέρει κοινότητες ή ομάδες ατόμων.

1. Διασφαλίζεται το απόρρητο των πηγών δημοσιογραφικής πληροφόρησης με εξαίρεση τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας, της εμπορίας ναρκωτικών και του βιασμού ανηλίκων.

1. Όλα τα συγκεντρωθέντα για τον διωκόμενο στοιχεία, καταστρέφονται μετά την πάροδο έξι μηνών, από την ημερομηνία της τελεσίδικης αθώωσής του, ενώπιον του διωκομένου και με επίδοση από την αρμόδια αρχή, πρακτικού καταστροφής των.

1. Ο Δημόσιος Λειτουργός που κρατά στοιχεία αθωωθέντα πολίτη, μετά την πάροδο της προθεσμίας που ορίζεται στην ως άνω παράγραφο, ενέχει αστική και ποινική ευθύνη, τόσο έναντι του πολίτη κατ’ έγκληση, όσο και αυτεπαγγέλτως από τις διωκτικές αρχές και τιμωρείται με ποινή άνω των δεκαπέντε ετών φυλάκιση, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή.

Άρθρο 30.
Το Κράτος είναι υποχρεωμένο να ερευνά και να επιβάλλει νόμιμες κυρώσεις στα αδικήματα σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από τις αρχές.
Άρθρο 31.

1. Τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος από πρόθεση, της απιστίας στην υπηρεσία, του χρηματισμού, της παθητικής δωροδοκίας και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, δεν παραγράφονται.

1. Τα εγκλήματα της εμπορίας ναρκωτικών, του βιασμού ανηλίκων και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται από όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, δεν παραγράφονται.

Άρθρο 32.

1. Τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος από πρόθεση, της απιστίας στην υπηρεσία, του χρηματισμού, της παθητικής δωροδοκίας και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, αποκλείονται από τα ευεργετήματα που τυχόν επιφέρουν την ατιμωρησία, συμπεριλαμβανομένης της χάρης και της αμνηστίας.

1. Τα εγκλήματα της εμπορίας ναρκωτικών, του βιασμού ανηλίκων και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται από όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, αποκλείονται από τα ευεργετήματα που τυχόν επιφέρουν την ατιμωρησία, συμπεριλαμβανομένης της χάρης και της αμνηστίας.

Άρθρο 33.

1. Το Κράτος υποχρεούται να αποζημιώνει εξ ολοκλήρου τα θύματα παράβασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων που του καταλογίζονται ή τους δικαιούχους.

1. Το Κράτος υποχρεούται να αποζημιώνει εξ ολοκλήρου τα θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων.

Άρθρο 34.
Το Κράτος λαμβάνει νομοθετικά και άλλης φύσης μέτρα προκειμένου να καταστήσει αποτελεσματικές τις αποζημιώσεις που θεσπίζει το άρθρο 33.
Άρθρο 35.

1. Το Κράτος προστατεύει τα θύματα κοινών εγκλημάτων και φροντίζει ώστε οι υπαίτιοι να αποκαθιστούν τις ζημίες τις οποίες προκάλεσαν.

1. Τα Ποινικά Δικαστήρια όλων των βαθμών, υποχρεούνται να εκδίδουν παράλληλα με την απόφαση ποινής στους ενόχους κοινών εγκλημάτων και απόφαση περί του ύψους της αποζημίωσης του θύματος ή των θυμάτων.

Άρθρο 36.
Καθένας έχει δικαίωμα, με τους όρους που θέτουν τα σύμφωνα, οι συνθήκες και οι συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει κυρώσει η Δημοκρατία, να εγείρει απαιτήσεις ή να καταθέτει παράπονα ενώπιον των διεθνών οργάνων που δημιουργούνται με τέτοιους σκοπούς, για να ζητά την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων του.
Άρθρο 37.
Το Κράτος λαμβάνει, σύμφωνα με τις διαδικασίες που θεσπίζει το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος, τα μέτρα που θεωρούνται αναγκαία για την τήρηση των αποφάσεων που πηγάζουν από τα Διεθνή Όργανα που προβλέπει αυτό το άρθρο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5.
Ιθαγένεια και υπηκοότητα.
Άρθρο 38.
Είναι Πολίτης της Ελλάδος:

1. Καθένας που γεννιέται στην επικράτεια της Δημοκρατίας από Πατέρα και Μητέρα Έλληνες Πολίτες.

1. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα και μητέρας εκ γενετής πολιτών της Ελλάδος.

1. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα ή μητέρας εκ γενετής πολιτών της Ελλάδος, εφόσον εγκαθίσταται μόνιμα στην επικράτεια της Δημοκρατίας ή δηλώνει τη βούληση του να αποκτήσει την ιθαγένεια της Ελλάδος.

1. Καθένας που γεννιέται σε ξένη επικράτεια, και είναι τέκνο πατέρα ή μητέρας πολιτών της Ελλάδος, κατόπιν πολιτογράφησης, εφόσον, πριν κλείσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, εγκατασταθεί μόνιμα στην επικράτεια της Δημοκρατίας, και πριν κλείσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του, δηλώσει τη βούληση να αποκτήσει την ιθαγένεια της Ελλάδος.

1. Κάθε Ομογενής, με καταγωγή, αποδεικνυόμενη στα αρμόδια Όργανα του Συμβουλίου της Δημοκρατίας, από Έλληνες Πολίτες.

Άρθρο 39.
H ιθαγένεια της Ελλάδος δεν χάνεται με την αίτηση και απόκτηση άλλης ιθαγένειας.
Άρθρο 40.

1. Καθένας μπορεί να αποποιηθεί την ιθαγένεια της Ελλάδος.

1. Όποιος αποποιηθεί την εκ γενετής ή από πολιτογράφηση ιθαγένεια του, δεν μπορεί να την ανακτήσει, οριστικά και αμετάκλητα.

Άρθρο 41.
Κανένας Πολίτης με ιθαγένεια άλλου Κράτους, δεν μπορεί να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και μόνιμη εγκατάσταση στην Επικράτεια αν δεν κατέχει πλήρως την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και δεν έχει επιτύχει πλήρη αφομοίωση με τον ελληνικό τρόπο ζωής κατά διαμονή τουλάχιστον 12 ετών, προσόντα τα οποία πρέπει να διαπιστωθούν από ειδική εξεταστική επιτροπή, η οποία ορίζεται από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας.
Άρθρο 42.
Είναι Πολίτες της Ελλάδος κατόπιν πολιτογράφησης:

1. Οι αλλοδαποί που αποκτούν κάρτα πολιτογράφησης. Γι αυτόν το σκοπό πρέπει να διαμένουν μόνιμα χωρίς διακοπή στην Ελλάδα, για τουλάχιστον μία δωδεκαετία συναπτή της ημερομηνίας της αντίστοιχης αίτησης και με τις προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.

1. Οι αλλοδαποί και οι αλλοδαπές που τελούν γάμο με Πολίτες της Ελλάδας, εφόσον δηλώσουν τη βούλησή τους να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα, κατόπιν παρέλευσης πέντε ετών από την ημερομηνία του γάμου τους και με τις λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.

1. Τα τέκνα των αλλοδαπών που δεν έχουν ενηλικιωθεί κατά την ημερομηνία πολιτογράφησης των γονέων που έχουν την κηδεμονία τους, εφόσον δηλώσουν βούληση πολιτογράφησης πριν κλείσουν το εικοστό πρώτο έτος της ηλικίας τους, και εφόσον έχουν ζήσει στην Ελλάδα για πέντε συναπτά έτη, πριν την προαναφερθείσα δήλωση και με τις λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 41 του παρόντος Συντάγματος.

1. Κατ’ εξαίρεση μπορούν να πολιτογραφηθούν ως Έλληνες Πολίτες, αλλοδαποί οι οποίοι αποδεδειγμένα, είτε με το συγγραφικό και ακαδημαϊκό τους έργο, ή με την δράση τους, ανέδειξαν ή στήριξαν την Ελλάδα, την ιστορία τον πολιτισμό της και τα δίκαια της, στις χώρες καταγωγής τους ή διεθνώς. Στις περιπτώσεις αυτές, αρμόδια επιτροπή υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χορηγεί την κατ’ εξαίρεση πολιτογράφηση και ιθαγένεια.

Άρθρο 43.
Οι εκ γενετής και από πολιτογράφηση Πολίτες της Ελλάδος δεν μπορούν να στερηθούν την υπηκοότητά τους, παρά μόνο σε περίπτωση κατά την οποία καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία.
Άρθρο 44.
Τα πολιτικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά στους Πολίτες της Ελλάδος.
Άρθρο 45.
Μόνο οι εκ γενετής Πολίτες της Ελλάδος, με πατέρα και μητέρα Έλληνες Πολίτες και οι οποίοι δεν έχουν αποκτήσει άλλη ιθαγένεια μπορούν να ασκούν τα αξιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, του Προέδρου και Αντιπροέδρων της Άνω Βουλής των Ελλήνων, των Προέδρων του Αρείου Πάγου, του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, του Εκπροσώπου του Λαού, των Υπουργών, των Υφυπουργών, των Βουλευτών της Άνω Βουλής των Ελλήνων, των Νομαρχών, των Δημάρχων, και των Προέδρων των Κοινοτήτων, όπως και των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Άρθρο 46.
Όποιος αποποιείται ή στερείται την ιθαγένεια, στερείται και την υπηκοότητα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6.
Δικαιώματα των πολιτών.
Άρθρο 47.

1. Το δικαίωμα στη ζωή είναι απαραβίαστο.

1. Κανένας Νόμος δεν θεσπίζει την θανατική ποινή, και καμία Αρχή δεν μπορεί να την εφαρμόζει.

1. Το Κράτος προστατεύει τη ζωή όσων στερούνται την ελευθερία τους, υπηρετώντας στο στράτευμα ή σε Δημόσιες Αρχές, ή όσων υπόκεινται στην Διοίκησή του με οποιονδήποτε τρόπο.

Άρθρο 48.
H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Συνεπώς:

1. Κανένας δεν συλλαμβάνεται ή κρατείται, παρά μόνο δυνάμει δικαστικού εντάλματος, εξαιρουμένων των αυτόφωρων εγκλημάτων.

1. Κατά την σύλληψή του, αναγιγνώσκονται υποχρεωτικά από τον διενεργούντα τη σύλληψη δημόσιο λειτουργό, τα δικαιώματά του, ως εξής: «Συλλαμβάνεστε κατηγορούμενος για (περιγράφεται το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο συλλαμβανόμενος). Έχετε το δικαίωμα να μην δηλώσετε τίποτε και να παραμείνετε σιωπηλός ενώπιον της διωκτικής αρχής. Οτιδήποτε δηλώσετε ή πράξετε κατά τη σύλληψή σας, μπορεί να στραφεί εναντίον σας ενώπιον του Δικαστηρίου. Εάν έχετε αδυναμία πρόσληψης νομικού υπερασπιστή σας, η Πολιτεία θα διορίσει δωρεάν νομικό υπερασπιστή για λογαριασμό σας. Απαντήστε μου αν έχετε αντιληφθεί τα δικαιώματά σας, όπως σας αναγνώσθηκαν».

1. H κατανόηση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, πρέπει να συνοδευτεί από την κατάφαση του κατηγορουμένου.

1. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κατηγορούμενος προσάγεται ενώπιον της Δικαστικής Αρχής, μέσα σε χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από σαράντα οκτώ ώρες από τη στιγμή της σύλληψης.

1. Ο Δικαστής, είναι υποχρεωμένος να αφήσει αμέσως ελεύθερο τον κατηγορούμενο και χωρίς να εισέλθει σε καμία διαδικασία εκδίκασης, εάν διαπιστωθεί με μάρτυρες, ή τεκμηριωμένη μαρτυρία από την πλευρά του κατηγορούμενου, πως δεν αναγνώστηκαν τα δικαιώματά του.

1. Ο κατηγορούμενος δικάζεται, όντας ελεύθερος, εκτός των περιστάσεων που κρίνονται από τον ή τη δικαστή σε κάθε περίπτωση, η κατάθεση εγγυήσεων ή η προφυλάκιση του κατηγορουμένου.

1. H προφυλάκιση του κατηγορουμένου, δεν μπορεί να υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τους τρεις μήνες.

1. Σε περίπτωση αθώωσης του κατηγορουμένου, με τελεσίδικη απόφαση, αυτός αποζημιώνεται με χρηματική αποζημίωση, αντιστοιχούσα στις ημέρες προφυλάκισης του.

1. Σε περίπτωση αθώωσης του κατηγορουμένου, τα αρμόδια όργανα τα οποία ενεπλάκησαν στην προφυλάκισή του, οφείλουν να ζητήσουν δημοσίως συγγνώμη από τον αδίκως προφυλακισθέντα.

1. H κατάθεση χρηματικής εγγύησης που απαιτεί ο Νόμος για να παραχωρήσει την ελευθερία προσώπου που κρατείται, δεν φορολογείται και επιστρέφεται αμέσως και στο ακέραιο σε σαράντα οκτώ ώρες από την στιγμή της οριστικής τελεσιδικίας.

1. Κάθε κρατούμενος δικαιούται να επικοινωνήσει άμεσα με τους συγγενείς του, το νομικό υπερασπιστή του, ή οποιοδήποτε πρόσωπο της εμπιστοσύνης του το οποίο ορίζει ο ίδιος. Και αυτά τα πρόσωπα έχουν το δικαίωμα να πληροφορούνται για τον τόπο κράτησης του προσώπου που τους αφορά, να ενημερώνονται άμεσα για τους λόγους κράτησης και να καταθέτουν γραπτή πιστοποίηση για τη φυσική και ψυχική κατάσταση του κρατούμενου στον προανακριτικό του φάκελο είτε ενεργώντας αφ’ εαυτού τους είτε με τη βοήθεια ειδικών.

1. Αρμόδια Αρχή τηρεί δημόσιο αρχείο όλων των πραγματοποιηθέντων κρατήσεων, το οποίο περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας των κρατούμενων, τον τόπο, την ώρα και τις συνθήκες σύλληψης, όπως επίσης τα ονόματα των δημόσιων λειτουργών που διενήργησαν τη σύλληψη καθώς και τις παρατηρήσεις, ενστάσεις και οτιδήποτε άλλο κρίνεται απαραίτητο από τους υπερασπιστές του ή τα πρόσωπα τα οποία κλήθηκαν να τον υπερασπιστούν.

1. Σχετικά με τη σύλληψη αλλοδαπών, τηρείται, επιπλέον, η προβλεπόμενη από τα Διεθνή Σύμφωνα προξενική ενημέρωση.

1. H ποινή εφαρμόζεται μόνο στο καταδικασθέν πρόσωπο. Δεν υπάρχουν ποινές ατιμωτικές ή ισόβιας κάθειρξης, παρά μόνο στις περιπτώσεις, των εγκλημάτων, της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος από πρόθεση, της απιστίας στην υπηρεσία, του χρηματισμού, της παθητικής δωροδοκίας και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, όπως επίσης στις περιπτώσεις των εγκλημάτων, της εμπορίας ναρκωτικών και του βιασμού ανηλίκων, που διαπράττονται ανεξαιρέτως, από όλους τους πολίτες. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, οι ποινές φυλάκισης δεν ξεπερνούν τα τριάντα έτη.

1. Στις περιπτώσεις των ποινών για τα εγκλήματα, της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος από πρόθεση, της απιστίας στην υπηρεσία, του χρηματισμού, της παθητικής δωροδοκίας και της διασπάθισης δημοσίου χρήματος που διαπράττονται από αιρετούς ή διορισμένους Δημόσιους Λειτουργούς, όπως επίσης στις περιπτώσεις των εγκλημάτων, της εμπορίας ναρκωτικών και του βιασμού ανηλίκων, που διαπράττονται ανεξαιρέτως, από όλους τους πολίτες, τα αρμόδια Δικαστήρια, μπορούν να επιβάλλουν κοινωνική ποινή, για το σύνολο της ποινής στο οποίο επιβλήθηκε.

1. Κάθε Αρχή που επιβάλλει περιοριστικά μέτρα υποχρεούται να δηλώνει τα στοιχεία της.

1. Οι εκπρόσωποι κάθε Αρχής, εξαιρουμένων των Υπηρεσιών Ασφάλειας του Κράτους, υποχρεούνται να φέρουν στο πρόσθιο τμήμα της στολής ή της πολιτικής περιβολής τους, τα πλήρη στοιχεία τους, όπως Όνομα, Επίθετο, Ιδιότητα και Αριθμό Μητρώου.

1. Απαγορεύεται ρητά σε κάθε εκπρόσωπο Κρατικής Αρχής να καλύπτει το πρόσωπό του, με οποιονδήποτε τρόπο.

1. Απαγορεύεται ρητά σε κάθε εκπρόσωπο Κρατικής Αρχής να προσάγει Έλληνα πολίτη για οποιονδήποτε λόγο, χωρίς απαγγελία κατηγορίας και μόνο για εξακρίβωση των στοιχείων του.

1. Απαγορεύεται ρητά σε κάθε εκπρόσωπο Κρατικής Αρχής, να αιτείται την επίδειξη των στοιχείων του Έλληνα πολίτη, χωρίς εξήγηση από την πλευρά του, του λόγου ή των λόγων για τον οποίο/οποίους, ζητά τα στοιχεία του.

1. Εάν η εξήγηση δεν είναι σαφής από τον εκπρόσωπο της Κρατικής Αρχής, ο Έλληνας πολίτης, έχει δικαίωμα να αρνηθεί την επίδειξη των στοιχείων του.

1. Απαγορεύεται ρητά σε κάθε εκπρόσωπο Κρατικής Αρχής, να θέτει σε περιορισμό Έλληνα πολίτη, χωρίς απαγγελία κατηγορίας σε βάρος του.

1. H ταυτοπροσωπία του Έλληνα Πολίτη, γίνεται αυτομάτως και επιτοπίως, με την επίδειξη στον εκπρόσωπο της Κρατικής Αρχής, οποιουδήποτε δημοσίου ή ιδιωτικού εγγράφου, το οποίο φέρει την φωτογραφία και τα στοιχεία του.

1. Κανένας δεν παραμένει υπό κράτηση αφού εκδοθεί απόφαση αποφυλάκισης από την αρμόδια Αρχή, ή εφόσον εκτιθεί η επιβεβλημένη ποινή.

Άρθρο 49.

1. Απαγορεύεται στις Δημόσιες Αρχές, πολιτικές ή στρατιωτικές, ακόμη και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εξαίρεσης ή περιορισμού των εγγυήσεων, να ασκεί, να επιτρέπει ή να ανέχεται τη βίαιη εξαφάνιση προσώπων. Ο Δημόσιος Λειτουργός που τυχόν λάβει εντολή ή οδηγία για να διενεργήσει τέτοιου είδους πράξη υποχρεούται να μην υπακούσει και να την καταγγείλει στις αρμόδιες Αρχές.

1. Οι ηθικοί, οι φυσικοί αυτουργοί, οι συνεργοί και όσοι συγκαλύπτουν το έγκλημα της βίαιης εξαφάνισης προσώπου, όπως και την απόπειρα, τιμωρούνται με φυλάκιση άνω των δεκαπέντε ετών, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή.

Άρθρο 50.

1. Κάθε Έλληνας Πολίτης και αλλοδαπός, έχει δικαίωμα στο σεβασμό της σωματικής, ψυχικής και ηθικής του ακεραιότητας, εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Συνεπώς:

1. Κανένας Έλληνας Πολίτης ή αλλοδαπός, δεν μπορεί να υφίσταται απάνθρωπες ή υποτιμητικές ποινές, βασανιστήρια, ή σκληρή μεταχείριση. Κάθε θύμα που υπέστη βασανισμό ή σκληρή, απάνθρωπη ή υποτιμητική μεταχείριση, από κρατικά Όργανα, ή έγινε ανεκτή εκ μέρους τους, δικαιούται να αποκατασταθεί.

1. Ο Δημόσιος Λειτουργός, ο οποίος καλείται από προϊσταμένους του να προβεί σε βασανιστήρια ή σκληρή μεταχείριση του κατηγορούμενου, δικαιούται να αρνηθεί και να καταγγείλει την εντολή στις στα αρμόδια Όργανα της Δημοκρατίας.

1. Ο Δημόσιος Λειτουργός, ο οποίος προβαίνει σε βασανιστήρια ή σκληρή μεταχείριση κρατουμένου, η δίνει εντολή σε υφιστάμενό του, για τέλεση βασανιστηρίων και σκληρής μεταχείρισης, τιμωρείται με φυλάκιση άνω των δεκαπέντε ετών, χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

1. Κάθε Έλληνας Πολίτης ή αλλοδαπός, που έχει στερηθεί την ελευθερία του πρέπει να απολαμβάνει μεταχείριση ανάλογη του σεβασμού που αντιστοιχεί στην εγγενή ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

1. Κανένας Έλληνας Πολίτης ή  αλλοδαπός,  δεν  υπόκειται  χωρίς  την  ελεύθερη  συγκατάθεσή  του  σε επιστημονικά πειράματα ή ιατρικές ή εργαστηριακές εξετάσεις, εξαιρουμένων των περιπτώσεων κατά τις οποίες βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.

1. Κάθε Δημόσιος Λειτουργός, που στα πλαίσια του αξιώματος του χρησιμοποιεί σκληρή μεταχείριση ή προκαλεί σωματικές ή πνευματικές βλάβες σε οποιοδήποτε πρόσωπο ή υποκινεί ή ανέχεται μεταχείριση τέτοιου είδους τιμωρείται, με ποινή φυλάκισης, άνω των δεκαπέντε ετών, χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

Άρθρο 51.

1. H κατοικία και κάθε ιδιωτικός χώρος είναι απαραβίαστα. Δεν μπορεί να γίνει έρευνα, παρά μόνον κατόπιν δικαστικού εντάλματος, για να αποφευχθεί παράβαση του Νόμου, ή για να εκτελεστούν, σύμφωνα με το Νόμο, οι αποφάσεις που απαγγέλλουν τα Δικαστήρια, πάντα στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
2. Οι υγειονομικές επισκέψεις ή οι επισκέψεις που διενεργούνται για έλεγχο της πυρασφάλειας της κατοικίας, σύμφωνα με το Νόμο, μπορούν μόνο να πραγματοποιούνται μόνον κατόπιν προειδοποίησης από πλευράς των δημόσιων λειτουργών που τις ορίζουν ή τις διενεργούν.
3. Καμία τεκμηρίωση αδικήματος πέραν της παραβίασης των υγειονομικών κανόνων και αυτής των κανόνων πυρασφάλειας, όπως αυτές ορίζονται στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου, δεν έχει νομική και αποδεικτική αξία ενώπιον των Δικαστηρίων.
4. Κάθε Έλληνας Πολίτης, δικαιούται να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, για να υπερασπιστεί την κατοικία του.
5. Στην περίπτωση σωματικών βλαβών ή φόνου που τελέσθηκαν εντός της κατοικίας του από τον ιδιοκτήτη ή τους ένοικους αυτής, σε άτομο/άτομα, τα οποία εισέβαλαν με αποδεδειγμένη ενώπιον των Δικαστηρίων πρόθεση τέλεσης εγκληματικής πράξης, ο ιδιοκτήτης και οι ένοικοι αυτού, αυτοδικαίως και αμέσως απαλλάσσονται από οποιαδήποτε κατηγορία, ενώπιον των δικαστικών αρχών.

Άρθρο 52.

1. Κατοχυρώνεται το απόρρητο και το απαραβίαστο της ιδιωτικής επικοινωνίας κάθε μορφής.

1. Δεν επιτρέπεται η παρέμβαση σε αυτές, παρά μόνο με ένταλμα του αρμόδιου Δικαστηρίου, τηρώντας τις νομικές διατάξεις και διαφυλάσσοντας το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων που δε συσχετίζεται με την εν λόγω διαδικασία.

Άρθρο 53.
Σε κάθε δικαστική και διοικητική δραστηριότητα εφαρμόζονται οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Συνεπώς:

1. H νομική υπεράσπιση και συνδρομή αποτελεί απαραβίαστο δικαίωμα για κάθε διαδικασία και έρευνα.

1. Καθένας δικαιούται να ενημερώνεται για τις κατηγορίες που του προσάπτονται και διεξάγεται έρευνα. Επίσης έχει δικαίωμα πρόσβασης στα αποδεικτικά στοιχεία και δικαιούται να διαθέτει το χρόνο και τα κατάλληλα μέσα για την υπεράσπισή του.

1. Είναι άκυρα τα αποδεικτικά στοιχεία που αποκτώνται κατόπιν παραβίασης της δίκαιης δίκης.

1. Καθένας που έχει κηρυχθεί ένοχος, δικαιούται να ασκήσει έφεση.

1. Καθένας θεωρείται αθώος μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Οι διωκτικές και εισαγγελικές αρχές οφείλουν να αποδεικνύουν την ενοχή του κατηγορουμένου και όχι ο κατηγορούμενος την αθωότητά του.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην ακρόαση, σε οποιαδήποτε διαδικασία, με τις προσήκουσες εγγυήσεις και μέσα στα λογικά χρονικά όρια που καθορίζονται νόμιμα από αρμόδιο ανεξάρτητο και αμερόληπτο Δικαστήριο, που έχει ορίσει εκ των προτέρων.

1. Όποιος δε μιλά την ελληνική γλώσσα, ή δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσει με προφορικό τρόπο, δικαιούται διερμηνέα.

1. Καθένας δικαιούται να δικάζεται από το φυσικό του δικαστή, τακτικό ή ορκωτό, με τις εγγυήσεις που θεσπίζει το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος.

1. Κανένας δεν μπορεί να δικαστεί χωρίς να γνωρίζει την ταυτότητα του εγκαλούντα ή του ενάγοντα, ούτε μπορεί να δικαστεί από έκτακτα Δικαστήρια ή από επιτροπές που τυχόν συγκαλούνται χωρίς αυτήν την προϋπόθεση.

1. Κανένας δεν υποχρεώνεται να ομολογήσει την ενοχή του ή να καταθέσει εναντίον του εαυτού του, του ή της συζύγου ή συντρόφου του/της, ή προσώπου μέχρι και τέταρτου βαθμού συγγένειας εξ αίματος ή δεύτερου βαθμού εξ αγχιστείας. H ομολογία είναι έγκυρη, μόνο αν κατατίθεται χωρίς εξαναγκασμό κανενός είδους.

1. Καθένας μπορεί να αιτηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Σε αυτήν την περίπτωση, ο Δικαστής, υποχρεούται να του υποδεικνύει τα δικαιώματά του και να τον προστατεύει από τυχόν παραλείψεις ή υπερβολές, οι οποίες μπορεί να επιβαρύνουν την θέση του.

1. Κανείς δεν τιμωρείται για ενέργεια ή παράλειψη που δεν προβλέπεται ως αδίκημα σε προϋπάρχοντα Νόμο.

1. Καθένας μπορεί να ζητά από το Κράτος την αποκατάσταση της νομικής του θέσης ή αποζημίωση για απόφαση που επιβλήθηκε κατόπιν δικαστικής πλάνης, αδικαιολόγητης καθυστέρησης ή παράλειψης.

1. Διαφυλάσσεται το δικαίωμα του καθενός να απαιτεί την προσωπική ευθύνη των ανώτατων ή και κατώτερων δικαστών εξαιρουμένων των ορκωτών δικαστών.

1. Διαφυλάσσεται το δικαίωμα του Κράτους να ασκεί δίωξη εναντίον των ανώτατων ή και κατώτερων δικαστών εξαιρουμένων των ορκωτών δικαστών, στις περιπτώσεις κακοδικίας.

Άρθρο 54.
Καθένας μπορεί να μετακινείται ελεύθερα και με οποιοδήποτε μέσον σε όλη την Εθνική επικράτεια, να αλλάζει τόπο διαμονής και κατοικία, να απουσιάζει από τη Δημοκρατία και να επανέρχεται σε αυτήν, να μεταφέρει τα αγαθά και τα υπάρχοντά του μέσα στη χώρα, να διακινεί από και προς τη χώρα αγαθά του χωρίς περιορισμούς.
Άρθρο 55.
Οι Πολίτες της Ελλάδος μπορούν να εισέρχονται στη χώρα χωρίς καμία άδεια.
Άρθρο 56.
Καμία πράξη της Δημόσιας Διοίκησης δεν μπορεί να ορίσει ποινή εκπατρισμού σε πολίτη της Ελλάδος.
Άρθρο 57.

1. Καθένας έχει δικαίωμα να απευθύνει αιτήματα ενώπιον οποιασδήποτε αρχής ή Δημόσιου Λειτουργού για θέματα της αρμοδιότητάς τους, και να λαμβάνει έγκαιρη και επαρκή απάντηση εντός τακτής προθεσμίας δεκαπέντε εργασίμων ημερών.

1. Όποιος Δημόσιος Λειτουργός παραβιάζει αυτό το δικαίωμα, τιμωρείται σύμφωνα με το Νόμο, και αποπέμπεται από το αντίστοιχο αξίωμά του.

Άρθρο 58.

1. Καθένας έχει δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι για νόμιμους σκοπούς, σύμφωνα με το Νόμο.

1. Το Κράτος υποχρεούται να διευκολύνει την άσκηση αυτού του δικαιώματος.

Άρθρο 59.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι δημόσια ή ιδιωτικά, χωρίς προηγούμενη άδεια από καμία αρχή, για νόμιμους σκοπούς και χωρίς όπλα.

1. Απαγορεύεται ρητά σε Δημόσιους Λειτουργούς η χρήση απρόκλητης βίας ή κάθε είδους χημικών, για τη διάλυση από την πλευρά των αρχών, συγκέντρωσης πολιτών. Οι Δημόσιοι Λειτουργοί οι οποίοι χρησιμοποιούν απρόκλητη βία ή χημικά, ή δίνουν εντολή για τη χρήση απρόκλητης βίας ή χημικών, εναντίον πολιτών, τιμωρούνται με δεκαπέντε έτη φυλάκιση χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

1. Απαγορεύεται ρητά η κάλυψη του προσώπου, είτε από την πλευρά των αρχών, είτε από την πλευρά των πολιτών, σε συγκεντρώσεις πολιτών. Όσοι καλύπτουν το πρόσωπό τους, είτε είναι Πολίτες είτε Δημόσιοι Λειτουργοί, τιμωρούνται με δεκαπέντε έτη φυλάκιση χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

1. Απαγορεύεται ρητά η χρήση οπτικοακουστικών μέσων καταγραφής συγκέντρωσης πολιτών με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και την ταυτοποίηση πολιτών. Οι Δημόσιοι Λειτουργοί οι οποίοι χρησιμοποιούν οπτικοακουστικά μέσα για την καταγραφή συγκέντρωσης πολιτών με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και την ταυτοποίηση πολιτών, ή δίνουν εντολή για τη χρήση οπτικοακουστικών μέσων, για την καταγραφή συγκέντρωσης πολιτών με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και την ταυτοποίηση πολιτών, τιμωρούνται με δεκαπέντε έτη φυλάκιση χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

1. Απαγορεύεται ρητά η παρουσία Δημόσιων Λειτουργών, εντός του χώρου της συγκέντρωσης των Πολιτών.

1. Στις περιπτώσεις όπου η παρουσία Δημόσιων Λειτουργών κριθεί από Υπηρεσία τους αναγκαία και απαραίτητη, η φυσική παρουσία των Δημόσιων Λειτουργών, θα πρέπει να ευρίσκεται το ελάχιστο 50 μέτρα από τον τελευταίο Πολίτη, ο οποίος συμμετέχει στη συγκέντρωση πολιτών.

1. Η παραβίαση των παρ. 5 και 6 του παρόντος Άρθρου, συνεπάγεται και την ποινική και αστική ευθύνη των Δημόσιων Λειτουργών.

Άρθρο 60.
Κανένας δεν μπορεί να βρίσκεται σε καθεστώς δουλείας ή υποτέλειας. Το εμπόριο ανθρώπων, και ιδιαίτερα γυναικών, παιδιών οποιουδήποτε φύλου και εφήβων, σε κάθε του μορφή, τιμωρείται με φυλάκιση άνω των δεκαπέντε ετών, χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.
Άρθρο 61.
Τα Σώματα Ασφαλείας του Κράτους οφείλουν να σέβονται την αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των προσώπων, εντός των ορίων της ελληνικής Επικράτειας.
Άρθρο 62.

1. Καθένας έχει δικαίωμα να φέρει ένα κύριο όνομα, ένα πατρικό επώνυμο και ένα μητρικό επώνυμο, και να γνωρίζει την ταυτότητα των προαναφερθέντων. Το Κράτος εγγυάται το δικαίωμα στη διερεύνηση της πατρότητας και της μητρότητας.

1. Καθένας έχει δικαίωμα να καταχωρηθεί δωρεάν στο μητρώο του ληξιαρχείου αμέσως μετά από τη γέννησή του και να αποκτά δημόσια έγγραφα που πιστοποιούν τη βιολογική του ταυτότητα, σύμφωνα με το Νόμο.

Άρθρο 63.

1. Καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τη σκέψη, τη γνώμη και τις ιδέες του προφορικά, γραπτά ή με κάθε άλλη μορφή έκφρασης, και να κάνει χρήση γι αυτόν το σκοπό οποιουδήποτε μέσου επικοινωνίας και διάδοσης χωρίς να υφίσταται λογοκρισία. Όποιος ασκεί αυτό το δικαίωμα αναλαμβάνει πλήρη ευθύνη των εκπεφρασμένων του.

1. Απαγορεύεται η λογοκρισία που περιορίζει τους Δημόσιους Λειτουργούς να δίνουν αναφορά γύρω από τα ζητήματα των αρμοδιοτήτων τους.

Άρθρο 64.

1. H επικοινωνία είναι ελεύθερη και πολύμορφη και συνεπάγεται τα καθήκοντα και τις ευθύνες που καθορίζει ο Νόμος.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην έγκαιρη, ειλικρινή και αμερόληπτη πληροφόρηση, χωρίς λογοκρισία, σύμφωνα με τις αρχές του παρόντος Συντάγματος, όπως και στην απάντηση και τη διόρθωση, όταν θίγεται άμεσα από ανακριβείς ή προσβλητικές πληροφορίες.

1. Τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν δικαίωμα στην πληροφόρηση την απαραίτητη και χρήσιμη για την ολοκληρωμένη ανάπτυξή τους.

Άρθρο 65.

1. Το Κράτος εγγυάται την ελευθερία της θρησκευτικής πίστης και λατρείας. Καθένας έχει δικαίωμα να ομολογεί τη θρησκευτική του πίστη, να ασκεί τη λατρεία της και να δηλώνει τα πιστεύω του σε ιδιωτικό ή δημόσιο χώρο, μέσω της εκπαίδευσης ή με άλλες μεθόδους, εφόσον αυτές δεν αντιτάσσονται στην ηθική, τα χρηστά ήθη, και τη δημόσια τάξη.

1. Κανένας δεν μπορεί να επικαλείται θρησκευτική πίστη ή πειθαρχία με σκοπό να αποφύγει την τήρηση του Νόμου ούτε για να παρεμποδίσει άλλο άτομο στην άσκηση των δικαιωμάτων του.

1. Απαγορεύεται ρητά η εφαρμογή ειδικών θρησκευτικών κανονισμών, που προσβάλλουν ή περιορίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών που κατοικούν εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας.

1. Όποιος επιβάλλει ειδικούς θρησκευτικούς κανονισμούς, που προσβάλλουν ή περιορίζουν την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών που κατοικούν εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης άνω των 15 ετών, χωρίς αναστολή και μη εξαγοράσιμη.

Άρθρο 66.
Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της τιμής του, της ιδιωτικής ζωής του, των προσωπικών του θεμάτων, της εικόνας του, των εμπιστευτικών ζητημάτων του και της φήμης του.
Πληροφορική – Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Άρθρο 67.

1. Ο Νόμος ελέγχει τη χρήση της πληροφορικής για να εγγυηθεί την τιμή και την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή των πολιτών, όπως και την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων τους.

1. Απαγορεύεται ρητά η προβολή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ατόμων με περιορισμένη πνευματική λειτουργία, με ή χωρίς την συγκατάθεσή τους. H παραβίαση αυτής της διάταξης, είναι κακουργηματική πράξη και τιμωρείται αναλόγως. Εξαίρεση στην παρούσα διάταξη αποτελούν ειδικές εκπομπές και αναφορές, οι οποίες αφορούν στην παρουσίαση των ΑΜΕΑ, των προβλημάτων τους καθώς και των δράσεών τους, εγκεκριμένες από το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Πρόνοιας.

1. Απαγορεύεται ρητά η προβολή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, παιδιών κάτω των δώδεκα ετών, με ή χωρίς την συγκατάθεση αυτών, των γονέων τους ή των νομίμων κηδεμόνων τους. H παραβίαση αυτής της διάταξης, είναι κακουργηματική πράξη και τιμωρείται αναλόγως. Εξαίρεση στην παρούσα διάταξη αποτελούν ειδικές παιδαγωγικές εκπομπές, εγκεκριμένες από αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας.

1. Αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Δημοκρατίας είναι η σύνταξη και κατάθεση στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, ειδικών Νόμων που περιγράφουν τους Κώδικες Δεοντολογίας που αφορούν στον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ.

1. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, υπόκειται στην ευθύνη της Εξουσίας των Πολιτών και σε αυτό προΐσταται ο Εκπρόσωπος του Λαού.

Άρθρο 68.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην ελευθερία της συνείδησης και στην έκφρασή της, εκτός εάν αυτό συνιστά αδίκημα και παραβιάζει τα δικαιώματα των πολιτών της Δημοκρατίας.

1. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί αντίρρηση συνείδησης με σκοπό να αποφύγει την τήρηση του Νόμου και των υποχρεώσεών του που ορίζονται στο παρόν Σύνταγμα, ούτε για να παρεμποδίσει άλλο άτομο στην τήρηση ή στην άσκηση των δικαιωμάτων του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7.
Πολιτικά δικαιώματα.
Άρθρο 69.
Κάθε  Πολίτης  έχει δικαίωμα  στην  ελεύθερη συμμετοχή  στα  κοινά  είτε άμεσα  είτε μέσω  των εκλεγμένων αντιπροσώπων του.
Άρθρο 70.

1. H συμμετοχή του Λαού στην συγκρότηση, στην άσκηση και στον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης είναι το αναγκαίο μέσον για την επίτευξη του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα του Λαού, που εγγυάται την πλήρη ανάπτυξή του, τόσο την ατομική, όσο και τη συλλογική.

1. Αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και καθήκον της κοινωνίας να διευκολύνει τη δημιουργία των πιο ευνοϊκών συνθηκών για την άσκηση του περιγραφόμενου δικαιώματος, στην παράγραφο 1 του παρόντος Άρθρου.

Άρθρο 71.

1. H ψήφος αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του Έλληνα πολίτη. Ασκείται μέσω ελεύθερης, μυστικής καθολικής, και άμεσης ψηφοφορίας.

1. Το παρόν Σύνταγμα εγγυάται την αρχή της προσωπικής ψήφου και την αναλογική εκπροσώπηση.

Άρθρο 72.
Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι Πολίτες της Ελλάδος που έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας και δεν βρίσκονται σε καθεστώς απαγόρευσης ή στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων.
Άρθρο 73.
Πρόσωπα, τα οποία έχουν καταδικαστεί για αδικήματα που διέπραξαν κατά τη διάρκεια άσκησης κρατικού λειτουργήματος, όπως και αδικήματα ενάντια στη δημόσια περιουσία, δεν μπορούν να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε λαϊκή εκλογή κατά το χρονικό διάστημα που καθορίζουν κατά περίπτωση τα αρμόδια Δικαστήρια και καθ’ όλη τη χρονική περίοδο έκτισης της ποινής τους.
Άρθρο 74.
Οι εκλογείς έχουν το δικαίωμα να απαιτούν ώστε οι εκπρόσωποι τους να κάνουν απολογισμό δημόσια, με διαφάνεια και περιοδικότητα για θέματα που διαχειρίζονται, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχουν παρουσιάσει.
Άρθρο 75.
Κάθε Πολίτης έχει το δικαίωμα να συνενώνεται σε πολιτικούς φορείς, για πολιτικούς σκοπούς, με δημοκρατικές μεθόδους οργάνωσης, λειτουργίας και διαχείρισης. Τα διευθυντικά τους Όργανα και οι υποψήφιοι σε κάθε λαϊκή εκλογή, επιλέγονται με εσωτερικές εκλογές, με τη συμμετοχή των μελών τους.
Άρθρο 76.
Δεν επιτρέπεται κανενός τύπου χρηματοδότηση των φορέων με πολιτικούς σκοπούς, από οικονομικούς πόρους που προέρχονται από το Κράτος.
Άρθρο 77.
Κανονισμός του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου, ρυθμίζει τα θέματα που αφορούν στη χρηματοδότηση από τις ιδιωτικές εισφορές προς τους φορείς με πολιτικούς σκοπούς, όπως και στους μηχανισμούς ελέγχου που εξασφαλίζουν την διαφάνεια της προέλευσης και τη διαχείρισή τους.
Άρθρο 78.
Το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ρυθμίζει τις πολιτικές προεκλογικές εκστρατείες, τη διάρκειά τους και το όριο των εξόδων, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό.
Άρθρο 79.

1. Κάθε Πολίτης, με δική του πρωτοβουλία, όπως και κάθε φορέας με πολιτικούς σκοπούς, δικαιούται να συμμετέχει σε εκλογικές διαδικασίες αναδεικνύοντας τους υποψηφίους της προτίμησής του.

1. H χρηματοδότηση της πολιτικής προπαγάνδας και των προεκλογικών εκστρατειών ρυθμίζεται από Κανονισμό του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου.

Άρθρο 80.
Τα διευθυντικά/διοικητικά Όργανα των πολιτικών φορέων με πολιτικούς σκοπούς δεν μπορούν να συμβάλλονται με Όργανα και Υπηρεσίες του Δημόσιου Τομέα.
Άρθρο 81.
Η πλήρης διαφάνεια των οικονομικών των Πολιτικών Φορέων, είναι ουσιαστική υποχρέωσή των, απέναντι σε όλες τις αρχές της Δημοκρατίας.
Άρθρο 82.
Απαγορεύεται η χρηματοδότηση των Πολιτικών Φορέων, από Νομικά Πρόσωπα, Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου.
Άρθρο 83.
Η Ελληνική Δημοκρατία, αναγνωρίζει και εγγυάται το δικαίωμα του ασύλου, όπως αυτό καθορίζεται από τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Άρθρο 84.

1. Απαγορεύεται ρητά η έκδοση πολιτών της Ελλάδος σε χώρα του εξωτερικού.

1. Όλες οι κατηγορίες, εκπορευόμενες από υπηρεσίες άλλων χωρών, εναντίον Ελλήνων Πολιτών, εξετάζονται από τις ελληνικές διωκτικές αρχές και εκδικάζονται στα ελληνικά Δικαστήρια.

Άρθρο 85.
Αποτελούν τρόπους συμμετοχής και πρωταγωνιστικής ανάμειξης του Λαού στην άσκηση της κυριαρχίας του, στον πολιτικό τομέα. Ανάμεσα σε άλλα, η εκλογή των δημόσιων αξιωμάτων, το Δημοψήφισμα, η γνωμοδότηση του Λαού, η ανάκληση εντολής, η νομοθετική, συνταγματική και συντακτική πρωτοβουλία, οι ανοιχτές συνεδριάσεις, οι συνελεύσεις των πολιτών, των οποίων οι αποφάσεις έχουν χαρακτήρα υποχρεωτικό για τα νομοθετικά, δικαστικά και εκτελεστικά  Όργανα της Δημοκρατίας.
Άρθρο 86.
Στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα:
Τα αιτήματα κοινωνικής προστασίας, η αυτοδιαχείριση, η συνδιαχείριση, οι συνεταιρισμοί σε κάθε τους μορφή συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με οικονομικό χαρακτήρα, τα ταμιευτήρια, οι κοινοτικές επιχειρήσεις και οι υπόλοιπες μορφές συνεταιρισμού που διέπονται από τις αξίες της αμοιβαίας συνεργασίας και αλληλεγγύης, τελούν υπό την προστασία του Κράτους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8.
Δημοψηφίσματα.
Άρθρο 87.

1. Ζητήματα ιδιαίτερης Εθνικής σημασίας μπορούν να υποβάλλονται σε αποφασιστικό και δεσμευτικό για την Κυβέρνηση Λαϊκό Δημοψήφισμα: α) με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, β) με πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Δημοκρατίας εγκεκριμένη από την πλειοψηφία των μελών της, γ) με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων, εγκεκριμένη από την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της, ή δ) με πρωτοβουλία του Λαού, κατόπιν αίτησης αριθμού ψηφοφόρων όχι μικρότερου από το τρία τοις εκατό (3%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και στο ληξιαρχείο και με την καταψήφιση ή υπερψήφισή τους, από την απόλυτη πλειοψηφία των έγκυρων ψηφοδελτίων.

1. Επίσης, μπορούν να υποβάλλονται σε Λαϊκό Δημοψήφισμα, αποφασιστικού και δεσμευτικού χαρακτήρα για τις Διοικήσεις των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων, ζητήματα ιδιαίτερης Κοινοτικής, Δημοτικής και Νομαρχιακής σημασίας. Η πρωτοβουλία αυτή ανήκει στο α) Κοινοτικό Συμβούλιο, β) στο Δημοτικό Συμβούλιο, και στο γ) Νομαρχιακό Συμβούλιο, κατόπιν σύμφωνης γνώμης της απόλυτης πλειοψηφίας των μελών τους. Επίσης ανήκει στον α) Κοινοτάρχη, β) Δήμαρχο, ή στο γ) Νομάρχη, ή δ) με την πρόκληση Δημοψηφίσματος από έναν αριθμό υπογραφών όχι μικρότερο από το τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των εγγεγραμμένων στην αντίστοιχη εκλογική περιφέρεια που το ζητά και με την καταψήφιση ή υπερψήφισή τους, από την απόλυτη πλειοψηφία των έγκυρων ψηφοδελτίων.

1. Η διαδικασία της ολοκλήρωσης του δημοψηφίσματος, για ζητήματα ιδιαίτερης Εθνικής σημασίας, ή για ζητήματα αποφασιστικού και δεσμευτικού χαρακτήρα για τις Διοικήσεις των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων καθώς και ζητήματα ιδιαίτερης Κοινοτικής, Δημοτικής και Νομαρχιακής σημασίας περατώνεται σε διάστημα δύο μηνών, από τη δημοσίευση της απόφασης α) της πρωτοβουλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, β) της πρωτοβουλίας του Συμβουλίου της Δημοκρατίας γ) της πρωτοβουλίας της Βουλής των Ελλήνων δ) της πρωτοβουλίας των Κοινοτικών, Δημοτικών και Νομαρχιακών Συμβουλίων ε) της πρωτοβουλίας του Νομάρχη, Δημάρχου, Κοινοτάρχη και ζ) της έναρξης συλλογής υπογραφών πραγματοποίησης Λαϊκού Δημοψηφίσματος, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. H διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί το αίτημα για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

Ανάκληση Αιρετού Αξιωματούχου.
Άρθρο 88.

1. Όλα τα αιρετά αξιώματα και οι εκλεγμένες από το Λαό αρχές είναι ανακλητές. Ένας αριθμός όχι μικρότερος από το τρία τοις εκατό (3%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στην Επικράτεια, α) στην αντίστοιχη του Αιρετού Αξιωματούχου εκλογική περιφέρεια (Βουλευτής της Άνω Βουλής των Ελλήνων), β) σε επίπεδο Επικράτειας (Πρόεδρος Δημοκρατίας, Εκπρόσωπος του Λαού, Πρωθυπουργός, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Πρόεδρος του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας) γ) σε επίπεδο Νομού, Δήμου ή Κοινότητας (Νομάρχης, Δήμαρχος, Κοινοτάρχης, Αιρετός Εισαγγελέας, Νομαρχιακός, Δημοτικός, Κοινοτικός Σύμβουλος) ή δ) σε επίπεδο των χωρών προέλευσης των Βουλευτών της Κάτω Βουλής των Ελλήνων, μπορεί να ζητήσει τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για την ανάκληση της εντολής του Αιρετού Αξιωματούχου, εκτελεστικής, νομοθετικής, ελεγκτικής και δικαστικής εξουσίας.

1. H διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί το αίτημα για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για την ανάκληση, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

1. Ανακαλείται από το αξίωμά του ο αιρετός αξιωματούχος, όταν το 50+1% των εγκύρων ψήφων, ψηφίσουν υπέρ της ανάκλησής του.

1. Για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία ανάκλησης του αιρετού αξιωματούχου, θα πρέπει να προσέλθουν στην ψηφοφορία για την ανάκλησή του, τουλάχιστον το 50+1% του εκλογικού σώματος το οποίο ψήφισε για την εκλογή του.

1. H διαδικασία ανάκλησης του αιρετού αξιωματούχου κάθε βαθμού, ολοκληρώνεται σε διάστημα δύο μηνών, από τη δημοσίευση της απόφασης για έναρξη συλλογής υπογραφών ανάκλησης αιρετού αξιωματούχου, από τον Εκπρόσωπο του Λαού, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. Έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησής του, ο αιρετός αξιωματούχος, παραμένει στο αξίωμά του και ασκεί απρόσκοπτα τα καθήκοντά του.

1. Ο αιρετός αξιωματούχος ο οποίος ανακαλείται, αντικαθίσταται αμέσως με την ανάκλησή του, από τον επιλαχόντα στις εκλογές για την ανάδειξή του.

Άρθρο 89.
Όποιος αιρετός αξιωματούχος ανακαλείται με Λαϊκό Δημοψήφισμα, στερείται οριστικά του δικαιώματος της καθόδου του ως υποψηφίου, σε οποιουδήποτε τύπου και βαθμού, εκλογική αναμέτρηση ανά την Επικράτεια.
Άρθρο 90.

1. Νέο αίτημα ανάκλησης του ιδίου Αιρετού Δημόσιου Λειτουργού, δεν μπορεί να κατατεθεί, μέχρι την ολοκλήρωση των εν εξελίξει διαδικασιών ανάκλησής του.

1. Έως την ανάκλησή και τη δημοσίευση αυτής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, του ο Αιρετός Δημόσιος Λειτουργός, ασκεί απρόσκοπτα τα καθήκοντά του.

1. Τον ανακληθέντα Αιρετό Δημόσιο Λειτουργό, αντικαθιστά αμέσως μετά την ανάκλησή του ο επιλαχών υποψήφιος, στο αυτό ψηφοδέλτιο, με το οποίο εξελέγη, σε επίπεδο Επικράτειας, Νομού, Δήμου, Κοινότητας.

Ανάκληση Προσχεδίων Νόμων.
Άρθρο 91.

1. Προσχέδια Νόμου που βρίσκονται υπό συζήτηση στα πλαίσια της Άνω Βουλής των Ελλήνων, της Κάτω Βουλής των Ελλήνων της Διασποράς, των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων μπορούν να τεθούν σε Λαϊκό Δημοψήφισμα, όταν αυτό αποφασιστεί από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της Άνω Βουλής των Ελλήνων, της Κάτω Βουλής των Ελλήνων της Διασποράς, των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων αντιστοίχως.

1. Προσχέδια Νόμου που βρίσκονται υπό συζήτηση στα πλαίσια της Άνω Βουλής των Ελλήνων, της Κάτω Βουλής των Ελλήνων της Διασποράς, των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων μπορούν να τεθούν σε Λαϊκό Δημοψήφισμα, όταν αυτό προταθεί από έναν αριθμό υπογραφών όχι μικρότερο του τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των εγγεγραμμένων στην αντίστοιχη εκλογική περιφέρεια που το ζητά και με την καταψήφιση ή υπερψήφισή τους, από την απόλυτη πλειοψηφία των έγκυρων ψηφοδελτίων και όταν σε αυτό προσέλθει τον 50+1% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε αποδοχή του σχεδίου Νόμου, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, το εν λόγω σχέδιο Νόμου, επικυρώνεται ως ισχύων Νόμος.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε ανάκληση του σχεδίου Νόμου, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, το εν λόγω σχέδιο Νόμου, ανακαλείται ως ισχύων Νόμος.

1. Νέο αίτημα ανάκλησης σχεδίου Νόμου, δεν μπορεί να κατατεθεί, μέχρι την ολοκλήρωση των εν εξελίξει διαδικασιών ανάκλησής του.

1. H ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησης σχεδίου Νόμου, περατώνεται σε διάστημα δύο μηνών, από την δημοσίευση της απόφασης α) της πρωτοβουλίας της Βουλής των Ελλήνων β) της πρωτοβουλίας των Κοινοτικών, Δημοτικών και Νομαρχιακών Συμβουλίων γ) της πρωτοβουλίας του Νομάρχη, Δημάρχου, Κοινοτάρχη και δ) της έναρξης συλλογής υπογραφών πραγματοποίησης Λαϊκού Δημοψηφίσματος, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. Έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησης, η Άνω Βουλή των Ελλήνων, η Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς, τα Νομαρχιακά, Δημοτικά και Κοινοτικά Συμβούλια, συνεχίζουν απρόσκοπτα τις διαδικασίες ψήφισης του νομοσχεδίου ή της απόφασης των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων.

1. H διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί το αίτημα για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

Άρθρο 92.
Οι διεθνείς συνθήκες, οι διεθνείς συμβάσεις ή οι διεθνείς οικονομικής φύσης συμφωνίες που αφορούν στην Εθνική κυριαρχία ή που μεταβιβάζουν αρμοδιότητες σε υπερεθνικά Όργανα, τίθενται υποχρεωτικά σε Δημοψήφισμα.
Ακύρωση Νόμων.
Άρθρο 93.

1. Τίθενται σε Δημοψήφισμα για να ακυρωθούν εξ ολοκλήρου ή εν μέρει εκείνοι οι Νόμοι των οποίων η ακύρωση αποτελεί αίτημα α) κατόπιν πρωτοβουλίας ενός ποσοστού όχι μικρότερου από το τρία τοις εκατό (3%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στο Ληξιαρχείο και στους εκλογικούς καταλόγους, β) ή του Προέδρου της Δημοκρατίας, γ) ή της απόλυτης πλειοψηφίας της Άνω Βουλής των Ελλήνων, δ) ή της απόλυτης πλειοψηφίας της Κάτω Βουλής των Ελλήνων της Διασποράς, ε) ή του Νομάρχη, ζ) ή του Δημάρχου, η) ή του Κοινοτάρχη, ζ) ή της απόλυτης πλειοψηφίας των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε αποδοχή του Νόμου ή της απόφασης, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, ο εν λόγω Νόμος, επικυρώνεται ως ισχύων Νόμος.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε ανάκληση του Νόμου, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, ο εν λόγω Νόμος, ανακαλείται ως ισχύων Νόμος.

1. Νέο αίτημα ανάκλησης Νόμου, δεν μπορεί να κατατεθεί, μέχρι την ολοκλήρωση των εν εξελίξει διαδικασιών ανάκλησής του.

1. H ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησης Νόμου, περατώνεται σε διάστημα δύο μηνών, από τη δημοσίευση της απόφασης, α) της πρωτοβουλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, β) της πρωτοβουλίας της Βουλής των Ελλήνων, γ) της πρωτοβουλίας των Κοινοτικών, Δημοτικών και Νομαρχιακών Συμβουλίων, δ) της πρωτοβουλίας του Νομάρχη, Δημάρχου, Κοινοτάρχη και ε) της έναρξης συλλογής υπογραφών πραγματοποίησης Λαϊκού Δημοψηφίσματος, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. Έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησης, ο ισχύων και υπό ανάκληση Νόμος ή η απόφαση των Νομαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων, παραμένει εν ισχύ.

1. H διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί το αίτημα για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

Άρθρο 94.

1. Μπορούν να τίθενται σε ακυρωτικά δημοψηφίσματα τα διατάγματα με ισχύ Νόμου που εκδίδει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάνοντας χρήση της αρμοδιότητας που ορίζεται στο Άρθρο 178 του παρόντος Συντάγματος, όταν αυτό προκληθεί από ένα αριθμό όχι μικρότερο του τρία τοις εκατό (3%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε αποδοχή του Προεδρικού Διατάγματος, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, το εν λόγω σχέδιο Νόμου, επικυρώνεται ως ισχύων Νόμος.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποβαίνει σε ανάκληση του Προεδρικού Διατάγματος, και εφόσον έχει προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, το εν λόγω σχέδιο Νόμου, ανακαλείται ως ισχύων Νόμος.

1. Νέο αίτημα ανάκλησης Προεδρικού Διατάγματος, δεν μπορεί να κατατεθεί, μέχρι την ολοκλήρωση των εν εξελίξει διαδικασιών ανάκλησής του.

1. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάκλησης Προεδρικού Διατάγματος, περατώνεται μέσα στο διάστημα δύο μηνών, από την ημερομηνία έναρξης συλλογής υπογραφών και δημοσίευσής της στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

1. Η διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί το αίτημα για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

Άρθρο 95.
Σε κάθε περίπτωση, για την ισχύ του ακυρωτικού Δημοψηφίσματος είναι απαραίτητη η συμμετοχή τουλάχιστον του πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στο Ληξιαρχείο και στους εκλογικούς καταλόγους.
Άρθρο 96.

1. Δεν μπορούν να τεθούν σε ακυρωτικό Δημοψήφισμα οι Νόμοι που αφορούν στον προϋπολογισμό.

1. Δεν μπορεί να διεξαχθούν περισσότερα του ενός ακυρωτικά δημοψηφίσματα κατά την ίδια περίοδο για το ίδιο ζήτημα.

Νομοθετικές Πρωτοβουλίες Πολιτών
Άρθρο 97.

1. Ένας αριθμός, όχι μικρότερος από το τρία τοις εκατό (3%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στο Ληξιαρχείο και στους εκλογικούς καταλόγους, σε επίπεδο α) Επικράτειας β) Νομού γ) Δήμου δ) Κοινότητας μπορεί να προκαλέσει Νομοθετικό Δημοψήφισμα, για οποιοδήποτε ζήτημα κρίνει αναγκαίο ή χρήσιμο για την Ελληνική Κοινωνία, αντιστοίχως, σε επίπεδο α) Επικράτειας β) Νομού γ) Δήμου δ) Κοινότητας.

1. Όταν το αποτέλεσμα του Νομοθετικού Δημοψηφίσματος, αποβαίνει σε αποδοχή της Νομοθετικής Πρότασης της Νομοθετικής Πρωτοβουλίας Πολιτών, και εφόσον προσέλθει σε αυτό το πενήντα τοις εκατό (50%) των εκλογέων που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, αντιστοίχως σε επίπεδο Επικράτειας ή σε επίπεδο Νομού, Δήμου ή Κοινότητας, και υπερψηφιστεί από το 50 +1% των εγκύρων ψηφοδελτίων, η εν λόγω Νομοθετική Πρόταση της Νομοθετικής Πρωτοβουλίας Πολιτών, επικυρώνεται από την επομένη του Νομοθετικού Δημοψηφίσματος ως ισχύων Νόμος, και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. Η ολοκλήρωση της διαδικασίας της Νομοθετικής Πρωτοβουλίας Πολιτών, περατώνεται μέσα στο διάστημα τριών μηνών, από την ημερομηνία έναρξης συλλογής υπογραφών και ψήφισης του προτεινόμενου Νόμου.

1. Η διαδικασία της συλλογής υπογραφών για να ολοκληρωθεί η Νομοθετική Πρωτοβουλία Πολιτών, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

1. Ο ψηφισθείς Νόμος από τη Νομοθετική Πρωτοβουλία Πολιτών, είναι νόμος του Κράτους, από την επομένη του Νομοθετικού Δημοψηφίσματος και τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. Όλα τα όργανα της Δημοκρατίας, αιρετά ή διορισμένα, υποχρεούνται να εφαρμόσουν το Νόμο που προκύπτει από Νομοθετική Πρωτοβουλία Πολιτών, και υπερψήφισή του στο Νομοθετικό Δημοψήφισμα. Όποιο όργανο της Δημοκρατίας, αρνηθεί να εφαρμόσει ή αλλοιώσει την ισχύ του Νόμου που προκύπτει από τη Νομοθετική Πρωτοβουλία Πολιτών, στην περίπτωση τόσο αιρετού, όσο και διορισμένου αξιωματούχου, αυτομάτως ανακαλείται ή εκπίπτει από το αξίωμά του.

1. Οι Νόμοι που προκύπτουν από τις Νομοθετικές Πρωτοβουλίες Πολιτών, δεν μπορούν να τεθούν υπό αναίρεση από κανένα όργανο της Δημοκρατίας, Νομοθετικό, Δικαστικό ή Εκτελεστικό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9.
Κοινωνικά και οικογενειακά δικαιώματα.
Άρθρο 98.

1. Το Κράτος προστατεύει την οικογένεια ως φυσικό σύνδεσμο της κοινωνίας και ως θεμελιώδη χώρο για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των ατόμων.

1. Οι οικογενειακές σχέσεις βασίζονται στην ισότητα των δικαιωμάτων και των καθηκόντων, στην αλληλεγγύη, στην κοινή προσπάθεια, στην αμοιβαία κατανόηση και στο σεβασμό μεταξύ των μελών της.

1. Το Κράτος εγγυάται την προστασία της μητέρας, του πατέρα ή όσων ασκούν γονική μέριμνα.

1. Τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και δικαιούνται να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται στους κόλπους της οικογένειας από την οποίαν προέρχονται.

1. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν  ή είναι  αντίθετο  στα  ύψιστα  συμφέροντά  τους,  τότε  δικαιούνται  μία αντικαταστάτρια οικογένεια, σύμφωνα με το Νόμο. Η υιοθεσία έχει παρόμοια αποτελέσματα με τις φυσικές σχέσεις γονέων και τέκνων και πραγματοποιείται πάντα προς όφελος του υιοθετημένου παιδιού, σύμφωνα με το Νόμο.

1. Το Κράτος προστατεύει τα ορφανά ανήλικα παιδιά, με κατά προτεραιότητα προνομιακές ρυθμίσεις στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών.

1. Το Κράτος προστατεύει τους ορφανούς από Πατέρα και Μητέρα νέους έως 25 ετών, με κατά προτεραιότητα προνομιακές ρυθμίσεις πρόσληψής τους στον Δημόσιο τομέα στις ΔΕΚΟ και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

1. Νόμος ρυθμίζει τις κατά προτεραιότητα προνομιακές ρυθμίσεις προστασίας των ορφανών παιδιών, εφήβων και νέων έως 25 ετών.

1. H Διεθνής υιοθεσία είναι δευτερεύουσας προτεραιότητας, σε σχέση με την Εθνική.

Άρθρο 99.

1. H μητρότητα και η πατρότητα προστατεύονται εξ ολοκλήρου, οποιαδήποτε κι αν είναι η νομική κατάσταση των γονέων.

1. Τα ζευγάρια έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν ελεύθερα και υπεύθυνα για τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν να αποκτήσουν και δικαιούνται να έχουν την πληροφόρηση και τα μέσα που θα τους εξασφαλίζουν την άσκηση αυτού του δικαιώματος τους.

1. Το Κράτος εγγυάται ολοκληρωμένη συμπαράσταση και προστασία της μητρότητας, γενικά από τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου, κατά τη διάρκεια της κύησης, κατά τον τοκετό και τη λοχεία, και εξασφαλίζει ολοκληρωμένες υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού που βασίζονται σε ηθικές και επιστημονικές αξίες.

1. Ο πατέρας και η μητέρα έχουν το κοινό και αναντίρρητο καθήκον να μεγαλώνουν, να διαπλάθουν, να εκπαιδεύουν, να συντηρούν και να βοηθούν τα παιδιά τους, και αυτά έχουν το καθήκον να συμπαρίστανται στους γονείς τους, όταν εκείνοι δεν μπορούν να το πράξουν μόνοι τους.

1. Τα αρμόδια Οικογενειακά Δικαστήρια, ορίζουν κατά περίπτωση τα αναγκαία και επαρκή μέτρα, για να εγγυηθεί την αποτελεσματικότητα της υποχρέωσης διατροφής.

Άρθρο 100.
Ο γάμος ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα, που βασίζεται στην ελεύθερη και αμοιβαία συγκατάθεση και στην απόλυτη ισότητα των δικαιωμάτων και των καθηκόντων των συζύγων, προστατεύεται από το Νόμο.
Παιδιά και Έφηβοι.
Άρθρο 101.

1. Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πλήρη υποκείμενα του Νόμου και προστατεύονται από τη νομοθεσία, τα Όργανα και τα ειδικά δικαστικά σώματα, τα οποία σέβονται, εγγυώνται και αναπτύσσουν όσα ορίζει το παρόν Σύνταγμα, η Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τα λοιπά Διεθνή Σύμφωνα γύρω από αυτό το θέμα, τα οποία έχει υπογράψει και επικυρώσει η Δημοκρατία.

1. Το Κράτος, η οικογένεια και η κοινωνία εξασφαλίζουν με απόλυτη προτεραιότητα την ολοκληρωμένη προστασία των παιδιών και των εφήβων, και γι’ αυτό λαμβάνεται υπ’ όψιν το ύψιστο συμφέρον τους στις αποφάσεις και στις πράξεις που τους αφορούν.

1. Το Κράτος προωθεί τη σταδιακή ένταξη των παιδιών και των εφήβων στην ενεργό ζωή των πολιτών και δημιουργεί ένα εθνικό σύστημα που επιβλέπει την ολοκληρωμένη προστασία τους.

Άρθρο 102.

1. Οι νέοι και οι νέες έχουν δικαίωμα και καθήκον να συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες ανάπτυξης τους.

1. Το Κράτος με την αλληλέγγυα συμμετοχή της οικογένειας και της κοινωνίας, δημιουργεί ευκαιρίες για να προωθεί την παραγωγική μετάβασή τους προς την ενήλικη ζωή και, ιδιαίτερα, για να τους καθιστά ικανούς να βρίσκουν, την πρώτη τους εργασία.

Πολύτεκνη Οικογένεια.
Άρθρο 103.

1. Το Κράτος εγγυάται την κατά προτεραιότητα στήριξη της πολύτεκνης οικογένειας, με προνομιακή αντιμετώπιση των παιδιών αλλά και των γονέων των πολύτεκνων οικογενειών, στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, στη στέγαση, τη διατροφή και την πρόσληψή τους στο Δημόσιο Τομέα, τις ΔΕΚΟ και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

1. Πολύτεκνη οικογένεια, θεωρείται αυτή που έχει τρία τέκνα ή περισσότερα.

1. Νόμος ορίζει το καθεστώς προνομιακής μεταχείρισης των πολύτεκνων οικογενειών, με κλιμακωτή κατά τέκνο στήριξη.

Τρίτη ηλικία.
Άρθρο 104.

1. Το Κράτος εγγυάται στους ηλικιωμένους την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων και των εγγυήσεών τους.

1. Το Κράτος, με την αλληλέγγυα συμμετοχή της οικογένειας και της κοινωνίας, υποχρεούται να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την αυτονομία τους και να παρέχει στους ηλικιωμένους, ολοκληρωμένη φροντίδα και τα οφέλη της κοινωνικής ασφάλισης που εξυψώνουν και εξασφαλίζουν την ποιότητα της ζωής τους.

1. Οι κάθε είδους συντάξεις που χορηγούνται μέσω του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης δεν μπορούν να είναι κατώτερες από τον κατώτατο μισθό που καταβάλλεται, βάσει της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

1. Στους ηλικιωμένους είναι εγγυημένο το δικαίωμα σε μία εργασία ανάλογη εκείνων που εκδηλώνουν την επιθυμία και την ικανότητα για τούτο.

Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Άρθρο 105.

1. Κάθε άτομο με αναπηρία ή με ειδικές ανάγκες έχει δικαίωμα στην πλήρη και αυτόνομη άσκηση των ικανοτήτων του και στην οικογενειακή και κοινωνική ολοκλήρωσή του.

1. Το Κράτος, με την αλληλέγγυα συμμετοχή της οικογένειας και της κοινωνίας, εγγυάται το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ισότητα των ευκαιριών, στις ικανοποιητικές εργασιακές συνθήκες και προωθεί την εκπαίδευση του ατόμου, την τεχνική του κατάρτιση και την πρόσβασή του σε εργασία ανάλογη με την κατάστασή του, σύμφωνα με το Νόμο.

1. Αναγνωρίζεται στα άτομα με προβλήματα ακοής και ομιλίας το δικαίωμα να εκφράζονται και να επικοινωνούν μέσω της νοηματικής γλώσσας της Ελλάδος.

1. Όλες οι δημόσιες μορφές έκφρασης, είναι υποχρεωμένες να προβλέπουν την έκφραση του προφορικού λόγου στη νοηματική γλώσσα της Ελλάδος.

1. Αναγνωρίζεται στα άτομα με προβλήματα όρασης το δικαίωμα να εκφράζονται και να επικοινωνούν μέσω της μεθόδου ανάγνωσης για άτομα με προβλήματα όρασης.

1. Νόμος ρυθμίζει την υποχρέωση των δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών για παροχή δυνατότητας αναγνώρισης τους, μέσω του συστήματος ανάγνωσης για άτομα με προβλήματα όρασης.

Κατοικία.
Άρθρο 106.
Καθένας έχει δικαίωμα σε μία κατάλληλη κατοικία, ασφαλή, άνετη, υγιεινή, με χώρους βασικών αναγκών που δημιουργούν ένα περιβάλλον που εξανθρωπίζει τις οικογενειακές, γειτονικές και κοινοτικές σχέσεις. H ικανοποίηση αυτού του δικαιώματος είναι δικαίωμα και υποχρέωση που κατανέμεται τόσο στους Πολίτες όσο και στο Κράτος σε όλες του τις διαστάσεις.
Άρθρο 107.
Το Κράτος δίνει προτεραιότητα στις οικογένειες και εγγυάται τα μέσα ώστε αυτές και ειδικότερα οι οικογένειες που διαθέτουν λιγοστούς πόρους να έχουν πρόσβαση στην κοινωνική πολιτική και σε πιστώσεις για την οικοδόμηση, την απόκτηση και την επέκταση των κατοικιών τους.
Υγεία.
Άρθρο 108.

1. H υγεία αποτελεί θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα και υποχρέωση του Κράτους, το οποίο το εγγυάται ως μέρος του δικαιώματος στη ζωή.

1. Το κράτος προωθεί και αναπτύσσει πολιτικές προσανατολισμένες στην εξύψωση της ποιότητας ζωής, τη συλλογική ευημερία και την πρόσβαση στις υγειονομικές υπηρεσίες.

1. Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας του, να συμμετέχει ενεργά στην προώθηση και προάσπιση της υγείας του, όπως επίσης και το καθήκον να τηρεί τα υγειονομικά μέτρα και τα μέτρα εξυγίανσης που ορίζει ο Νόμος σύμφωνα με τις Συνθήκες και τις διεθνείς Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί και επικυρωθεί από τη Δημοκρατία.

Άρθρο 109.
Το Κράτος, για να εγγυηθεί το δικαίωμα στην υγεία, θέτει τις κατευθυντήριες γραμμές και διοικεί ένα Εθνικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας και Ασφάλισης, το οποίο αγγίζει όλους τους τομείς, αποκεντρωμένο και συμμετοχικό, ενταγμένο στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που διέπεται από την αρχή της δωρεάν παροχής, της καθολικότητας, της πληρότητας, της ισότητας, της κοινωνικής ολοκλήρωσης και της αλληλεγγύης.
Άρθρο 110.
Το δημόσιο σύστημα υγείας δίνει προτεραιότητα στην προαγωγή της υγείας και στην πρόληψη των ασθενειών, εγγυάται πρόσφορη αντιμετώπιση και ποιοτική αποκατάσταση.
Άρθρο 111.

1. Τα δημόσια αγαθά και οι υπηρεσίες υγείας αποτελούν ιδιοκτησία του Κράτους και δεν μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν.

1. H οργανωμένη κοινότητα έχει το δικαίωμα και το καθήκον να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων για τον προγραμματισμό, την εκτέλεση και τον έλεγχο της ειδικής πολιτικής που αφορά στα δημόσια ιδρύματα υγείας.

Άρθρο 112.

1. H χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλισης είναι υποχρέωση του Κράτους, που δημιουργεί τους φορολογικούς πόρους, τις υποχρεωτικές εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση και οποιαδήποτε άλλη οικονομική πηγή που ορίζει ο Νόμος.

1. Το Κράτος εγγυάται έναν προϋπολογισμό για την υγεία, που επιτρέπει την εκπλήρωση των στόχων της υγειονομικής πολιτικής.

1. Σε συντονισμό με τα πανεπιστήμια και τα κέντρα έρευνας, προωθείται και αναπτύσσεται μία Εθνική πολιτική κατάρτισης επαγγελματιών και τεχνικών και μία Εθνική βιομηχανία παραγωγής εφοδίων και φαρμάκων για την υγεία.

1. Το Κράτος ορίζει τους κανονισμούς των δημόσιων και των ιδιωτικών υγειονομικών υπηρεσιών.

Κοινωνική Ασφάλιση.
Άρθρο 113.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση ως δημόσιο αγαθό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που εγγυάται την υγεία και εξασφαλίζει την προστασία στους τομείς της μητρότητας, της πατρότητας, της ασθένειας, αναπηρίας, καταστροφικών παθήσεων, ανικανότητας, ειδικών αναγκών, εργατικών ατυχημάτων, απώλειας της εργασίας, ανεργίας, γήρατος, χηρείας, απώλειας των γονέων σε νεαρή ηλικία, κατοικίας, καθηκόντων επιβεβλημένων από την οικογενειακή ζωή και οποιασδήποτε άλλης περίστασης κοινωνικής πρόληψης.

1. Το Κράτος υποχρεούται να εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα αυτού του δικαιώματος, δημιουργώντας ένα καθολικό και ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με συλλογική, ενιαία, αποτελεσματική και συμμετοχική χρηματοδότηση από άμεσες ή έμμεσες εισφορές.

Άρθρο 114.
H μη δυνατότητα οικονομικής εισφοράς δεν αποτελεί λόγο για αποκλεισμό των ατόμων από την προστασία του Κράτους.
Άρθρο 115.

1. Οι οικονομικοί πόροι της κοινωνικής ασφάλισης δεν μπορούν να προορίζονται για άλλους σκοπούς, παρά μόνον για την κοινωνική ασφάλιση των ασφαλιζομένων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και Ασφάλισης.

1. Οι υποχρεωτικές εισφορές που καταθέτουν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες για να καλύψουν τις ιατρικές υπηρεσίες και τα υπόλοιπα οφέλη της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να τελούν υπό διαχείριση μόνο για τη στήριξη της Δημόσιας Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης και υπό την επίβλεψη του Κράτους.

1. Τα εναπομείναντα καθαρά ποσά από το κεφάλαιο  που προορίζεται  για  την  υγεία  και  την  κοινωνική ασφάλιση συγκεντρώνονται με σκοπό τη διανομή τους μόνο για τους ίδιους σκοπούς.

1. Απαγορεύεται ρητά η χρήση των εισφορών, φόρων και λοιπών κεφαλαίων που συγκεντρώνονται για την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση, για άλλους σκοπούς.

1. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ρυθμίζεται από ειδικό οργανικό Νόμο.

Εργασία.
Άρθρο 116.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα στην εργασία και το καθήκον να εργάζεται.

1. Το Κράτος, προστατεύει την εργασία.

1. Το Κράτος εγγυάται τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, ώστε κάθε άτομο να μπορεί να αποκτά μία παραγωγική απασχόληση, η οποία να αντιστοιχεί σε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και να του εγγυάται την πλήρη άσκηση αυτού του δικαιώματος.

1. Ο Νόμος λαμβάνει μέτρα που εγγυώνται την άσκηση των εργασιακών δικαιωμάτων των ασκούντων μη εξαρτημένη εργασία.

Άρθρο 117.

1. Κάθε εργοδότης εγγυάται στους εργαζομένους του συνθήκες ασφάλειας, υγιεινής και κατάλληλο εργασιακό περιβάλλον.
2. Το Κράτος λαμβάνει μέτρα και δημιουργεί φορείς που επιτρέπουν τον έλεγχο και την προαγωγή αυτών των συνθηκών.

Άρθρο 118.

1. Το Κράτος εγγυάται την ισότητα των ανδρών και των γυναικών στην άσκηση του δικαιώματός τους στην εργασία.

1. Το Κράτος αναγνωρίζει την οικιακή εργασία ως οικονομική δραστηριότητα, η οποία δημιουργεί προστιθέμενη αξία και παράγει πλούτο και κοινωνική ευμάρεια.

1. Οι οικιακές βοηθοί έχουν δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, σύμφωνα με το Νόμο.

Άρθρο 119.
H εργασία είναι κοινωνική πράξη και απολαμβάνει την προστασία του Κράτους. Ο Νόμος παρέχει τα αναγκαία για τη βελτίωση των υλικών, ηθικών και πνευματικών συνθηκών των εργαζομένων. Για την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης του Κράτους θεσπίζονται οι ακόλουθες αρχές:

1. Κανένας Νόμος δεν μπορεί να θεσπίζει διατάξεις που αλλοιώνουν τον απαραβίαστο και προοδευτικό χαρακτήρα των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Στις εργασιακές σχέσεις υπερισχύει η πραγματική σχέση της επιφαινόμενης.

1. Τα εργασιακά δικαιώματα δεν επιδέχονται παραίτησης. Θεωρείται άκυρη κάθε ενέργεια, συμφωνία ή σύμβαση που συνεπάγεται αποκήρυξη ή πράξη αποδυνάμωσης αυτών των δικαιωμάτων.

1. Όταν υπάρχει αμφιβολία γύρω από την εφαρμογή κανόνων ή συντρέχουν διαφορετικοί κανόνες ή υπάρχει αμφιβολία στην ερμηνεία ενός καθορισμένου κανόνα, τότε εφαρμόζεται ο ευνοϊκότερος για τον εργαζόμενο. Ο κανόνας εφαρμόζεται καθ’ ολοκληρίαν.

1. Κάθε μέτρο ή πράξη του εργοδότη αντίθετα στο παρόν Σύνταγμα είναι άκυρο και δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.

1. Απαγορεύεται κάθε είδους διάκριση για λόγους πολιτικούς ή ηλικίας, φυλής, φύλου ή θρησκευτικής πίστης, όπως και για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

1. Απαγορεύεται η εργασία στα παιδιά και στους εφήβους.

1. Το Κράτος προστατεύει τα παιδιά και τους εφήβους από κάθε οικονομική ή κοινωνική εκμετάλλευση.

Άρθρο 120.

1. Το ημερήσιο εργασιακό ωράριο δεν ξεπερνά τις οκτώ ώρες ανά ημέρα ούτε τις σαράντα τέσσερις ώρες ανά εβδομάδα.

1. Το νυχτερινό εργασιακό ωράριο δεν ξεπερνά τις επτά ώρες ανά εικοσιτετράωρο, ούτε τις τριάντα πέντε ώρες ανά εβδομάδα.

1. Κανένας εργοδότης δεν μπορεί να υποχρεώσει τους εργαζόμενους να εργαστούν υπερωριακά.

1. Το Κράτος, είναι υποχρεωμένο από το παρόν Σύνταγμα, να στοχεύει στην προοδευτική μείωση της ημερήσιας εργασίας εντός του κοινωνικού συμφέροντος και του πλαισίου που το καθορίζει και λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την καλύτερη χρήση του ελεύθερου χρόνου προς όφελος της φυσικής, πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης των εργαζομένων.

1. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα στην εβδομαδιαία ξεκούραση και σε διακοπές με απολαβές, με τους ίδιους όρους που ισχύουν για τις πραγματικές ημέρες εργασίας.

Άρθρο 121.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες συμφωνούνται και συνυπογράφονται από τα Συλλογικά Όργανα, εργαζομένων και εργοδοτών και οι οποίες ορίζουν τις ημερήσιες, εβδομαδιαίες ή μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων αποτελούν και τη νομική βάση εκδίκασής των από τα Δικαστήρια.
Άρθρο 122.

1. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα σε έναν επαρκή μισθό που να του επιτρέπει να ζει με αξιοπρέπεια και να καλύπτει τις βασικές υλικές, κοινωνικές και πνευματικές ανάγκες του εαυτού του και της οικογένειάς του.

1. Κατοχυρώνεται η καταβολή ίσου μισθού για ίση εργασία.

1. Ο μισθός δεν μπορεί να κατασχεθεί και καταβάλλεται έγκαιρα και περιοδικά στο νόμισμα που κυκλοφορεί νόμιμα στην επικράτεια.

1. Το Κράτος εγγυάται στους εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα έναν κατώτατο ζωτικό μισθό που επαναπροσδιορίζεται κάθε χρόνο, λαμβάνοντας ως αναφορά το δείκτη του κόστους ζωής.

1. Ο κατώτατος μισθός του εργαζόμενου, δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το ένα όγδοο της χορηγίας του Προέδρου της Δημοκρατίας.

1. Ο κατώτατος μισθός του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορεί να είναι μικρότερος από τον κατώτατο μισθό του εργαζόμενου στον δημόσιο τομέα.

Άρθρο 123.

1. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα σε κοινωνικές παροχές που να τους ανταμείβουν για τη μακρόχρονη υπηρεσία τους και να τους καλύπτουν σε περιπτώσεις απολύσεων.

1. Ο μισθός και οι κοινωνικές παροχές είναι άμεσα απαιτητές.

1. Κάθε καθυστέρηση στην καταβολή του μισθού, συνεπάγεται επιβολή τόκου, ο οποίος αποτελεί οφειλή και απολαμβάνει τα ίδια πλεονεκτήματα και τις ίδιες εγγυήσεις με την κύρια οφειλή.

Άρθρο 124.

1. Τα Δικαστήρια Εργατικών Διαφορών, εγγυούνται τη σταθερότητα στην εργασία και περιορίζουν κάθε μορφή μη δικαιολογημένης απόλυσης.

1. Τα Δικαστήρια Εργατικών Διαφορών, εκδικάζουν τις υποθέσεις εργατικών διαφορών, μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.

1. Οι απολύσεις που αντίκεινται στο παρόν Σύνταγμα θεωρούνται άκυρες.

Άρθρο 125.

1. Ο Νόμος καθορίζει την ευθύνη που αντιστοιχεί στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, στο οποίο προσφέρεται υπηρεσία μέσω ενδιαμέσου ή συμβαλλόμενου χωρίς να αποκλείεται η αλληλέγγυα ευθύνη αυτών.

1. Το Κράτος θέτει, μέσω του αρμόδιου οργάνου, την ευθύνη που αντιστοιχεί γενικά στους εργοδότες, σε περίπτωση εικονικότητας ή απάτης με σκοπό την αποδυνάμωση, τη μη αναγνώριση ή την παρεμπόδιση της εφαρμογής της εργασιακής νομοθεσίας.

Συνδικαλισμός.
Άρθρο 126.

1. Οι εργαζόμενοι, χωρίς καμία διάκριση και χωρίς προηγούμενη άδεια, έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν ελεύθερα συνδικαλιστικές οργανώσεις που εκείνοι θεωρούν αναγκαίες για την καλύτερη υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων τους, όπως επίσης και να συμμετέχουν ή όχι σε αυτές, σύμφωνα με το Νόμο. Αυτές οι οργανώσεις δεν υπόκεινται σε παρέμβαση, διακοπή των εργασιών τους ή διοικητική διάλυση.

1. Οι εργαζόμενοι προστατεύονται από κάθε πράξη διάκρισης ή παρέμβασης στην άσκηση αυτού του δικαιώματος.

1. Οι Πρόεδροι και τα μέλη της Διοίκησης των Σωματείων απολαμβάνουν σταθερότητα στην εργασία κατά την περίοδο και ανάλογα με τις συνθήκες που απαιτούνται για την άσκηση των λειτουργιών της.

1. Για την άσκηση της συνδικαλιστικής δημοκρατίας, τα καταστατικά και οι κανονισμοί των συνδικάτων ορίζουν την εναλλαγή των μελών της Διοίκησης και των εκπροσώπων με μυστική-καθολική, άμεση ψηφοφορία.

1. Τα μέλη της διοίκησης του Σωματείου και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι που καταχρώνται τα οφέλη που απορρέουν από τη συνδικαλιστική ελευθερία για προσωπικό πλουτισμό ή συμφέρον τιμωρούνται, με ποινές φυλάκισης, άνω των πέντε ετών μη εξαγοράσιμες και χωρίς αναστολή.

1. Τα μέλη των Διοικήσεων των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων υποχρεούνται να καταθέτουν ετήσια ένορκη δήλωση των περιουσιακών τους στοιχείων στο Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου είναι μέλη.

1. Τα μέλη των Διοικήσεων των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, δεν μπορούν να απολαμβάνουν οικονομικές απολαβές, αμοιβές, μισθούς και συντάξεις, πέραν αυτών που ορίζονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για όλους τους εργαζόμενους.

1. Τα μέλη των Διοικήσεων των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, δεν μπορούν να είναι μέλη Διοικήσεων πολιτικών φορέων.

1. Ορίζονται ως Τριτοβάθμιες Συνδικαλιστικές Οργανώσεις: α) H Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος. β) H Γενική Συνομοσπονδία Υπαλλήλων Ελλάδος. γ) H Γενική Συνομοσπονδία Αγροτών Ελλάδος δ) H Γενική Συνομοσπονδία Αυτοαπασχολούμενων Ελλάδος και ε) H Γενική Συνομοσπονδία Επιχειρήσεων Ελλάδος.

Άρθρο 127.

1. Οι εργαζόμενοι/ες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα έχουν δικαίωμα στην εθελοντική συλλογική διαπραγμάτευση και να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, χωρίς άλλες προϋποθέσεις από αυτές που ορίζει ο Νόμος.

1. Το Κράτος εγγυάται την ανάπτυξή τους και ενεργεί κατάλληλα, ώστε να ευνοεί τις συλλογικές σχέσεις και την επίλυση των εργασιακών συγκρούσεων.

1. Οι συλλογικές συμβάσεις καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους που είναι εν ενεργεία κατά τη στιγμή της υπογραφής τους όπως και εκείνους που προσλαμβάνονται κατόπιν αυτής της υπογραφής.

Άρθρο 128.

1. Οι εργαζόμενοι/ες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία.

1. Ένα ποσοστό 3% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της εκλογικής περιφέρειας στην οποία εδράζεται το Σωματείο (Επικράτεια, Νομός, Δήμος, Κοινότητα) το οποίο αποφάσισε απεργιακή κινητοποίηση, και με συλλογή υπογραφών, μέσα από την διαδικασία που ορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο, μπορεί να προκαλέσει δημοψήφισμα για την αναστολή της απεργιακής κινητοποίησης.

1. Η διαδικασία της συλλογής υπογραφών και της ολοκλήρωσης του Δημοψηφίσματος, δεν μπορεί να υπερβεί τις 30 εργάσιμες ημέρες.

1. Έγκυρο θεωρείται το Δημοψήφισμα για την αναστολή της απεργιακής κινητοποίησης, όταν σε αυτό προσέλθει το 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της εκλογικής περιφέρειας στην οποία εδράζεται το Σωματείο (Επικράτεια, Νομός, Δήμος, Κοινότητα) το οποίο αποφάσισε απεργιακή κινητοποίηση, και υπέρ της αναστολής της απεργιακής κινητοποίησης, ψηφίσουν το 50+1% των ψηφοφόρων και των εγκύρων αυτών ψήφων.

1. Από την επομένη του Δημοψηφίσματος αναστολής της απεργιακής κινητοποίησης, το Σωματείο που προχώρησε στην απεργιακή κινητοποίηση, είναι υποχρεωμένο να την αναστείλει αμέσως.

1. Το Σωματείο του οποίου η απεργιακή κινητοποίηση ανεστάλη με Δημοψήφισμα, δεν μπορεί να προχωρήσει σε νέα απεργιακή κινητοποίηση, με τις ίδιες ή παρόμοιες διεκδικήσεις.

1. Όλα τα όργανα της Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων και των δυνάμεων της Πολιτοφυλακής, έχουν υποχρέωση να επιβάλλουν την λαϊκή βούληση, που προέκυψε από το Δημοψήφισμα αναστολής της απεργιακής κινητοποίησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10.
Πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα.
Άρθρο 129.

1. H πολιτιστική δημιουργία είναι ελεύθερη. Αυτή η ελευθερία περιλαμβάνει το δικαίωμα στην κυριότητα, στην παραγωγή και στη διάδοση του δημιουργικού, επιστημονικού, τεχνολογικού και ανθρωπιστικού έργου, συμπεριλαμβανομένης της νομικής προστασίας των δικαιωμάτων του δημιουργού για τα έργα του.

1. Το Κράτος αναγνωρίζει και προστατεύει την πνευματική ιδιοκτησία των επιστημονικών, λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων, εφευρέσεων, καινοτομιών, ονομασιών, ευρεσιτεχνιών, εμβλημάτων και κατατεθέντων σημάτων σύμφωνα με τις συνθήκες και τις εξαιρέσεις που καθορίζονται από το Νόμο και τα Διεθνή σύμφωνα που έχουν προσυπογραφεί και επικυρωθεί από τη Δημοκρατία.

Άρθρο 130.
Απαγορεύεται ρητά σε ιδιώτες και ιδιωτικές συλλογικότητες να εισπράττουν εισφορές για τη χρήση πνευματικών δικαιωμάτων από Πολίτες, επιχειρήσεις ή συλλογικότητες. H αρμοδιότητα αυτή, ασκείται αποκλειστικά από το Κράτος.
Άρθρο 131.

1. Οι αξίες του πολιτισμού αποτελούν αγαθό του Λαού της Ελλάδος, το οποίο δεν μπορεί να αποποιηθεί και θεμελιώδες δικαίωμα που το κράτος προωθεί και εγγυάται, παρέχοντας τις κατάλληλες συνθήκες, τα νομικά εργαλεία, μέσα και τους αναγκαίους πόρους.

1. Το Κράτος εγγυάται την προστασία και τη διατήρηση, τον εμπλουτισμό, τη διαφύλαξη και την αποκατάσταση της πολιτιστικής κληρονομιάς, υλικής και άυλης μορφής, όπως και την ιστορική μνήμη του έθνους.

1. Τα αγαθά που αποτελούν την πολιτιστική κληρονομιά του έθνους είναι αναπαλλοτρίωτα, απαράγραπτα και δεν μπορούν να κατασχεθούν.

1. Το Κράτος, είναι υποχρεωμένο να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της επιστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς του Έθνους των Ελλήνων, στον Εθνικό χώρο. Μόνιμη ειδική υπηρεσία στο Υπουργείο Πολιτισμού, αναλαμβάνει τη διερεύνηση όλων των δυνατοτήτων άσκησης πίεσης προς κάθε κατεύθυνση, εθνικώς και διεθνώς, για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής του Κράτους.

1. Κακουργηματική πράξη είναι, η εμπορία της πολιτιστικής κληρονομιάς του Έθνους και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δεκαπέντε ετών, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή.

Άρθρο 132.
Το Κράτος εγγυάται σε όσους εργάζονται για τον πολιτισμό την ενσωμάτωσή τους στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που τους επιτρέπει να διάγουν μία ζωή αξιοπρεπή, αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες της πολιτιστικής τους δραστηριότητας, σύμφωνα με το Νόμο.
Άρθρο 133.

1. Το Κράτος εγγυάται τη μετάδοση, λήψη και διακίνηση των πολιτιστικών πληροφοριών.

1. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν το καθήκον να συμπαρίστανται στη διάδοση των αξιών της λαϊκής παράδοσης και του έργου των καλλιτεχνών, συγγραφέων, συνθετών, σκηνοθετών και λοιπών πολιτιστικών δημιουργών της χώρας.

1. Νόμος ορίζει τα υποχρεωτικά ποσοστά τηλεοπτικού χρόνου που οφείλουν να διαθέτουν τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για τον πολιτισμό.

Εκπαίδευση.
Άρθρο 134.

1. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει ως στόχο τη μόρφωση πνευματικής ελευθερίας και κοινωνικής υπευθυνότητας των πολιτών της. Το σύστημα αυτό αποτελείται από τα παρακάτω 3 επίπεδα εκπαίδευσης: α) τη Βασική εκπαίδευση, β) τη Δευτεροβάθμια γ) τη Μετα-δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και τέλος δ) την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

1. H ταξινόμηση των άνωθεν επιπέδων εκπαίδευσης σε κλίμακα 1 – 6 έχει ως εξής: α) Προνηπιακή και Νηπιακή Εκπαίδευση (υποχρεωτική): H συνολική της διάρκεια είναι 2 έτη, για τις ηλικίες των 5 και 6 ετών. β) Βασική Εκπαίδευση (υποχρεωτική): H εν λόγω εκπαίδευση αποτελείται από το Δημοτικό Σχολείο συνολικής διαρκείας 6 ετών και το Γυμνάσιο συνολικής διαρκείας 3 ετών. Οι επιλογές των μαθητών με το πέρας της Βασικής εκπαίδευσης είναι η εισαγωγή τους στο Λύκειο, στις Επαγγελματικές Σχολές ή στο χώρο της εργασίας. Για την εισαγωγή τους στο Λύκειο απαιτείται κατώτατη βαθμολογία. H εισαγωγή τους στις Επαγγελματικές Σχολές είναι ελεύθερη. Οι επιλέγοντες την εργασιακή εμπειρία μπορούν ανά πάσα στιγμή να εισαχθούν στις Επαγγελματικές Σχολές αν το επιθυμούν. Σκοπός της Βασικής Εκπαίδευσης είναι η λήψη γνώσεων των μαθητών σε καθημερινές δραστηριότητες που αφορούν τον προσωπικό αλλά και κοινωνικό τους βίο, καθώς και η μόρφωση συλλογικής συνείδησης. γ) Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: H εν λόγω εκπαίδευση αποτελείται από το Λύκειο και τις Επαγγελματικές Σχολές. H διάρκειά τους είναι 3 έτη. Ο μαθητής επιλέγει κύκλους μαθημάτων που θα τον προετοιμάσουν για την εισαγωγή του στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση ή θα του παρέχουν επαγγελματική κατάρτιση. H εισαγωγή των μαθητών από το Λύκειο στα Πανεπιστήμια ή στις Πολυτεχνικές Σχολές καθώς και από τις Επαγγελματικές Σχολές στις Πολυτεχνικές Σχολές γίνεται χωρίς εξετάσεις και μόνο με τη βαθμολογία του απολυτηρίου. H εισαγωγή των μαθητών από τις Επαγγελματικές Σχολές στα Πανεπιστήμια γίνεται με εξετάσεις, οι οποίες στόχο έχουν την ταυτοποίηση της ύπαρξης κατωτάτου επιτρεπτού επιπέδου γνώσεων. δ) Μεταδευτεροβάθμια Εκπαίδευση: H εν λόγω εκπαίδευση αναφέρεται σε απόφοιτους Επαγγελματικών Σχολών, δίνοντάς τους την ευκαιρία επαγγελματικής εξειδίκευσης ανάλογα με τις προσωπικές τους ή εργασιακές τους απαιτήσεις. H διάρκειά της δε θα ξεπερνάει τα δύο έτη. ε) Πρώτος Κύκλος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης: Το εν λόγω επίπεδο εκπαίδευσης διαρκεί 5 έτη δίνοντας στους υποψήφιους τη δυνατότητα κατοχής δύο πτυχίων, το Προ-δίπλωμα και το Δίπλωμα. Με το πέρας των 2 πρώτων ετών οι σπουδαστές υποχρεούνται σε εξετάσεις εφ’ όλης της ύλης τριών βασικών μαθημάτων της κατεύθυνσης τους και ενός επιλογής. Οι εξετάσεις στα τρία βασικά μαθήματα είναι προφορικές, γίνονται ενώπιον πενταμελούς επιτροπής του αντίστοιχου εκπαιδευτικού ιδρύματος ενώ στο μάθημα επιλογής ο τρόπος διεξαγωγής εξαρτάται από την πενταμελή επιτροπή. Οι εξετάσεις αυτές επαναλαμβάνονται μέχρι τρεις φορές. H αποτυχία στην τρίτη επανάληψη οδηγεί στην διαγραφή του σπουδαστή από όλη την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ο σπουδαστής έχει το δικαίωμα να επιλέξει άλλον κλάδο σπουδών, για μία μόνο φορά, πριν την τρίτη επανάληψη των Προ-διπλωματικών εξετάσεων επανεκκινώντας τον αριθμό των επαναλήψεων. H απόκτηση του προ-διπλώματος επιτρέπει στο σπουδαστή να συνεχίσει τις σπουδές για την απόκτηση του Διπλώματος. Για το τελευταίο απαιτείται η επιτυχής διεξαγωγή προφορικών εξετάσεων σε τέσσερα (4) μαθήματα εξειδίκευσης. ζ)  Δεύτερος Κύκλος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης: H συνολική χρονική διάρκεια του εν λόγω κύκλου είναι από τρία (3) έτη και άνω, οδηγώντας στην απόκτηση του Διδακτορικού τίτλου.

1. Στις περιπτώσεις μαθητών και φοιτητών με ειδικές ανάγκες, επιβάλλεται η δημιουργία τμημάτων ένταξης.

1. H εκπαίδευση είναι θεμελιώδης προτεραιότητα για το Κράτος και βασίζεται στο σεβασμό όλων των ρευμάτων σκέψης, με σκοπό να αναπτύξει τις δημιουργικές δυνατότητες κάθε ανθρώπινου όντος και την πλήρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του σε μία δημοκρατική κοινωνία η οποία είναι βασισμένη στην ηθική αξιολόγηση της εργασίας και την ενεργό συμμετοχή, είναι συνειδητή και αλληλέγγυα στις διαδικασίες του κοινωνικού μετασχηματισμού, και η οποία ενσωματώνει τις αξίες της Εθνικής ταυτότητας και την ελληνική σκέψη, ως παγκόσμια κληρονομιά και παγκόσμια θεώρηση.

1. Το Κράτος, μαζί με τη συμμετοχή των οικογενειών και της κοινωνίας, προωθεί τη διαδικασία της εκπαίδευσης των πολιτών, σύμφωνα με τις αρχές που περιλαμβάνονται στο παρόν Σύνταγμα και το Νόμο.

Άρθρο 135.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα σε μία ολοκληρωμένη, ποιοτική και διαρκή εκπαίδευση, με ίσες συνθήκες και ευκαιρίες, χωρίς περιορισμούς, εκτός από εκείνους που προέρχονται από τις ικανότητες, την κλίση και τις φιλοδοξίες του.

1. H παροχή της εκπαίδευσης στα κρατικά ιδρύματα και σε κάθε τους στάδιο, προ-νηπιακής εκπαίδευσης, νηπιακής εκπαίδευσης, βασικής εκπαίδευσης, μέσης εκπαίδευσης, επαγγελματικής εκπαίδευσης, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, πολυτεχνικής εκπαίδευσης, είναι απολύτως δωρεάν.

1. Τα συγγράμματα τα οποία προορίζονται για τα εκπαιδευτικά κρατικά ιδρύματα, παραχωρούνται στους μαθητές και φοιτητές, απολύτως δωρεάν.

1. Τα συγγράμματα τα οποία προορίζονται για τα εκπαιδευτικά κρατικά ιδρύματα, χρεώνονται για τη χρήση τους στους μαθητές και φοιτητές.

1. Στο τέλος του εκπαιδευτικού έτους, τα συγγράμματα, επιστρέφονται σε άριστη κατάσταση στο εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο τους τα παραχώρησε.

1. Σε περίπτωση απώλειας ή καταστροφής του συγγράμματος, ο υπόλογος μαθητής ή φοιτητής, ή οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους, υποχρεούνται να καταβάλλουν στο Δημόσιο, το πλήρες αντίτιμο της αξίας του.

1. Ειδική επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας, τιμολογεί την αξία ενός εκάστου των συγγραμμάτων.

1. Το Κράτος δημιουργεί και υποστηρίζει ιδρύματα και παροχές επαρκώς εξοπλισμένες για να εξασφαλίζουν την πρόσβαση, τη διάρκεια και την περαίωση στο εκπαιδευτικό σύστημα.

1. Το Συνταγματικό Δικαστήριο εγγυάται ίση μεταχείριση προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή με κάποια μορφή ανικανότητας καθώς και προς εκείνους που στερούνται της ελευθερίας τους ή τους λείπουν οι βασικές συνθήκες για την ένταξη και παραμονή τους στο εκπαιδευτικό σύστημα.

1. Οι δωρεές ιδιωτών σε εκπαιδευτικά δημόσια ιδρύματα ή προγράμματα, στη προ-νηπιακή, νηπιακή, βασική, μέση και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, προορίζονται αποκλειστικά για το σκοπό τον οποίο ο ιδιώτης δωρίζει.

1. Οι δωρεές ιδιωτών σε εκπαιδευτικά δημόσια ιδρύματα και προγράμματα στη προ-νηπιακή, νηπιακή, βασική, μέση και πανεπιστημιακή εκπαίδευση εκπίπτουν εξ ολοκλήρου του φόρου από το εισόδημά τους.

Άρθρο 136.

1. Η εκπαίδευση είναι υπό την ευθύνη εκπαιδευτικών με αναγνωρισμένη ηθική και αποδεδειγμένη ακαδημαϊκή κατάρτιση.

1. Το Κράτος ενθαρρύνει τη διαρκή τους δια βίου ενημέρωση και εγγυάται τη σταθερότητα στην άσκηση του διδασκαλικού επαγγέλματος, τηρώντας το παρόν Σύνταγμα και το Νόμο, σε ένα καθεστώς εργασίας και επίπεδο ζωής ανάλογη με την υψηλή αποστολή τους.

1. Η εισαγωγή, προαγωγή και παραμονή στο εκπαιδευτικό σύστημα ορίζεται από το Νόμο και ανταποκρίνεται σε αξιολογικά- αξιοκρατικά κριτήρια, χωρίς κομματικής ή άλλης, μη ακαδημαϊκής, φύσεως παρέμβαση.

1. Κοινή Επιτροπή Αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, αποτελούμενη από: α) Εκπρόσωπο του Υπουργείου Παιδείας, β) Εκπρόσωπο της εκπαιδευτικής κοινότητας του εκπαιδευτικού ιδρύματος γ) Εκπρόσωπο των γονέων και κηδεμόνων του εκπαιδευτικού ιδρύματος, δ) Εκπρόσωπο της Δημοτικής και Κοινοτικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην περιοχή ευθύνης στην οποία είναι εγκατεστημένο το εκπαιδευτικό ίδρυμα, ε) Εκπρόσωπο της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εκπαιδευτικών, αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς, την πρόσληψη ή την απόλυσή τους στο αντίστοιχο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
2. Η απόφαση για την πρόσληψη ή απόλυση του εκπαιδευτικού, αποφασίζεται με υπερψήφισή της από την απόλυτη πλειοψηφία της Κοινής Επιτροπής Αξιολόγησης.
3. Δεν μπορούν να είναι εκπαιδευτικοί, όσοι ασκούν λόγο ρατσιστικό, μισελληνικό και εθνομηδενιστικό, στρατευμένο, όπως επίσης θρησκευτικό φανατισμό και προσηλυτισμό.

Άρθρο 137.

1. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και της γεωγραφίας της Ελλάδος, όπως επίσης και των ιδεών των Σοφών, Ποιητών, Επαναστατών, Ηρώων της Πατρίδας, πρέπει να ολοκληρώνεται υποχρεωτικά στα δημόσια ιδρύματα μέχρι το ενδέκατο έτος, από το νηπιακό, έως το τρίτο έτος της μέσης εκπαίδευσης.

1. Στα τρία έτη, από το τέταρτο έτος έως το έκτο έτος της Μέσης Εκπαίδευσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και της γεωγραφίας της Ελλάδος, όπως επίσης και των ιδεών των Σοφών, Ποιητών, Επαναστατών, Ηρώων της Πατρίδας είναι υποχρεωτική κατ’ επιλογή από το μαθητή, ενός τουλάχιστον τομέα.

1. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και της γεωγραφίας της Ελλάδος, όπως επίσης και των ιδεών των Σοφών, Ποιητών, Επαναστατών, Ηρώων της Πατρίδας είναι επίσης υποχρεωτική κατ’ επιλογή από το μαθητή, ενός τουλάχιστον τομέα.

1. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση καθίσταται υποχρεωτική σε όλα τα επίπεδα και τις μορφές του εκπαιδευτικού συστήματος.

1. Το αρμόδιο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ορίζει τις αρχές και το πλαίσιο της διδασκαλίας.

Άρθρο 138.

1. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δημόσια και ιδιωτικά, πρέπει να συνεισφέρουν στην εκπαίδευση των πολιτών.

1. Νόμος ορίζει τα ποσοστά του τηλεοπτικού χρόνου τον οποίο πρέπει τα ΜΜΕ να διαθέτουν για την εκπαίδευση των πολιτών.

1. Το Κράτος εγγυάται δημόσιες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές υπηρεσίες καθώς και δίκτυα βιβλιοθηκών και πληροφορικής, με σκοπό να επιτρέψει την καθολική πρόσβαση στην πληροφορία.

1. Τα εκπαιδευτικά κέντρα οφείλουν να εντάσσουν τη γνώση και την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και καινοτομιών τους, σύμφωνα με τις αξιώσεις που θέτει το παρόν Σύνταγμα.

Αυτονομία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Άρθρο 139.

1. Το Κράτος αναγνωρίζει το δημόσιο συμφέρον της επιστήμης, της τεχνολογίας, της γνώσης, της καινοτομίας και των εφαρμογών τους και τις απαραίτητες υπηρεσίες πληροφοριών, επειδή είναι βασικά Όργανα για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και για την Εθνική ασφάλεια και κυριαρχία. Προς τούτο, ιδρύει, χρηματοδοτεί και προστατεύει, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

1. Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα εννοούνται όλα τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα τετραετούς και πλέον εκπαίδευσης, Πανεπιστήμια και Πολυτεχνικές Σχολές.

1. Το Κράτος αναγνωρίζει την αυτονομία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ως αρχή και ιεραρχία που επιτρέπει στους καθηγητές, μαθητές/φοιτητές και αποφοίτους της κοινότητάς τους να αφοσιωθούν στην αναζήτηση της γνώσης μέσω της επιστημονικής, ανθρωπιστικής και τεχνολογικής έρευνας, για το πνευματικό και υλικό όφελος του Έθνους.

1. Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, υιοθετούν τους δικούς τους κανόνες, για τον τρόπο διακυβέρνησης τους, τη λειτουργία τους και την αποτελεσματική διοίκηση της περιουσίας τους, υπό τον έλεγχο και την επιτήρηση που γι’ αυτό το σκοπό θεσπίζει ο Νόμος.

1. Αναγνωρίζεται η αυτονομία στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, για τον προγραμματισμό, την οργάνωση, την επεξεργασία και πραγματοποίηση προγραμμάτων έρευνας και διδασκαλίας.

1. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα στις κοινότητες των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, να οργανώνουν την εσωτερική ασφάλεια των κοινόχρηστων χώρων τους.

Άρθρο 140.

1. Ο Επικεφαλής της Ασφάλειας του χώρου των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, εκλέγεται με άμεση και καθολική- μυστική ψηφοφορία, από το σύνολο του προσωπικού, εκπαιδευτικού, διοικητικού και εργατικού του κάθε Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.

1. Επικεφαλής της Ασφάλειας του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος εκλέγεται ο υποψήφιος ο οποίος συγκέντρωσε το πενήντα συν ένα  τοις  εκατό  (50+1%)  των  ψηφοφόρων  οι  οποίοι  ορίζονται  στην παράγραφο 6 του παρόντος άρθρου.

1. Ο Επικεφαλής της Ασφάλειας του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, είναι ανακλητός από το Σώμα το οποίο τον εξέλεξε, με την πρόκληση ψηφοφορίας ανάκλησής του από το τρία τοις εκατό (3%) των ψηφοφόρων οι οποίοι τον εξέλεξαν.

1. Ο Επικεφαλής της Ασφάλειας του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος ανακαλείται οριστικά από το αξίωμά του από το πενήντα συν ένα τοις εκατό (50+1%) των ψήφων των ψηφοφόρων οι οποίοι τον εξέλεξαν στην ψηφοφορία ανάκλησης η οποία προκαλείται με τη συλλογή υπογραφών.

1. H διαδικασία ανάκλησης του Επικεφαλής της Ασφάλειας του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος ολοκληρώνεται μέσα σε διάστημα τριάντα ημερών.

1. Αμέσως μετά την ανάκλησή του, ο επικεφαλής της ασφάλειας του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, αντικαθίσταται με τον αμέσως επόμενο επιλαχόντα υποψήφιο.

1. Στην αρμοδιότητα του Επικεφαλής της Ασφάλειας του κάθε χώρου του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, εναπόκειται η δυνατότητα αιτήματος για οποιαδήποτε συνδρομή από τα Όργανα τάξης και ασφάλειας του Κράτους.

Αθλητισμός.
Άρθρο 141.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στον αθλητισμό και την ψυχαγωγία ως δραστηριότητες που ωφελούν την ατομική και συλλογική ποιότητα ζωής.

1. Το Κράτος υιοθετεί τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία ως πολιτική εκπαίδευσης και δημόσιας υγείας και εγγυάται τους πόρους για την προώθησή τους.

1. H φυσική αγωγή και ο αθλητισμός εκπληρώνουν έναν θεμελιώδη ρόλο στον ολοκληρωμένο σχηματισμό της νηπιακής και εφηβικής ηλικίας. H διδασκαλία της είναι υποχρεωτική σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης.

1. Το Κράτος εγγυάται την  ολοκληρωμένη  μέριμνα  στους  αθλητές  χωρίς  καμία  διάκριση,  καθώς  και την υποστήριξη στον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων και την αξιολόγηση και ρύθμιση των αθλητικών οργανισμών.

1. Ο Νόμος θεσπίζει κίνητρα για τα πρόσωπα, τα ιδρύματα και τις κοινότητες που προωθούν τους αθλητές και αναπτύσσουν ή χρηματοδοτούν σχέδια, προγράμματα και αθλητικές δραστηριότητες στη Χώρα.

1. Το Κράτος, δεν χρηματοδοτεί τις επαγγελματικές αθλητικές οργανώσεις, τις δράσεις τους και τις υποδομές τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11.
Οικονομικά Δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Άρθρο 142.

1. Καθένας μπορεί ελεύθερα να αφοσιώνεται στην οικονομική δραστηριότητα της προτίμησής του, χωρίς άλλους περιορισμούς από αυτούς που προβλέπονται στο παρόν Σύνταγμα και εκείνους που θεσπίζουν οι Νόμοι, για λόγους ανθρωπιστικής ανάπτυξης, ασφάλειας, υγείας, προστασίας του περιβάλλοντος ή άλλου κοινωνικού συμφέροντος.

1. Το Κράτος προωθεί την ιδιωτική πρωτοβουλία, εγγυάται τη δημιουργία και τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, καθώς και την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών που να ικανοποιούν τις ανάγκες του πληθυσμού, την ελευθερία της εργασίας, της επιχείρησης, του εμπορίου, της βιομηχανίας, χωρίς να περιορίζεται η Διοίκηση του να εκπονεί μέτρα για να προγραμματίζει, να ορθολογικοποιεί και να ρυθμίζει την οικονομία και να προωθεί την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της χώρας.

Άρθρο 143.

1. Δεν επιτρέπονται τα μονοπώλια. Κηρύσσονται αντίθετα στις θεμελιώδεις αρχές του παρόντος Συντάγματος, οποιαδήποτε και αν είναι η πράξη, δραστηριότητα, συμπεριφορά ή συμφωνία των ιδιωτών που να έχουν ως σκοπό την ίδρυση ενός μονοπωλίου, ή που οδηγούν, μέσω των πραγματικών τους επιδράσεων και ανεξάρτητα από τη βούληση εκείνων, στην ύπαρξη μονοπωλίου, οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή που υιοθετεί στην πραγματικότητα. Επίσης είναι αντίθετη στις προαναφερθείσες αρχές η κατάχρηση της θέσης κυριαρχίας που ένας ιδιώτης, ένα σύνολο ιδιωτών, μία επιχείρηση ή ένα σύνολο επιχειρήσεων, αποκτά ή έχει αποκτήσει σε μία καθορισμένη αγορά αγαθών ή υπηρεσιών, ανεξάρτητα από την αιτία που καθορίζει μία τέτοια θέση κυριαρχίας, καθώς και όταν πρόκειται για κατευθυνόμενη ζήτηση. Σε όλες τις περιπτώσεις που υποδεικνύονται παραπάνω, το κράτος υιοθετεί τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή βλαβερών και περιοριστικών επιδράσεων του μονοπωλίου, της κατάχρησης της κυρίαρχης θέσης και της κατευθυνόμενης ζήτησης, έχοντας ως σκοπό την προστασία του καταναλωτικού κοινού, των παραγωγών, και την εξασφάλιση αποτελεσματικών συνθηκών ανταγωνιστικότητας στην οικονομία.

1. H εναρμονισμένη πρακτική τιμολόγησης αγαθών και προϊόντων από δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις και η κατάχρηση της θέσης κυριαρχίας, τιμωρείται διοικητικά, αστικά και ποινικά.

1. Καμία Δημόσια Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας δεν μπορεί να παραχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες επιχειρηματίες.

1. Οι Εθνικοί Οδοί, είναι ιδιοκτησία του Κράτους. Δεν παραχωρείται σε καμία περίπτωση η εκμετάλλευση των υπηρεσιών τους, σε ιδιώτες.

Άρθρο 144.
H προαγορά και απόκρυψη εμπορευμάτων, η τοκογλυφία, η δημιουργία καρτέλ και άλλα συναφή αδικήματα, τιμωρούνται αυστηρά με ποινή τουλάχιστον δεκαπέντε ετών φυλάκισης, μη εξαγοράσιμη και χωρίς αναστολή.
Άρθρο 145.

1. Κατοχυρώνεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Καθένας έχει δικαίωμα στη χρήση, απόλαυση, και διάθεση των αγαθών του.

1. H ιδιοκτησία υπόκειται στις συνεισφορές, τους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που θεσπίζει ο Νόμος με σκοπό τη δημόσια ωφέλεια ή το γενικό συμφέρον.

1. Μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας ή κοινωνικού συμφέροντος, μέσω οριστικής απόφασης και έγκαιρης καταβολής της δίκαιης αποζημίωσης, μπορεί να κηρυχθεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση οποιασδήποτε κατηγορίας ιδιωτικής περιουσίας και αγαθών.

Άρθρο 146.

1. Δε διατάσσονται ούτε εκτελούνται κατασχέσεις αγαθών παρά μόνο στις περιπτώσεις που επιτρέπει το παρόν Σύνταγμα.

1. Κατ’ εξαίρεση, μπορούν να γίνουν αντικείμενα κατάσχεσης, διαμέσου οριστικής δικαστικής απόφασης, τα αγαθά φυσικών ή νομικών προσώπων, εθνικών ή ξένων, που είναι υπεύθυνα για διάπραξη αδικημάτων ενάντια στη δημόσια περιουσία, τα αγαθά εκείνων που έχουν πλουτίσει παράνομα υπό την προστασία της Δημόσιας Διοίκησης και τα αγαθά που προέρχονται από εμπορικές, χρηματιστικές ή οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες που σχετίζονται με παράνομο εμπόριο ψυχοτρόπων και παραισθησιογόνων ουσιών.

1. Επίσης κατ’ εξαίρεση, μπορούν να γίνουν αντικείμενα κατάσχεσης, μετά από οριστική δικαστική απόφαση, τα αγαθά φυσικών προσώπων αλλά και των νομικών προσώπων που αυτά έχουν συστήσει, όταν πρόκειται για αιρετούς ή διορισμένους δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι καταχράστηκαν δημόσια αγαθά ή προσπορίσθηκαν παράνομα οικονομικά οφέλη, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ως Δημόσιοι Λειτουργοί.

Άρθρο 147.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να διαθέτει αγαθά και υπηρεσίες ποιότητας, καθώς και κατάλληλες και μη παραπλανητικές πληροφορίες για το περιεχόμενο και τα χαρακτηριστικά των προϊόντων και υπηρεσιών που διαθέτει.

1. Ο Νόμος θεσπίζει τους απαραίτητους μηχανισμούς για την εγγύηση αυτών των δικαιωμάτων, τους κανόνες ελέγχου ποιότητας και ποσότητας αυτών των αγαθών και υπηρεσιών, τις διαδικασίες υπεράσπισης του καταναλωτικού κοινού, την αποζημίωση για βλάβες που μπορεί να προκληθούν και τις αντίστοιχες κυρώσεις για την καταπάτηση αυτών των δικαιωμάτων.

Άρθρο 148.

1. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα των εργαζομένων καθώς και εκείνο της κοινότητας στην ανάπτυξη ενώσεων κοινωνικού και συμμετοχικού χαρακτήρα, όπως οι συνεργατικές, τα ταμιευτήρια, οι κοινοπραξίες αμοιβαίας βοήθειας και άλλοι τύποι συνεταιρισμών. Αυτές οι ενώσεις μπορούν να αναπτύσσουν οποιαδήποτε μορφή οικονομικής δραστηριότητας, σύμφωνα με το Νόμο.

1. Ο Νόμος αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες αυτών των οργανισμών, ιδιαίτερα εκείνες που συσχετίζονται με τη συνεργατική δράση, τη συνεταιριστική εργασία και τον χαρακτήρα τους ως παραγωγών συλλογικής ωφέλειας.

1. Το Κράτος προωθεί και προστατεύει αυτούς τους συνεταιρισμούς που προορίζονται για τη βελτίωση της λαϊκής και εναλλακτικής οικονομίας.

Άρθρο 149.

1. Απαγορεύεται ρητά η λειτουργία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι μη διαφανείς Κοινωνικοί Οργανισμοί και οι Μυστικές Εταιρίες.

1. Άτομα, (πλην των Προξενικών υπαλλήλων των ξένων χωρών, των εγκατεστημένων στην Επικράτεια) τα οποία υπηρετούν ή εξυπηρετούν υπηρεσίες χωρών του Εξωτερικού, καταγράφονται σε ειδικό κατάλογο του Υπουργείου Εξωτερικού, ως Ξένοι Πράκτορες (Foreign Agents).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12.
Καθεστώς Αγίου Όρους.
Άρθρο 150.

1. H χερσόνησος του Άθω, από και πέραν της Μεγάλης Βίγλας που αποτελεί την περιοχή του Αγίου Όρους είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, του οποίου η κυριαρχία πάνω σε αυτό παραμένει άθικτη. Από πνευματική άποψη το Άγιο Όρος τελεί υπό την άμεση δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

1. Ο καθορισμός των Αγιορείτικων καθεστώτων και του τρόπου λειτουργίας των γίνεται από τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους τον οποίον, με σύμπραξη των αντιπροσώπων του Κράτους, συντάσσουν και ψηφίσουν οι είκοσι Ιερές Μονές και τον επικυρώνουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Βουλή των Ελλήνων. Το αγιορείτικο καθεστώς τελεί προς το πνευματικό μέρος υπό την εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προς το διοικητικό μέρος υπό την εποπτεία του Κράτους.

1. Οι εξουσίες του Κράτους και η διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας ασκούνται από διοικητή όπως Νόμος ορίζει.
2. Ο Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους, ορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13.
Περιβαλλοντικά δικαιώματα
Άρθρο 151.

1. Είναι δικαίωμα και καθήκον κάθε γενιάς να προστατεύει και να διατηρεί το περιβάλλον προς όφελος της ιδίας και του μελλοντικού κόσμου.

1. Καθένας έχει, ατομικά και συλλογικά, δικαίωμα να απολαμβάνει μία ζωή και ένα περιβάλλον ασφαλές, σίγουρο, υγιές και οικολογικά ισορροπημένο.

1. Το Κράτος προστατεύει το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, τους γενετικούς πόρους, τις οικολογικές διαδικασίες, τα εθνικά πάρκα και τα φυσικά μνημεία και τις υπόλοιπες περιοχές ειδικής οικολογικής σημασίας.

1. Το γονιδίωμα των ζωντανών όντων δεν μπορεί να κατοχυρωθεί εμπορικά ως πατέντα, και ο Νόμος που αναφέρεται στις βιοηθικές αρχές ρυθμίζει τα σχετικά με το ζήτημα.

1. Είναι θεμελιώδης υποχρέωση του Κράτους, με την ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας, να εγγυάται ότι ο πληθυσμός αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον ελεύθερο μολύνσεων, όπου ο αέρας, το νερό, τα εδάφη, οι ακτές, το κλίμα, το στρώμα του όζοντος, τα ζωντανά είδη να είναι ιδιαίτερα προστατευόμενα, σύμφωνα με το Νόμο.

Άρθρο 152.

1. Το Κράτος αναπτύσσει μία πολιτική διευθέτησης της επικράτειας λαμβάνοντας υπόψη την οικολογική, γεωγραφική, πληθυσμιακή, κοινωνική, πολιτισμική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, η οποία να περιλαμβάνει την πληροφόρηση, την παροχή συμβουλών και την συμμετοχή των πολιτών.

1. Οργανικός Νόμος αναπτύσσει τις αρχές και τα κριτήρια γι’ αυτή τη διευθέτηση.

Άρθρο 153.

1. Κάθε δραστηριότητα ικανή να προξενήσει βλάβες στα οικοσυστήματα πρέπει εκ των προτέρων να συνοδεύεται από μελέτες περιβαλλοντικών και κοινωνικοπολιτικών επιπτώσεων.

1. Απαγορεύεται ρητά η είσοδος τοξικών και επικίνδυνων λυμάτων στη χώρα, καθώς και η κατασκευή και χρήση πυρηνικών, χημικών και βιολογικών όπλων.

1. Ειδικός Νόμος ρυθμίζει τη χρήση, διαχείριση, μεταφορά και αποθήκευση των τοξικών και επικίνδυνων ουσιών.

Άρθρο 154.
Το Κράτος, ενισχύει την ανάπτυξη των ελληνικών παραδοσιακών σπόρων και φυτών καθώς και του γενετικού τους υλικού. Γι’ αυτόν τον σκοπό, ιδρύει και χρηματοδοτεί σε συνεργασία με τις Γεωπονικές Σχολές των Ελληνικών Πανεπιστημίων, Ελληνική Τράπεζα Σπόρων.
Άρθρο 155.

1. Απαγορεύεται ρητά η παραγωγή,  εμπορία,  εισαγωγή  και  προώθηση,  κάθε  είδους  μεταλλαγμένου  ή  γενετικά τροποποιημένου φυτικού ή ζωικού είδους.

1. Απαγορεύεται ρητά η παραγωγή, εμπορία, εισαγωγή και προώθηση, κάθε είδους φυτικού ή ζωικού είδους, μη επανεμφυτέψιμου, μη αναπαραγόμενου.

1. Στις συμβάσεις που η Δημοκρατία συνάπτει με φυσικά ή νομικά πρόσωπα, εθνικά ή ξένα, ή στις άδειες που χορηγούνται, που επηρεάζουν τους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβάνεται η υποχρέωση, ακόμα και όταν η ίδια δεν είναι ρητή, να διατηρείται η οικολογική ισορροπία, να επιτρέπεται η πρόσβαση στην τεχνολογία και η μεταβίβαση της σε συνθήκες αμοιβαιότητας και να αποκαθίσταται το περιβάλλον στη φυσική του κατάσταση, αν έχει υποστεί αλλαγές, σύμφωνα με τους όρους που ορίζει ο Νόμος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14.
Τα καθήκοντα των πολιτών.
Άρθρο 156.
Οι Πολίτες της Ελλάδος, έχουν το καθήκον να τιμούν και να υπερασπίζονται την πατρίδα, τα σύμβολα της και τις πολιτιστικές της αξίες, να διαφυλάσσουν και να προστατεύουν την κυριαρχία, την Εθνική ταυτότητα, την εδαφική ακεραιότητα, την αυτοδιάθεση και τα συμφέροντα του Έθνους.
Άρθρο 157.
Καθένας έχει το καθήκον να τηρεί, να υπακούει και να υπερασπίζεται το παρόν Σύνταγμα, τους Νόμους και τις υπόλοιπες πράξεις, που για την άσκηση των λειτουργιών τους εκδίδουν τα Όργανα της Δημόσιας Διοίκησης.
Άρθρο 158.
Καθένας έχει το καθήκον να εκπληρώνει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις και να συμμετέχει αλληλέγγυα στην πολιτική, αστική και κοινοτική, ζωή της χώρας, προωθώντας και υπερασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως θεμέλιο της δημοκρατικής συμβίωσης και της κοινωνικής ειρήνης.
Άρθρο 159.
Καθένας έχει το καθήκον να συνεισφέρει στις δαπάνες μέσω της καταβολής φόρων, τελών και εισφορών τις οποίες ορίζει ο Νόμος.
Άρθρο 160.
Καθένας, έχει το καθήκον να παρέχει τις απαραίτητες αστικές υπηρεσίες, για την προάσπιση, τη διατήρηση και την ανάπτυξη της χώρας ή για να αντιμετωπίζει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Άρθρο 161.
Καθένας έχει καθήκον και υποχρέωση να συμμετέχει στην Άμυνα και την Ασφάλεια της χώρας, στο πλαίσιο της Παλλαϊκής Άμυνας και της οργάνωσης της Εθνοφυλακής και της Πολιτοφυλακής.
Άρθρο 162.
Καθένας έχει το καθήκον και υποχρέωση να προσφέρει υπηρεσίες στις εκλογικές και στις δικαστικές λειτουργίες που του ανατίθενται, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Άρθρο 163.

1. Οι υποχρεώσεις που αναλογούν στο Κράτος, σύμφωνα με το παρόν Σύνταγμα και το Νόμο, για την εκπλήρωση των σκοπών γενικής κοινωνικής ευημερίας, δεν αποκλείουν εκείνες, οι οποίες λόγω αλληλεγγύης και κοινωνικής ευθύνης και ανθρωπιστικής βοήθειας, αντιστοιχούν στους Πολίτες σύμφωνα με τις ικανότητές τους.

1. Νόμος προβλέπει τα απαραίτητα μέσα για να επιβάλλει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων στις περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο.

1. Εκείνοι που αποβλέπουν στην άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος, έχουν καθήκον να παρέχουν υπηρεσίες στη κοινωνία κατά το χρονικό διάστημα, στο χώρο και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζει ο Νόμος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15.
Δημόσια Διοίκηση.
Άρθρο 164.

1. H Δημόσια Διοίκηση κατανέμεται ανάμεσα στη Διοίκηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την Εθνική Διοίκηση. H Δημόσια Εθνική Διοίκηση διακρίνεται στη Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική και την Ελεγκτική της Εξουσίας του Λαού.

1. Καθένας από τους κλάδους της Δημόσιας Διοίκησης έχει τις δικές του λειτουργίες, αλλά τα Όργανα που αφορά η άσκησή της συνεργάζονται μεταξύ τους για την πραγματοποίηση των σκοπών της Πολιτείας.

Άρθρο 165.
Το παρόν Σύνταγμα και ο Νόμος καθορίζουν τις αρμοδιότητες των οργάνων που ασκούν τη Δημόσια Διοίκηση, στις οποίες οφείλουν να υπόκεινται οι ενέργειες που πραγματοποιούν.
Άρθρο 166.
Κάθε Διοίκηση που αποτελεί προϊόν σφετερισμού είναι παράνομη και οι πράξεις της άκυρες.
Άρθρο 167.
H άσκηση της Δημόσιας Διοίκησης συνεπάγεται ατομική ευθύνη για κατάχρηση ή κακή εφαρμογή Διοίκησης ή για παραβίαση του παρόντος Συντάγματος ή του Νόμου.
Άρθρο 168.
Το Κράτος ανταποκρίνεται οικονομικά στις βλάβες που υφίστανται ιδιώτες σε οποιοδήποτε από τα αγαθά ή δικαιώματά τους εφόσον η βλάβη καταλογίζεται στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
Άρθρο 169.
Οι εκπρόσωποι της Δημόσιας Διοίκησης κάθε βαθμού και κάθε είδους, είναι ατομικά υπόλογοι, απέναντι στους Πολίτες οι οποίοι μπορούν να ζητήσουν την ποινική τους δίωξη και να εγείρουν αστικές αποζημιώσεις έναντι τους κατ’ έγκληση ή αυτεπαγγέλτως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16.
Σύνταξη της Πολιτείας.
Άρθρο 170.

1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τα δύο Σώματα της Βουλής. Την Άνω Βουλή των Ελλήνων και την Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς.

1. H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

1. H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα Δικαστήρια. Οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.

1. H ελεγκτική λειτουργία, ασκείται από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας και τον Εκπρόσωπο του Λαού.

Γενικές Αρχές.
Άρθρο 171.

1. Απαγορεύεται οποιαδήποτε μείωση στα όρια της Επικράτειας, με απόφαση, οποιουδήποτε οργάνου της Δημοκρατίας, αιρετού ή διορισμένου.

1. Δεν είναι δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια καμία ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει σ’ αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή, παρά μόνο με Δημοψήφισμα, στο οποίο συμμετέχουν τουλάχιστον το 80% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων και στο οποίο ψήφισαν υπέρ μιας τέτοιας δυνατότητας, τα 2/3 των εγκύρων ψήφων.

Άρθρο 172.

1. Οι γενικά παραδεκτοί κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με Δημοψήφισμα και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη Νόμου.
2. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας. Απαγορεύεται ρητά σε οποιοδήποτε σώμα, εκτελεστικής ή νομοθετικής Διοίκησης να προβεί, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της Εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδος.

Πολιτικοί Φορείς.
Άρθρο 173.

1. Έλληνες Πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικούς φορείς, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

1. Οι πολιτικοί φορείς απαγορεύεται να ενισχύονται οικονομικά από το Κράτος για τις εκλογικές και λειτουργικές τους δαπάνες.

1. Νόμος, τον οποίο αποκλειστικά εισηγείται στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, ο Εκπρόσωπος του Λαού, ορίζει τις εγγυήσεις διαφάνειας ως προς τις εκλογικές δαπάνες και γενικά την οικονομική διαχείριση των Πολιτικών Φορέων, των Βουλευτών, των υποψήφιων Βουλευτών και των υποψηφίων στην τοπική αυτοδιοίκηση όλων των βαθμών.

1. Με Νόμο τον οποίο αποκλειστικά εισηγείται στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, ο Εκπρόσωπος του Λαού, επιβάλλεται ανώτατο όριο εκλογικών δαπανών, μπορεί να απαγορεύονται ορισμένες μορφές προεκλογικής προβολής και καθορίζονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες η παράβαση των σχετικών διατάξεων συνιστά λόγο έκπτωσης από το αιρετό αξίωμα κάθε είδους και βαθμού, με πρωτοβουλία της Εκλογικής Εξουσίας και του Προέδρου της, Εκπροσώπου του Λαού.

1. Ο έλεγχος των εκλογικών δαπανών των Πολιτικών Φορέων και των υποψήφιων Βουλευτών διενεργείται από ειδικό όργανο που συγκροτείται με ευθύνη της Εκλογικής Εξουσίας, ο Πρόεδρος της οποίας, Εκπρόσωπος του Λαού, υποβάλλει το σχετικό Νόμο για έγκριση στην Άνω Βουλή των Ελλήνων.

1. Απαγορεύονται απολύτως με ποινή απόταξης, οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά Πολιτικού Φορέα στους δικαστικούς λειτουργούς και σε όσους υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας.

1. Απαγορεύονται απολύτως με ποινή απόταξης, οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά Πολιτικού Φορέα, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, στους υπαλλήλους του Δημοσίου, Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή επιχειρήσεων η διοίκηση των οποίων ορίζεται άμεσα ή έμμεσα από το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχο.

1. Για να χρισθεί ο πολίτης υποψήφιος για αιρετό αξίωμα, θα πρέπει να συγκεντρώσει, τις εξής υπογραφές στήριξης της υποψηφιότητάς του: α) Υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας, Υποψήφιος Εκπρόσωπος του Λαού, Υποψήφιος Πρωθυπουργός, 2.000 υπογραφές. β) Υποψήφιος Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, 1.000 υπογραφές. δ) Υποψήφιος Πρόεδρος Αρείου Πάγου, Υποψήφιος Πρόεδρος Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, Υποψήφιος Πρόεδρος Συμβουλίου της Επικρατείας, 100 υπογραφές (από τους τακτικούς δικαστές όλων των τύπων των Δικαστηρίων της Επικράτειας). ε) Υποψήφιος Βουλευτής, Υποψήφιος Νομάρχης 200 υπογραφές, ζ) Υποψήφιος Δήμαρχος και Υποψήφιος Κοινοτάρχης,  υπογραφές  από  το  1%  των  εγγεγραμμένων ψηφοφόρων του Δήμου ή της Κοινότητάς του.

1. H διαδικασία της συλλογής υπογραφών για την ανακήρυξη των, στην προηγούμενη παράγραφο, Υποψηφίων αιρετών αξιωματούχων, καθορίζεται από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ανάδειξη του Προέδρου.
Άρθρο 174.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του Πολιτεύματος και ο Ανώτατος Πολιτειακός Παράγοντας της Δημοκρατίας. Εκλέγεται κατευθείαν από τον ελληνικό Λαό για πενταετή περίοδο.

1. Το αξίωμα του Προέδρου είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα, θέση ή έργο.

1. H προεδρική περίοδος αρχίζει από την ορκωμοσία του Προέδρου.

1. Σε περίπτωση πολέμου, η προεδρική θητεία παρατείνεται έως τη λήξη του.

1. Επανεκλογή του ίδιου προσώπου επιτρέπεται μία φορά μόνο.

Άρθρο 175.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκλεγεί όποιος είναι Έλληνας Πολίτης, έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, έχει πατέρα και μητέρα Έλληνες Πολίτες, έχει συμπληρώσει το τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του και έχει τη νόμιμη ικανότητα του εκλέγειν.
Άρθρο 176.

1. H εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται με μυστική-καθολική ψηφοφορία από τον ελληνικό Λαό, έναν τουλάχιστο μήνα πριν λήξει η θητεία του εν ενεργεία Προέδρου της Δημοκρατίας.

1. Σε περίπτωση οριστικής αδυναμίας του Προέδρου της Δημοκρατίας να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, καθώς επίσης και σε περίπτωση που ο Πρόεδρος παραιτηθεί, πεθάνει ή κηρυχθεί έκπτωτος κατά τις διατάξεις του Συντάγματος, αναπληρώνεται αμέσως από τον επιλαχόντα στις εκλογές για την ανάδειξή του.

1. H εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται σε κάθε περίπτωση για πλήρη θητεία.

1. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία του 50+1% του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων των εκλογέων ανά την Επικράτεια.

1. Αν δε συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται την επόμενη Κυριακή, μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων.

1. Ο εκλεγόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναλαμβάνει την άσκηση των καθηκόντων του από την επομένη της ημέρας που λήγει η θητεία του απερχόμενου Προέδρου.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής τον ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδος να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους Νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την Εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».

1. H χορηγία του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να υπερβαίνει το διπλάσιο της χορηγίας του Προέδρου του Αρείου Πάγου.

Άρθρο 177.

1. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν απουσιάζει στο εξωτερικό περισσότερο από δέκα ημέρες, αν πεθάνει, παραιτηθεί, κηρυχθεί έκπτωτος ή αν κωλύεται για οποιονδήποτε λόγο να ασκήσει τα καθήκοντά του, τον αναπληρώνει προσωρινά ο Πρόεδρος της Βουλής. Αν δεν υπάρχει Βουλή, ο Πρόεδρος της τελευταίας Βουλής και, αν αυτός αρνείται ή δεν υπάρχει, ο Εκπρόσωπος του Λαού.

1. Αν η αδυναμία του Προέδρου της Δημοκρατίας να ασκήσει τα καθήκοντά του παρατείνεται πέρα από τριάντα ημέρες, αναπληρώνεται αμέσως από τον επιλαχόντα υποψήφιο, στις εκλογές για την ανάδειξή του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18.
Εξουσίες και ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρθρο 178.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.

1. Αποφασίζει για την κήρυξη πολέμου, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης της χώρας και τη διακοπή των εχθροπραξιών, συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή των Ελλήνων με τις αναγκαίες διασαφήσεις και εκπροσωπεί τη χώρα διεθνώς.

1. Οι πράξεις του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, δεν ισχύουν ούτε εκτελούνται, χωρίς την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

1. Προεδρεύει στο Εθνικό Ταμείο Συνοχής Ο.Τ.Α. – Εθνικής Διοίκησης.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: α) Παύει τον Πρωθυπουργό της χώρας, με προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη των τριών τετάρτων του συνολικού αριθμού της Βουλής των Ελλήνων. β) Παύει τον Πρωθυπουργό της χώρας, με προϋπόθεση την ανάκλησή του από το Λαό, μετά από απόφαση της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπονται από το άρθρο 88, του παρόντος Συντάγματος. γ) Αποφασίζει για τη διάλυση της Βουλής, με το πέρας της πλήρους θητείας της. δ) Διορίζει τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων (ΓΕΕΘΑ), της Ελληνικής Δημοκρατίας. ε) Κηρύσσει δημοψηφίσματα βάσει των άρθρων όταν ισχύουν οι προϋποθέσεις που ορίζονται από το παρόν Σύνταγμα. ζ) Συγκαλεί το Εθνικό Ταμείο Συνοχής Ο.Τ.Α. – Εθνικής Διοίκησης, όποτε κρίνει αναγκαία τη σύνοδό του. η) Αποφασίζει το διορισμό του προσωπικού των υπηρεσιών της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Άρθρο 179.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανακηρύσσει τον Πρωθυπουργό.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαλλάσσει από τα καθήκοντά του τον Πρωθυπουργό, εάν αυτός ανακληθεί βάσει των διαδικασιών που προβλέπονται από το παρόν Σύνταγμα.

Άρθρο 180.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκαλεί τη Βουλή τακτικά μία φορά κάθε χρόνο, και εκτάκτως κάθε φορά που το κρίνει εύλογο. Κηρύσσει αυτοπροσώπως ή δια του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, την έναρξη και τη λήξη κάθε βουλευτικής περιόδου.
Άρθρο 181.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους Νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφισή τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.

1. Πρόταση Νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Άνω Βουλή των Ελλήνων ή στην Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς κατά περίπτωση και κατά αρμοδιότητα, εισάγεται στην Ολομέλειά της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με τα δύο τρίτα του όλου αριθμού των Βουλευτών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του.

Άρθρο 182.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει τα διατάγματα που είναι αναγκαία για την εκτέλεση των Νόμων και δεν μπορεί ποτέ να αναστείλει την εφαρμογή τους ούτε να εξαιρέσει κανέναν από την εκτέλεσή τους.
Άρθρο 183.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορεί να διατάσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Χαρακτηρίζονται ρητά ως τέτοιες οι καταστάσεις κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, φυσικής ή οικολογικής τάξης, που βλάπτουν σοβαρά την ασφάλεια του Έθνους, των θεσμών και των πολιτών, για την οποία αποδεικνύονται ανεπαρκείς οι εξουσίες, τις οποίες διαθέτουν για την αντιμετώπιση τέτοιων γεγονότων.

1. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορούν να περιορίζονται προσωρινά  οι  εγγυήσεις  που  καθιερώνονται στο παρόν Σύνταγμα, εκτός από εκείνες που αναφέρονται στο δικαίωμα στη ζωή, στην απαγόρευση απομόνωσης ή βασανιστηρίων, στο δικαίωμα στη δίκαιη δίκη, στο δικαίωμα στην πληροφόρηση και στα λοιπά απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματα.

1. Μπορεί να κηρυχθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατάσταση πολιορκίας, όταν προκαλούνται καταστροφές, δημόσιες συμφορές ή άλλα συναφή γεγονότα, που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ασφάλεια του Έθνους ή εκείνη των πολιτών. Η προαναφερθείσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης διαρκεί μέχρι τριάντα ημέρες, έχοντας τη δυνατότητα να παραταθεί για τριάντα ακόμα ημέρες.

1. Μπορεί να κηρυχθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατάσταση οικονομικής έκτακτης ανάγκης, όταν προκύπτουν έκτακτες οικονομικές καταστάσεις που βλάπτουν σοβαρά την οικονομική ζωή του Έθνους. Η διάρκειά της είναι μέχρι εξήντα ημέρες, και μπορεί να παραταθεί για ένα ίσο χρονικό διάστημα.

1. Μπορεί να κηρυχθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατάσταση εσωτερικής ή εξωτερικής αναταραχής σε περίπτωση εσωτερικής ή εξωτερικής σύγκρουσης, που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ασφάλεια του Έθνους, των πολιτών ή των θεσμών του. Επεκτείνεται για ενενήντα ημέρες, έχοντας τη δυνατότητα να παραταθεί για ενενήντα ακόμα ημέρες.

1. Η έγκριση της παράτασης των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης ανήκει στη Βουλή των Ελλήνων.

1. Το Διάταγμα που κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στο οποίο ρυθμίζεται η άσκηση του δικαιώματος του οποίου η εγγύηση περιορίζεται, παρουσιάζεται, μέσα στις οκτώ ημέρες κατόπιν της έκδοσής του, στη Βουλή των Ελλήνων για τη μελέτη και την έγκρισή του, και στο Συνταγματικό Δικαστήριο, για να αποφανθεί για τη συνταγματικότητά του.

1. Το Διάταγμα πρέπει να τηρεί τις απαιτήσεις, τις αρχές και τις εγγυήσεις που θεσπίζονται από τη Διεθνή Συνθήκη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αιτείται την παράταση του Διατάγματος Κήρυξης Έκτακτης Ανάγκης για ένα ίσο χρονικό διάστημα και μπορεί να ανακαλείται από την Βουλή των Ελλήνων, πριν την σημειωθείσα προθεσμία αν παυτούν οι αιτίες που το προκάλεσαν.

1. Η κήρυξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης δε διακόπτει τη λειτουργία των οργάνων Κυβέρνησης, ούτε τη λειτουργία της Βουλής των Ελλήνων, ούτε τη λειτουργία όλων των αιρετών και διορισμένων οργάνων της Δημοκρατίας.

1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση μέσα σε οκτώ ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε οκτώ ημέρες από τη σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τριάντα ημέρες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής. Οι πράξεις αυτές υπόκεινται στην έγκριση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο θα πρέπει να κρίνει την συνταγματικότητά τους, στο ίδιο χρονικό διάστημα των οκτώ ημερών από την έκδοση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα Δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.

1. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις Δημοψηφίσματος για το ίδιο νομοσχέδιο.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να απευθύνει προς το Λαό διαγγέλματα.

Άρθρο 184.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας.
Άρθρο 185.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απονέμει τα προβλεπόμενα παράσημα.
Άρθρο 186.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρόταση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χαρίτων που συγκροτείται από τακτικούς Δικαστές οι οποίοι ορίζονται από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας, να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα Δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί.
Άρθρο 187.

1. Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της Εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με απόφασή του, σε ολόκληρη την Επικράτεια ή σε τμήμα της, επιβάλλει το Νόμο για την κατάσταση πολιορκίας.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει τη σχετική απόφαση της Άνω Βουλής των Ελλήνων.

1. Με την απόφαση της Άνω Βουλής των Ελλήνων ορίζεται η διάρκεια ισχύος των επιβαλλόμενων μέτρων, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τις δεκαπέντε ημέρες.

1. H διάρκεια των κατά τις προηγούμενες παραγράφους μέτρων μπορεί να παρατείνεται ανά δεκαπενθήμερο μόνο με προηγούμενη απόφαση της Άνω Βουλής των Ελλήνων, η οποία συγκαλείται ακόμη και αν έχει λήξει η βουλευτική περίοδος ή η Άνω Βουλή των Ελλήνων, έχει διαλυθεί.

1. Τα κατά τις προηγούμενες παραγράφους μέτρα αίρονται αυτοδικαίως με τη λήξη των προθεσμιών που προβλέπονται στο παρόν Σύνταγμα, δεν παρατείνονται με απόφαση της Άνω Βουλής των Ελλήνων, και σε κάθε περίπτωση με τη λήξη του πολέμου, εφόσον είχαν επιβληθεί εξαιτίας πολέμου.

1. Αφότου αρχίσουν να ισχύουν τα μέτρα των προηγούμενων παραγράφων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτοβούλως, μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για να αντιμετωπιστούν επείγουσες ανάγκες ή για να αποκατασταθεί ταχύτερα η λειτουργία των συνταγματικών θεσμών.

1. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται για κύρωση στην Άνω Βουλή των Ελλήνων μέσα σε οκτώ ημέρες από τη σύγκλησή της σε σύνοδο και παύουν να ισχύουν στο εξής, αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις παραπάνω προθεσμίες ή δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε οκτώ ημέρες αφότου υποβλήθηκαν.

1. Οι ως άνω αποφάσεις της Άνω Βουλής των Ελλήνων λαμβάνονται με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των Βουλευτών. H Βουλή αποφασίζει σε μία μόνο συνεδρίαση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19.
Ειδικές ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρθρο 188.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, για έσχατη προδοσία, παράβαση καθήκοντος, απιστία κατά την υπηρεσία, διασπάθιση δημοσίου χρήματος ή παραβίαση του Συντάγματος.

1. Το αρμόδιο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνουν και αποφασίζουν κατά περίπτωση για τις πράξεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε μετά από εισήγηση του Συμβουλίου της Δημοκρατίας, ή μετά από ποινική δίωξη την οποία ασκεί ο Αιρετός Γενικός Εισαγγελέας.

1. H πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη μπορεί να γίνει μετά από Δημοψήφισμα, με μυστική-καθολική ανά την επικράτεια ψηφοφορία, το οποίο μπορεί να προκαλέσει με συλλογή υπογραφών, το 3% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της Επικράτειας και με τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 88 του παρόντος Συντάγματος.

1. H πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη μπορεί να γίνει από τη Βουλή υπογεγραμμένη από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της και γίνεται αποδεκτή με απόφαση που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνόλου των μελών της.

1. Αν η πρόταση γίνει αποδεκτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπέμπεται στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, για παραβίαση του Συντάγματος στον Άρειο Πάγο για ποινικά αδικήματα και στο Συμβούλιο της Επικρατείας για βλάβη στο Δημόσιο, κατά περίπτωση αδικήματος.

1. Μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας αποπομπής του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ασκεί απρόσκοπτα τα καθήκοντά του.

1. Από τη στιγμή της παραπομπής του, η διαδικασία για την ολοκλήρωση της αποπομπής ή της απαλλαγής του, δεν μπορεί να ξεπερνά τους δύο μήνες.

1. Σε κάθε περίπτωση, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποπεμφθεί από το αξίωμά του, πέρα από τις ποινές τις οποίες θα επιβάλλουν τα αρμόδια Δικαστήρια, στερείται και του δικαιώματος να κατέλθει ως υποψήφιος, για οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα της Δημοκρατίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20.
Βουλή των Ελλήνων.
Άρθρο 189.
H Βουλή των Ελλήνων, συγκροτείται από δύο Σώματα: α) Την Άνω Βουλή των Ελλήνων και β) την Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21.
Άνω Βουλή των Ελλήνων.
Ανάδειξη και συγκρότηση της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 190

1. Ο αριθμός των Βουλευτών της Άνω Βουλής των Ελλήνων, ορίζεται στους 151.

1. Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Λαό και το γεωγραφικό χώρο που περικλείεται από τα σύνορα της ελληνικής Επικράτειας και τον οποίο εκπροσωπούν.

1. Οι Βουλευτές εκλέγονται με άμεση, μυστική-καθολική ψηφοφορία από τους Πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα.

1. Οι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια.

1. Οι βουλευτικές εκλογές γίνονται κατά εκλογική περιφέρεια, σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, στο οποίο συμμετέχουν ελεύθερα και χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, όλοι οι Έλληνες Πολίτες με την αντίστοιχη διαδικασία συλλογής υπογραφών υποψηφιότητας, όπως αυτή ορίζεται στο Άρθρο 173 παράγραφος 8 του παρόντος Συντάγματος.

1. Τα ονόματα των υποψηφίων Βουλευτών, αναγράφονται στο ενιαίο ψηφοδέλτιο της εκλογικής τους περιφέρειας, κατά απόλυτη αλφαβητική σειρά.

1. Κάθε Νομός από τους 51 Νομούς της χώρας, εκλέγει οπωσδήποτε ένα Βουλευτή, ο οποίος εκπροσωπεί την περιοχή του, ανεξάρτητα από το εκλογικό μέτρο το οποίο προκύπτει από τη διαίρεση του συνολικού αριθμού των εγγραμμένων ψηφοφόρων, ανά την Επικράτεια.

Ήτοι, εκλέγονται από ένας (1) Βουλευτής, ανεξάρτητα από το εκλογικό μέτρο, από τους παρακάτω Νομούς:

1. Νομός Αττικής

1. Νομός Εύβοιας

1. Νομός Ευρυτανίας

1. Νομός Φωκίδας

1. Νομός Φθιώτιδας

1. Νομός Βοιωτίας

1. Νομός Χαλκιδικής

1. Νομός Ημαθίας

1. Νομός Κιλκίς

1. Νομός Πέλλας

1. Νομός Πιερίας

1. Νομός Σερρών

1. Νομός Θεσσαλονίκης

1. Νομός Χανίων

1. Νομός Ηρακλείου

1. Νομός Λασιθίου

1. Νομός Ρεθύμνης

1. Νομός Δράμας

1. Νομός Έβρου

1. Νομός Καβάλας

1. Νομός Ροδόπης

1. Νομός Ξάνθης

1. Νομός Άρτας

1. Νομός Ιωαννίνων

1. Νομός Πρέβεζας

1. Νομός Θεσπρωτίας

1. Νομός Κέρκυρα

1. Νομός Κεφαλληνίας

1. Νομός Λευκάδας

1. Νομός Ζακύνθου

1. Νομός Χίου

1. Νομός Λέσβου

1. Νομός Σάμου

1. Νομός Αρκαδίας

1. Νομός Αργολίδας

1. Νομός Κορινθίας

1. Νομός Λακωνίας

1. Νομός Μεσσηνίας

1. Νομός Κυκλάδων

1. Νομός Δωδεκανήσου

1. Νομός Καρδίτσας

1. Νομός Λάρισας

1. Νομός Μαγνησίας

1. Νομός Τρικάλων

1. Νομός Αχαΐας

1. Νομός Αιτωλοακαρνανίας

1. Νομός Ηλείας

1. Νομός Φλώρινας

1. Νομός Γρεβενών

1. Νομός Καστοριάς

1. Νομός Κοζάνης

1. Βουλευτής, εκπρόσωπος του Νομού του, εκλέγεται ο υποψήφιος Βουλευτής, ο οποίος θα λάβει τον μεγαλύτερο αριθμό σταυρών προτίμησης, στα έγκυρα ψηφοδέλτια των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της περιοχής του.

1. Οι υπόλοιποι 100 Βουλευτές, εκλέγονται από το εκλογικό μέτρο εκλογής Βουλευτή, το οποίο καθορίζεται από το πηλίκο που προκύπτει από την διαίρεση του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων ανά την επικράτεια, με τον αριθμό 100.

1. Ο αριθμός των Βουλευτών της κάθε περιοχής, πέραν του Βουλευτή, εκπροσώπου του Νομού του, καθορίζεται από το μέτρο το οποίο προκύπτει από τον πληθυσμό του Νομού, όπως αυτός διαμορφώθηκε από την πιο πρόσφατη στις εκλογές απογραφή του πληθυσμού. Το μέτρο αυτό, είναι το πηλίκο του συνόλου των απογραφέντων πολιτών, δια του 100.

1. Η σταυροδοσία επί του ψηφοδελτίου είναι υποχρεωτική γα τους ψηφοφόρους, στο σύνολο των υποψηφίων Βουλευτών οι οποίοι εκλέγονται σε κάθε εκλογική ζώνη.

1. Σε περίπτωση κατά την οποία στο ψηφοδέλτιο δεν σταυροδοτείται, αυτό θεωρείται αυτομάτως άκυρο, από την Εφορευτική Επιτροπή.

1. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος για την Άνω Βουλή των Ελλήνων, είναι υποχρεωτική.

Άρθρο 191.
Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής.
Άρθρο 192.

1. Οι Βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Μόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, με Προεδρικό Διάταγμα, που προσυπογράφεται από την Άνω Βουλή των Ελλήνων, διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και η σύγκληση της νέας Βουλής σε τακτική σύνοδο μέσα σε άλλες τριάντα ημέρες από αυτές.

1. Σε περίπτωση οριστικής αδυναμίας του Βουλευτή να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, καθώς επίσης και σε περίπτωση που ο Βουλευτής παραιτηθεί, πεθάνει ή κηρυχθεί έκπτωτος κατά τις διατάξεις του παρόντος Συντάγματος, αναπληρώνεται αμέσως από τον επιλαχόντα της εκλογικής του περιφέρειας, στις εκλογές για την ανάδειξή του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22.
Κωλύματα και ασυμβίβαστα των Βουλευτών της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 193.

1. Για να εκλεγεί κανείς Βουλευτής της Άνω Βουλής των Ελλήνων απαιτείται να είναι Έλληνας Πολίτης, να έχει μητέρα και πατέρα Έλληνες Πολίτες, να έχει τη νόμιμη ικανότητα να εκλέγει και να έχει συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του, κατά την ημέρα της εκλογής του.

1. Βουλευτής ο οποίος εξελέγη και στερείται ένα από τα προσόντα της προηγούμενης παραγράφου, εκπίπτει αυτοδικαίως από το βουλευτικό αξίωμα.

Άρθρο 194.

1. Έμμισθοι Δημόσιοι Λειτουργοί και υπάλληλοι, άλλοι υπάλληλοι του Δημοσίου, υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας, υπάλληλοι Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, αιρετά μονοπρόσωπα Όργανα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διοικητές, υποδιοικητές ή πρόεδροι διοικητικών συμβουλίων ή διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή κρατικών νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος ή επιχειρήσεων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν μπορούν να ανακηρυχτούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν Βουλευτές.

1. Τα αιρετά μονοπρόσωπα Όργανα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρώτου και δεύτερου βαθμού δεν μπορούν να ανακηρυχτούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν Βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας για την οποία εξελέγησαν, ακόμη και αν παραιτηθούν.

1. Τα καθήκοντα του Βουλευτή είναι ασυμβίβαστα με τα έργα ή την ιδιότητα του ιδιοκτήτη ή εταίρου ή μετόχου ή διοικητή ή διαχειριστή ή μέλους του διοικητικού συμβουλίου ή γενικού διευθυντή ή των αναπληρωτών τους επιχείρησης, η οποία: α) Αναλαμβάνει έργα ή μελέτες ή προμήθειες του Δημοσίου ή παροχή υπηρεσιών προς το Δημόσιο ή συνάπτει με το Δημόσιο συναφείς συμβάσεις αναπτυξιακού ή επενδυτικού χαρακτήρα. β) Απολαμβάνει ειδικών προνομίων. δ) Ασκεί κατά παραχώρηση Δημόσια Υπηρεσία ή Δημόσια Επιχείρηση ή Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας. ε) Μισθώνει για εμπορικούς λόγους ακίνητα του Δημοσίου.

1. Δεν μπορεί επίσης να είναι υποψήφιος Βουλευτής, όποιος κατέχει ή διαχειρίζεται ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό σταθμό πανελλήνιας ή τοπικής εμβέλειας ή εκδίδει εφημερίδα πανελλήνιας ή τοπικής κυκλοφορίας.

Άρθρο 195.

1. Οι Βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντα τους δίνουν στο Βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας, Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους Νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

1. Αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι Βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.

1. Βουλευτές που ανακηρύσσονται όταν απουσιάζουν από την Άνω Βουλή των Ελλήνων δίνουν τον όρκο στο Τμήμα της που λειτουργεί.

1. Οι Βουλευτές, απαγορεύεται ρητά να συμμετέχουν στην Κυβέρνηση και σε κάθε όργανο της εκτελεστικής εξουσίας ή δικαστικής εξουσίας, στο πλαίσιο της διάκρισης των εξουσιών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23.
Καθήκοντα και δικαιώματα των Βουλευτών της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 196.

1. Οι Βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

1. H παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του Βουλευτή, συντελείται μόλις ο Βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Άνω Βουλής των Ελλήνων και δεν ανακαλείται.

Άρθρο 197.

1. Ο Βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων.

1. Ο Βουλευτής δεν έχει υποχρέωση μαρτυρίας για πληροφορίες που περιήλθαν σ’ αυτόν ή δόθηκαν από αυτόν κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ούτε για τα πρόσωπα που του εμπιστεύθηκαν τις πληροφορίες ή στα οποία αυτός τις έδωσε.

Ειδικές ευθύνες του Βουλευτή της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 198.

1. Ο Βουλευτής ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, για έσχατη προδοσία ή παραβίαση, του Συντάγματος, για παράβαση καθήκοντος και για κάθε ποινικό αδίκημα το οποίο τέλεσε κατά την υπηρεσία του.

1. Τα Ορκωτά Δικαστήρια Δευτέρου Βαθμού σε πρώτο βαθμό και τα αρμόδια Ανώτατα Δικαστήρια, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας σε δεύτερο βαθμό, κρίνουν και αποφασίζουν για τις πράξεις του Βουλευτή, μετά από μηνυτήρια αναφορά την οποία υποβάλλει, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ή οποιοσδήποτε από τους Αιρετούς Εισαγγελείς των Εφετειακών Περιφερειών των Νομών της Χώρας.

1. H πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Βουλευτή σε δίκη μπορεί να γίνει και μετά από Δημοψήφισμα, με ψηφοφορία των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της περιφέρειας η οποία τον εξέλεξε, την οποία μπορεί να προκαλέσει με συλλογή υπογραφών, το 3% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της περιφέρειας η οποία τον εξέλεξε και με τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 88 του παρόντος Συντάγματος.

1. Αφότου παραπεμφθεί, ο Βουλευτής απέχει από την άσκηση των καθηκόντων του και αναλαμβάνει πάλι τα καθήκοντά του, αφότου το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ο Άρειος Πάγος ή το Συμβούλιο της Επικρατείας κατά περίπτωση, εκδώσουν απαλλακτική απόφαση, εφόσον δεν εξαντλήθηκε η θητεία του.

1. Από τη στιγμή της παραπομπής του, η διαδικασία για την ολοκλήρωση της αποπομπής ή της απαλλαγής του, δεν μπορεί να ξεπερνά τους δύο μήνες.

1. Σε κάθε περίπτωση, αν ο Βουλευτής αποπεμφθεί από το αξίωμά του, πέρα από τις ποινές τις οποίες θα επιβάλλουν τα αρμόδια Δικαστήρια, στερείται και του δικαιώματος να κατέλθει ως υποψήφιος, για οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα της Δημοκρατίας σε οποιονδήποτε χρόνο.

1. Ο Βουλευτής ο οποίος αποπέμπεται, αντικαθίσταται αμέσως με την ανάκλησή του, από τον επιλαχόντα στις εκλογές για την ανάδειξή του.

1. Οι Βουλευτές, για την άσκηση του λειτουργήματός τους, δικαιούνται από το Δημόσιο αποζημίωση, το ύψος της οποίας αντιστοιχεί στο μισθό του Εφέτη Δικαστή.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων, μεριμνά για τις δαπάνες εγκατοίκησης, διατροφής, γραμματειακής υποστήριξης, τηλεφωνικής και συγκοινωνιακής δαπάνης και χώρου γραφείων στην έδρα του Βουλευτή στην ελληνική περιφέρεια και στην Αθήνα.

1. Αν Βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, εκπίπτει της θέσης του και αναπληρώνεται αμέσως από τον επιλαχόντα υποψήφιο της εκλογικής του περιφέρειας, στις εκλογές για την ανάδειξή του.

1. Οι Βουλευτές δηλώνουν κατά την είσοδό τους στη Άνω Βουλή των Ελλήνων, όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία και τα περιουσιακά στοιχεία των συγγενών τους, μέχρι 2ου βαθμού συγγένειας.

1. Οποιαδήποτε μεταβολή των περιουσιακών τους στοιχείων, ή των περιουσιακών στοιχείων των συγγενών τους, μέχρι 2ου βαθμού, πρέπει να δηλώνεται αμέσως στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, με πλήρη και αιτιολογημένη αναφορά.

1. Οποιαδήποτε παράλειψη δήλωσης μεταβολής των περιουσιακών στοιχείων του Βουλευτή και των περιουσιακών στοιχείων των συγγενών τους μέχρι του 2ου βαθμού συγγένειας, πλήρως αιτιολογημένη, αποτελεί αιτία άμεσης έκπτωσης από τη θέση του.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων, αναλαμβάνει την κάλυψη των συνταξιοδοτικών εισφορών του Βουλευτή στο ασφαλιστικό του Ταμείο, από την ορκωμοσία του και την ανάληψη των καθηκόντων του.

1. Με το πέρας της θητείας του Βουλευτή, αυτός επανέρχεται στο ασφαλιστικό Ταμείο το οποίο είχε πριν την ορκωμοσία και την ανάληψη των καθηκόντων του.

1. Καμία περαιτέρω ειδικού τύπου συνταξιοδότηση ή αποζημίωση ή εφάπαξ δεν υφίσταται πέραν του ασφαλιστικού Ταμείου ενός εκάστου των Βουλευτών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24.
Οργάνωση και λειτουργία της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 199.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων συνέρχεται αυτοδικαίως κάθε έτος την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου σε τακτική σύνοδο, εκτός αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη συγκαλέσει ενωρίτερα, λόγω εκτάκτων συνθηκών και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της που προβλέπονται στο παρόν Σύνταγμα.

1. H διάρκεια της τακτικής συνόδου δεν μπορεί να είναι συντομότερη από οκτώ μήνες.

Άρθρο 200.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων ορίζει τον τρόπο της ελεύθερης και δημοκρατικής λειτουργίας της με Κανονισμό, που ψηφίζεται από την Ολομέλεια και δημοσιεύεται με παραγγελία του Προέδρου της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων εκλέγει με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της, τον Πρόεδρο και τα λοιπά μέλη του Προεδρείου, σύμφωνα με τους ορισμούς του Κανονισμού.

1. Ο Πρόεδρος και οι Αντιπρόεδροι εκλέγονται στην αρχή κάθε βουλευτικής περιόδου.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων μπορεί, ύστερα από πρόταση πενήντα Βουλευτών και ψήφισή της από την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών, να εκφράσει μομφή κατά του Προέδρου της Βουλής ή μέλους του Προεδρείου, η οποία συνεπάγεται τη λήξη της θητείας του.

1. Ο Πρόεδρος της Βουλής διευθύνει τις εργασίες του Σώματος, μεριμνά για τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης διεξαγωγής των εργασιών του, την κατοχύρωση της ελεύθερης γνώμης και έκφρασης των Βουλευτών, και την τήρηση της τάξης. Ο Πρόεδρος της Άνω Βουλής των Ελλήνων μπορεί να λάβει και πειθαρχικά μέτρα σύμφωνα με όσα ορίζει ο Κανονισμός της Άνω Βουλής των Ελλήνων εναντίον κάθε Βουλευτή που παρεκτρέπεται.

1. Με τον Κανονισμό μπορεί να συσταθεί στη Άνω Βουλή των Ελλήνων επιστημονική υπηρεσία για την υποβοήθηση του νομοθετικού της έργου.

1. Ο Κανονισμός της Άνω Βουλής των Ελλήνων, καθορίζει την οργάνωση των υπηρεσιών της Βουλής υπό την εποπτεία του Προέδρου, καθώς και όλα όσα αφορούν το προσωπικό της.

1. Οι πράξεις του Προέδρου που αφορούν την πρόσληψη και την υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού της Άνω Βουλής των Ελλήνων υπόκεινται  σε προσφυγή  ή  αίτηση  ακύρωσης  στο  Συμβούλιο  της Επικρατείας.

1. Τα μέλη των επιστημονικών υπηρεσιών όπως και αυτά των διοικητικών υπηρεσιών της Βουλής των Ελλήνων, δεν μπορούν να είναι συγγενείς, έως και 3ου βαθμού των Βουλευτών της Άνω και Κάτω Βουλής, του Προέδρου της Δημοκρατίας, των μελών της Κυβέρνησης, του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, του Προέδρου του Αρείου Πάγου, του Προέδρου του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Εκπροσώπου του Λαού, κατά την ημέρα της πρόσληψής τους.

Άρθρο 201.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων συνεδριάζει δημόσια στο Βουλευτήριο, μπορεί όμως να διασκεφτεί, για κρίσιμα εθνικά θέματα σε κοινή συνεδρίαση με την Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς, τα οποία αφορούν μόνον σε πιθανότητα κήρυξης κατάστασης πολέμου ή πολιορκίας.

1. Οι Πρόεδροι του Αρείου Πάγου, του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχουν ελεύθερη είσοδο στις συνεδριάσεις της Άνω Βουλής των Ελλήνων.

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί και Υφυπουργοί, ο Αιρετός Γενικός Εισαγγελέας  της  Δημοκρατίας  καθώς  και  ο  Εκπρόσωπος  του  Λαού,  έχουν  ελεύθερη  είσοδο  στις συνεδριάσεις της Άνω Βουλής των Ελλήνων και ακούγονται όποτε ζητήσουν το λόγο.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων και οι κοινοβουλευτικές επιτροπές μπορούν να ζητήσουν την παρουσία του Πρωθυπουργού, του Υπουργού ή του Υφυπουργού, του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και του Εκπροσώπου του Λαού, που είναι κατά περίπτωση, αρμόδιος για τα θέματα που συζητούν.

1. Οι κοινοβουλευτικές επιτροπές μπορούν να καλούν οποιοδήποτε πρόσωπο θεωρούν χρήσιμο για το έργο τους. Η παρουσία του προσκεκλημένου από την Άνω Βουλή των Ελλήνων προσώπου, είναι υποχρεωτική και σε περίπτωση άρνησής του, διατάζεται από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας η βίαια προσαγωγή του.

Άρθρο 202.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών, που όμως ποτέ δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το ένα δεύτερο του συνολικού αριθμού των Βουλευτών.

1. Σε περίπτωση ισοψηφίας επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία και, ύστερα από νέα ισοψηφία, η πρόταση απορρίπτεται.

Άρθρο 203.
H Άνω Βουλή των Ελλήνων στις αρχές κάθε τακτικής συνόδου συνιστά από τα μέλη της διαρκείς κοινοβουλευτικές επιτροπές για να εξετάζουν και να επεξεργάζονται τα νομοσχέδια και τις προτάσεις Νόμων που υποβάλλονται, όπως ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής.
Άρθρο 204.
Κανένας δεν εμφανίζεται στην Άνω Βουλή των Ελλήνων αυτόκλητος για να αναφέρει οτιδήποτε προφορικά ή εγγράφως. Οι αναφορές παρουσιάζονται από Βουλευτή ή παραδίδονται στον Πρόεδρο της Βουλής.
Άρθρο 205.
H Άνω Βουλή των Ελλήνων έχει δικαίωμα να αποστέλλει τις αναφορές που της απευθύνονται στον Πρωθυπουργό, στους Υπουργούς και τους Υφυπουργούς καθώς στον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και στον Εκπρόσωπο του Λαού, οι οποίοι υποχρεούνται να δίνουν διευκρινίσεις όποτε τους ζητηθούν, εντός τριών εργασίμων ημερών.
Άρθρο 206.

1. H Άνω Βουλή των Ελλήνων ασκεί το νομοθετικό της έργο σε Ολομέλεια.

1. H αρμοδιότητα άσκησης νομοθετικού έργου της Άνω Βουλής των Ελλήνων, αφορά σε όλα τα ζητήματα εκτός των ζητημάτων, Εξωτερικής Πολιτικής, και Εθνικής Παιδείας, τα οποία, για να συζητηθούν στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, θα πρέπει να έχουν εισαχθεί και ψηφισθεί πρώτιστα, από την Κάτω Βουλή των Ελλήνων της Διασποράς.

1. Ο Κανονισμός της Άνω Βουλής των Ελλήνων προβλέπει ότι το νομοθετικό έργο που καθορίζεται από αυτόν μπορεί να ασκείται και από τις διαρκείς κοινοβουλευτικές επιτροπές που συγκροτούνται και λειτουργούν κατά τη διάρκεια της συνόδου, όπως ορίζει ο Κανονισμός της.

1. Με τον Κανονισμό της Άνω Βουλής των Ελλήνων ορίζεται επίσης η κατανομή της αρμοδιότητας μεταξύ των διαρκών κοινοβουλευτικών επιτροπών κατά Υπουργεία, Γενικής Εισαγγελίας της Δημοκρατίας και Εκπροσώπου του Λαού.

1. Για να λάβουν απόφαση οι διαρκείς κοινοβουλευτικές επιτροπές, όταν ασκούν νομοθετικό έργο, απαιτείται πλειοψηφία που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τα δύο πέμπτα του αριθμού των μελών τους.

1. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος ασκείται από την Άνω Βουλή των Ελλήνων σε Ολομέλεια, όπως ορίζει ο Κανονισμός.

1. Ο Κανονισμός ορίζει τον τρόπο με τον οποίο μετέχουν στις ψηφοφορίες Βουλευτές που βρίσκονται σε αποστολή της Άνω Βουλής των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Άρθρο 206.

1. Κατά τη διάρκεια της διακοπής των εργασιών της Άνω Βουλής των Ελλήνων, το νομοθετικό της έργο, εκτός από τα νομοθετήματα που ανήκουν στην αρμοδιότητα της Ολομέλειας ασκείται από Τμήμα της που συγκροτείται και λειτουργεί σύμφωνα με τον Κανονισμό της.

1. Με τον Κανονισμό μπορεί να προβλεφθεί η επεξεργασία των νομοσχεδίων ή των προτάσεων Νόμων από κοινοβουλευτική επιτροπή που την αποτελούν μέλη του ίδιου Τμήματος.

Άρθρο 207.

1. Στην Ολομέλεια της Άνω Βουλής των Ελλήνων συζητούνται και ψηφίζονται ο Κανονισμός της, νομοσχέδια και προτάσεις Νόμων, νομοσχέδια και προτάσεις εκτελεστικών του Συντάγματος Νόμων για την άσκηση και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, νομοσχέδια και προτάσεις Νόμων για την αυθεντική ερμηνεία Νόμων, καθώς και για κάθε άλλο θέμα που σύμφωνα με ειδική πρόβλεψη του Συντάγματος ανατίθεται στην Ολομέλεια της Άνω Βουλής των Ελλήνων ή για τη ρύθμιση του οποίου απαιτείται ειδική πλειοψηφία.

1. Στην Ολομέλεια της Άνω Βουλής των Ελλήνων ψηφίζεται ο προϋπολογισμός και ο απολογισμός της Κυβέρνησης και της Βουλής.

1. H διαρκής κοινοβουλευτική επιτροπή που επιλαμβάνεται της ψήφισης νομοσχεδίου ή πρότασης Νόμου μπορεί με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της να παραπέμπει στην Ολομέλεια οποιαδήποτε αμφισβήτηση για την αρμοδιότητά της. H απόφαση της Ολομέλειας δεσμεύει τις επιτροπές.

1. Μεταξύ της κατάθεσης νομοσχεδίου ή πρότασης Νόμου και της συζήτησής του στη διαρκή κοινοβουλευτική επιτροπή πρέπει να μεσολαβεί τουλάχιστον μία εβδομάδα.

1. Νομοσχέδιο ή πρόταση Νόμου που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στην αρμόδια διαρκή κοινοβουλευτική επιτροπή εισάγεται στην Ολομέλεια σε μία συνεδρίαση, όπως ορίζει ο Κανονισμός της Άνω Βουλής των Ελλήνων, και συζητείται και ψηφίζεται ενιαία επί της αρχής, επί των άρθρων και στο σύνολο.

1. Νομοσχέδιο ή πρόταση Νόμου που έγινε δεκτή στην επιτροπή με πλειοψηφία τουλάχιστον τεσσάρων πέμπτων συζητείται και ψηφίζεται στην Ολομέλεια, όπως ορίζει ο Κανονισμός.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25
Νομοθετική λειτουργία της Άνω Βουλής των Ελλήνων.
Άρθρο 208.

1. Το δικαίωμα πρότασης Νόμων ανήκει στους Βουλευτές της Άνω Βουλή των Ελλήνων, στον Πρωθυπουργό, στους Υπουργούς και Υφυπουργούς, στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και στον Εκπρόσωπο του Λαού.

1. Καμία πρόταση Νόμου ή τροπολογία ή προσθήκη δεν εισάγεται για συζήτηση, στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, εφόσον συνεπάγεται σε βάρος του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δαπάνες ή ελάττωση εσόδων ή της περιουσίας τους, για να δοθεί μισθός ή σύνταξη ή γενικά όφελος σε κάποιο πρόσωπο.

Άρθρο 209.

1. Κάθε νομοσχέδιο και κάθε πρόταση Νόμου συνοδεύεται υποχρεωτικά από αιτιολογική έκθεση, πριν εισαχθεί στην Άνω Βουλή των Ελλήνων, στην Ολομέλεια ή σε Τμήματα. Μπορεί να παραπεμφθεί για νομοτεχνική επεξεργασία στην επιστημονική υπηρεσία της, όπως ορίζει ο Κανονισμός της Άνω Βουλής των Ελλήνων.

1. Τα νομοσχέδια και οι προτάσεις Νόμων που κατατίθενται στην Άνω Βουλή των Ελλήνων παραπέμπονται στην οικεία κοινοβουλευτική επιτροπή. Αφού υποβληθεί η εισηγητική έκθεση, το νομοσχέδιο εισάγεται στην Άνω Βουλή των Ελλήνων για συζήτηση, μετά παρέλευση τριών ημερών από τότε, εκτός αν ο Πρωθυπουργός, ο αρμόδιος Υπουργός ή Υφυπουργός, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ή ο Εκπρόσωπος του Λαού τα έχουν χαρακτηρίσει ως επείγοντα. H συζήτηση αρχίζει ύστερα από προφορική εισήγηση του Πρωθυπουργού, του αρ&mu